Monday, May 10, 2010

Kaap de Goede Hoop

Afscheid van Roland ......


Vrijdag avond 7 mei, later op de avond kregen we telefoon van de kapitein van het schip dat we gecharterd hadden voor de verstrooiings ceremonie van Roland, die ons vertelde dat de golven op de oceaan dermate woest en hoog waren dat het niet verantwoord was om uit te varen op Zaterdag. Ik was uitermate teleurgesteld omdat het plan dat ik had opgevat ter ere van Roland, niet ten uitvoer kon worden gebracht, maar realiseerde me ook gelijk dat daar wel een reden voor zou moeten zijn..


Als alternatief stelde ik aan Gini voor om dan samen naar Cape of Good Hope te rijden en het daar vanaf de rotsen te doen, in zee.. Een sms met deze inhoud stuurde ik aan de vrienden die mee zouden gaan aan boord, waarop Gerald, Annemarie, Rene, Simone, Oma, ome Jan, Mirella en Jeroen een bericht terug stuurden dat ze mee wilden.. Wat een goed idee !




Onze vriend Bert in nederland kwam terug met het bericht ‘prima jongen dan waait Rootje op zijn favoriete vlakte, die in het voorjaar bloeit met al zijn vele kleuren’ en toen was het voor mij helemaal duidelijk : niet van de rotsen af de branding in maar in het fijnbos veld. Vreemd misschien, maar ik voelde heel sterk dat dit precies was wat Roland voor ogen had toen hij destijds zei, ‘doe het maar op cape point’ aangezien dit park daartoe behoort.. Zijn wens was namelijk op twee manieren uit te leggen, cape point in zee, of cape point in het park.. en het park werd het.


Niet de hele toestand met een te prachtig schip met alles er op en aan zoals ik gepland had, maar eenvoudig en stemmig met een paar intieme vrienden. Toen ik dit aan Gini voorlegde was ze het daar onmiddellijk mee eens en zei ze ‘ja, dit voelt goed’. De zaterdag ochtend op google earth wat georienteerd en een mogelijke plek uitgezocht... Ik kon me nog herinneren dat toen Roland en ik hier in 1997 voor het eerst op vakantie waren en het park bezochten tijdens een van onze uitstapjes, we daar ergens een bocht maakten in de weg, en hij getroffen werd door het prachtige uitzicht dat we ineens gepresenteerd kregen door moedertje natuur, ........ daar !!!!


Dus, op zaterdag ochtend hebben we verzameld hier thuis, wat foto’s genomen, en zijn we op pad gegaan, richting Kaap die Goede Hoop.. Onderweg zijn we in Kommetjie gestopt om koffie te drinken met wat samoosa’s om daarna door te rijden naar het park, het weer werkte prima mee, fris, dat wel, maar prachtig zonnig en heel weinig wind..


Het park in en de afslag gezocht naar Kaap de Goede Hoop en toen we door die bocht kwamen, hoefde ik niets te zeggen en parkeerde Jeroen zijn auto in de berm, hier waren we zeker dicht in de buurt..

Gini en ik zijn toen uitgestapt en hebben een plaats gezocht waar we makkelijk door de bush konden lopen, en zijn toen, arm in arm, een stuk het veld ingegaan, tot we bij een plek kwamen waarvan we allebei zeiden, dit is perfekt, wat mooi..


Terug naar de auto’s en onze vrienden waren inmiddels uitgestapt en stonden op ons te wachten. De koffer met Roland’s kistje uit de auto gehaald, de krans werd gedragen en de bloemen gingen mee, en zo zijn we met zijn allen het veld ingelopen naar de plek die het moest worden.. Iedereen was het er over eens, hier zouden we het gaan doen.. Dus, de krans werd mooi neergelegd, de bloemen die meegebracht werden mooi er bij, en toen het kistje opengeschroefd en stond alles klaar.. Ik had een paar dagen voor de geplande ceremonie een gedicht gemaakt dat ik nog graag voor wilde lezen, in het engels, omdat immers in eerste instantie ook onze engels sprekende vrienden er bij zouden zijn op de boot.


Samen met Gini toen de as van Roland voorzichtig verstrooid over de bloemen, de krans en de protea’s, onze vrienden hebben rozen blaadjes over de as verstrooid en zo was het een werkelijk prachtig afscheid.. Jeroen liep op een gegeven moment richting zee, om even later met een stuk rots terug te komen en die midden in de krans plaatste, en zo hebben we dan een hele natuurlijke gedenksteen op Roland’s laatste rustplaats gezet, één met de natuur, precies zoals hij het gewild zou hebben, eenvoudig, met zijn allen, met liefde en zo werd die zaterdag een prachtige dag.....


Sometimes my Sugar, sometimes my spice..

Sometimes naughty.. but mostly nice..


As the dust blown in the wind..

You were my lover, and later my friend


As a sportsman, you were a player..

yet often a loner, and at times a slayer


sometimes so close yet far away..

you were seldom as a rainy day


a man with a huge amount of charms

the dog was always.. in your arms ….


in your hardship and disease

still very well to please


a smile, almost a constant on your face

for anger in your life

there was no place…


never wanting to be a preacher

but in the end my greatest teacher


no matter how sick, how immobile or faint

Never uttering even one complaint


the lesson from you that I have learnt

is that when the candle of life is finally burnt


it’s the love you gather near

which enables you to die, without much fear


So when the time did finally come

You decided now it’s done


As many choose to rest in graves,

You preferred close to the waves


And always shall they move and roar

as your soul will forever soar


so you may go, my sweetest dear

to farthest places, yet always near.


And thanks, my love, for what has been..

For those amazing years.. all seventeen..



Gini’s vriend heeft een foto reportage gemaakt die ik gisteren nog op het web heb gezet, en die de familie thuis inmiddels heeft bekeken, gelukkig maar, want...


Ons bereikt helaas net het trieste nieuws dat dhr. J. Jolink Sr., Roland en Gini's vader, de terminale fase van zijn ziekte heeft bereikt, op Gini’s terugkomst wacht, en dan een morfine drip krijgt. De familie Jolink wordt door het lot wel heel hard getroffen op het ogenblik, en ik wil ze bij dezen enorm veel steun betuigen, sterkte en wijsheid toewensen in deze ontzettend moeilijke dagen.. Gini vliegt vanavond terug, ik ben in gedachten bij jullie !


Rick