VRIJDAG

Zo daar zijn we weer. Vrijdagavond inmiddels al.


Gisteravond zou mijn eerste avond alleen thuis worden. Dan zal je denken BIG deal? Nou ja, niet echt inderdaad. Ben inmiddels aardig gewend hier in huis en in Amsterdam was ik ook alleen thuis. Toch was het een prettig idee dat Bert langskwam. Rick ging naar de opera met Phillip, een vriend van ons uit Londen die hier ook een huis heeft gekocht. Lijkt wel of iedereen dat tegenwoordig doet :-)
Dvd'tje gekeken samen. Premonition met Sandra Bullock. Heerlijke actrice, goede film. Echte aanrader voor 1 van die lange, koude winteravonden bij jullie. Vanochtend lazen we over zware storm in Nederland, zelfs de oosterschelde dam ging dicht. Doet me denken aan eerder dit jaar in Februari, toen ik naar Kaapstad vloog. Toen kon ik nog zelf lopen... Juist op die dag was er ook een giga storm en half Schiphol zat dicht en veel vluchten vertraagd en gecancelled. Mijn vlucht naar Frankfurt, waar ik SAA naar Kaapstad zou pakken, was ook gecancelled maar ik werd omgeboekt op een latere vlucht. Deze vlucht was enorm vertraagd maar uiteindelijk gingen we. En dat hebben we geweten! Ik heb zelf 4 jaar lang als steward gewerkt en aardig wat turbulentie meegemaakt en nooit bang geweest. Ik vind een beetje turbulentie zelfs wel leuk. "Op de kermis betaal je er voor, hier krijg je het er gratis bij" grapte ik altijd als steward. Maar dit was niet leuk meer. De daling en het aanvliegen op frankfurt was vreselijk! Niet alleen ging het toestel met schokken op en neer maar het zwiebelde ook nog eens vanuit de staart heen en weer. Een heel naar, misselijk makend gevoel. En dat was te ruiken ook in de cabine, er werden heel wat zakjes meer dan vol gekotst. Naast mij zat een vrouw te bidden en op meerdere plaatsen klonk gehuil. Ik geef toe dat ik hem zelf ook wel even kneep. Heel even heb ik gedacht 'het kan me geen donder schelen als deze kist nu neerstort. Ben ik mooi meteen van m'n ALS af'. Maar toen ik naar al die mensen om me heen keek met allemaal famielies op de grond schaamde ik me voor deze egoistische gedachte en heb ik toch maar even snel een schietgebedje gedaan voor een behouden landing. Na de harde landing volgde er een hartstochtelijk applaus van opluchting. Ja sorry maar daar doe ik dus niet aan mee he ;-)

Afin aansluiting naar Kaapstad gemist maar met opschieten kon ik nog net de vlucht naar Johannesburg halen. Aangezien lopen nog wel ging maar hard en ver niet meer was dat het moment dat ik voor het eerst in een rolstoel ging zitten. Gelukkig een eindje verder gewisseld voor zo'n 'golfkarretje' want ik voelde me wel enigzins opgelaten en bekeken in zo'n rolstoel. Inmimddels weet ik niet beter dan het VIP reisgevoel per rolstoel ;-) Uiteindelijk Kaapstad veilig bereikt toen.

Teurg naar het heden

Vanochtend belde de vrijwilliger af die mij zou douchen en aankleden. Vervelend en voor de 2de keer in 5 dagen al. Niet goed maar wat kun je er van zeggen? We kennen die jongen en toen hij hoorde van mijn situatie boodt hij het meteen aan. Maar zowel Rick als ik zelf hebben nu al zo iets van laat maar. Rick vind het prima om het zelf te doen, afgewisseld met een betaalde, gekwalificeerde nurse. Die betalen we dan (van mijn nederlandse PGB, lang leve de prima nederlandse gezondheidszorg!) en dan kun je er ten minste ook wat van zeggen als ze te laat is of zo. Dat ligt bij een vrijwilliger wat moeilijker. Heel lief bedoeld maar we moeten er wel van op aan kunnen de komende 5 maanden.

Dus onder de douche met Rick. 't Is per slot van rekening niet de eerste keer dat ie mij naakt ziet. 't Is wel even vreemd, de veranderde situatie maar ook wel weer heel vertrouwd en anders dan met een nurse. Een nurse knijpt me bij het wassen niet liefdevol in mijn neus, Rick wel. En als ik per ongeluk een scheet laat net als ie achter me staat reageert hij heel theatraal en lig ik in een stuip van het lachen. Maar het voelt goed.

Dan voor het eerst sinds ik er ben met de auto de stad in. Daarvoor moet ik wel de trap af bij de voordeur. Tussen Rick en Bert in lukt het om de trap af te lopen, de auto in. Eerst naar de 'Roll in' shop. Kun je je een leukere naam indenken voor een winkel waar ze van alles verkopen tbv hulpbehoevenden?? Roll in, vat j'em? Mijn elektra rolstoel, die we overigens Speedy gedoopt hebben naar Speedy Gonzales, de snelste muis van Mexico, komt er ook vandaan.

Onderweg er naar toe rijden we in Greenpoint langs een giga bouwput met enorm veel en hoge kranen. Ik zal er tzt een foto van nemen en hier plaatsen. Dat vrolijkt de blog wat op, al zijn de Greenpoint bewoners niet vrolijk met wat er hier gebouwd wordt. Hier verrijst namelijk, midden tussen de huizen, een enorm groot voetbalstadion. Voor het WK voetbal in 2010. Ik slik een brok weg als ik me bedenk dat ik dat hoogst waarschijnlijk niet meer mee zal maken...

Bij de Roll in shop aangekomen is dat precies wat ik doe, naar binnen rollen : - ) We kopen we wat praktische zaken die ik nodig heb. Oa een tafeltje dat ik zo voor m'n Speedy kan schuiven. De gewone eettafel is net wat te laag tov de Speedy en dat is wat lastig werken en eten. Plus dit tafeltje kan mee naar buiten de veranda op zodat ik daar kan computeren op datgene wat we vandaag in winkel 2 kochten....een super mooie nieuwe Apple Notebook! Jawel!! Ik heb mezelf maar eens verwend vandaag. Boys and their toys...ik zie het al helemaal voor me: ik op de veranda m'n dagelijkse kolommetje typen à la Carry Bradshaw/Sex in the City (die had toch ook zo'n witte Apple?). Alleen ben ik niet blond en heb ik ook wat minder haar dan zij. Zeker na de scheerbeurt van vanmorgen van Ja zuster Nee zuster Clivia, ook 1 van Rick's alter ego's. Dan maak ik er wel een "Sex in the Mother City" van. Zoals ingewijden onder ons weten wordt Kaapstad ook wel the Mothercity genoemd. Waarom? Omdat het 9 maanden duurt voor je hier iets gedaan krijgt ;-)
Het scheren met de nieuwe super tondeuse van Rick gaat niet zo goed en als we eindelijk klaar is verklaart hij het even later, als Bert aangeschoven is voor een bakkie Nes (koffie), een kutding. Waarop Bert droogjes opmerkt "Gebruik het daar dan ook voor." De daar op volgende, typische nichtenhumor conversatie, acht ik nog even niet geschikt om hier neer te zetten. Maar Sex in the Mother City is born :-)

Tot morgen.