Rollen omgedraaid

Lieve allemaal,

Kwart over 8 al weer, 's avonds wel te verstaan. Net zonsondergang gezien vanaf de veranda en nu moeten we nog even wat eten. Rick staat in de keuken dus heb ik even tijd. Op mijn vraag waar de naam "Boxing day" vandaan komt 2 reacties gehad. Dank aan Ed en Gerald. Als jullie benieuwd zijn naar het antwoord moet je even naar de comments bladeren die zij bij het stukje van gisteren geplaatst hebben.

Boxing day dus of 2de kerstdag... stelt weinig voor hier. Naast kerst is het hier nu ook nog eens zomervakantie dus iedereen heeft vrij van werk de komende tijd en de scholen hebben 'grote' vakantie. Als de kinderen in het nieuwe jaar weer naar school gaan beginnen ze dus ook echt aan een nieuw schooljaar. Dus vanaf vandaag is het dus écht vakantie hier en dat merk je overal, in de stad althans. Hier bij Rick in huis merk ik er natuurlijk niets van. Maar dit is de tijd van het jaar dat ik de stranden altijd even over sloeg. De éne weg naar Clifton staat hutje mutje vol. 's Ochtends naar het strand toe en 's avonds weer terug... nee dank u ;-)
Wij kiezen vandaag voor de Waterfront. Ook druk maar beter dan net vóór de kerst als iedereen daar zijn kerstinkopen doet. Vandaag is het mooi weer dus de drukte is verspreid over stad en strand en het is goed te doen. Speedy in de auto mee dus aangekomen kan ik lekker zelf rondrijden wat wel prettig is. Dus als Rick eerst even naar het toilet moet zit ik al lekker in de "@Home" winkel te snuffelen. Allemaal spullen voor je huis, keuken, tafel, bad- en slaapkamer. Wij komen er uit met nieuwe espresso en cappuchino kopjes. Even later komen we de zusjes Hop tegen, 3 stuks dus Hop, Hop, Hop, de meisjes in galop :-) Janneke is een ex collega van me van Transavia (kantoor) en via haar hebben we de andere 2 zussen ook leren kennen en alledrie wonen ze sinds bijna 2 jaar al weer nu ook in Kaapstad. We zoeken een terrasje op met zijn allen en praten bij. Rick voert mij blueberry cheesecake want met die kleine vorkjes die er bij liggen weet ik me geen raad. Leuk de dames Hop weer even te hebben gezien.

Vanochtend laat opgestaan (voor mijn doen). Ergens na mijn ontbijt zit ik te computeren als ik een gil hoor gevolgd een door een plons en dan gevloek. Als ik naar buiten kijk zie ik Rick ongemakkelijk half in het zwembad liggen, half op de kant met kleren en al (lange broek/slippers) aan. Lange stang met borstel nog in zijn handen... uitgegleden dus bij het schoonmaken van het zwembad en er in gekieperd!! In eerste instantie schrik ik net zo hard als hij zelf maar als hij begint te bewegen en te praten weet ik dat hij in ieder geval niets gebroken heeft al heeft hij zich wel pijn gedaan. Als hij mij door het raam aankijkt zie ik heel even een glimlach over zijn gezicht trekken en dan houd ik het zelf ook niet meer en begin zachtjes te lachen wat veranderd in tranen die over mijn wangen rollen van het lachen bij het zien van z'n natte spijkerbroek... (en terwijl ik dit nu in de avond typ kan ik mijn lachen weer niet inhouden waarop Rick vanuit de keuken opmerkt dat ik het zeker weer over hem heb op mijn blog... eh nee hoor, hoe kom je d'r bij?!! :-)))
Arme Rick... hij heeft al zo'n last van z'n rug de laatste tijd. Van al dat tillen en trekken van mij natuurlijk. Morgen mag hij even een keer mijn fysio therapeute lenen beloof ik hem.

Later in de middag, na de Waterfront en mijn dutje komen René, Annemarie & Simone nog even langs. 't Is heerlijk weer dus we zitten lekker buiten en Simone komt natuurlijk om te zwemmen. Ik ga er ook even in en als ik in de drijvers hang zeg ik tegen Simone dat ze me voorzichtig rond kan trekken als ze wil. Als ze dat doet merk ik tegen René op dat de rollen nu omgedraaid zijn. Vroeger gaf ik haar zwemles in het zwembad van het guesthouse, nu zij mij... en nu ik dit 's avonds schrijf vraag ik me af of mijn ouders zich ook zo gevoeld hebben toen zij, tijdens de vakantie naar Frankrijk, voor het eerst plaats namen op de achterbank van de auto en Gini en ik, met vers rijbewijs, voor in zaten?... Oók de rollen omgedraaid. Ik denk dat ik vandaag een heel klein beetje ervaar hoe het is als ouder om je kinderen te zien opgroeien. Simone is nu 12 maar ik zie haar nog zo als kleine kruipende peuter voor me. Toen ze 1 jaar oud was verhuisden wij naar Kaapstad en kwamen zij, als oude buurtjes en nu vrienden, minstens 1x per jaar naar Kaapstad. Haat-liefde verhouding met Bello die niet van (te) kleine kinderen hield maar wel van de kruimelende koekjes in hun handen. Overal waar Simone ging, ging hij ook, grommend als zij te dicht bij kwam maar zelf altijd dicht genoeg in haar buurt blijvend om het bisquitje weg te kapen als en zodra zij die liet vallen. Wat ze, toen ze ouder werd en het in de gaten kreeg dat Bello haar volgde, ook wel expres ging doen, hondje voeren. Ik vond het altijd een heerlijk en vermakelijk schouwspel.
Simone die als net lopende maar niet zwemmende kleuter ooit ook een keer in het zwembad viel en onder ging. Ik zwom aan de andere kant en kwam aangesneld gelijktijdig met een enorme plons van Rick die vanuit de tuin met kleren en al te water sprong. Tezamen haalden we haar naar boven amper een seconde nadat ze er in viel... Schrik bij haar en bij ons maar 't is goed gegaan. Met zo'n zelfde plons (maar dan in zwembroek;-) redt Rick ook mij hier tijdens mijn 2de zwemsessie... ja ja, tijden veranderen en rollen keren zich om.
Simone nu, op Kerstavond.


Mooi weer vandaag de hele dag maar gisteren, eerste kerstdag, was mooi-slecht-mooi-slecht zo'n 5 of 6 keer achter elkaar. 'Knipperlicht' weer. Na de drukke kerstavond deden wij die dag lekker helemaal niets. In de middag skypte ik met de familie in Nederland. Eerst met Pa, Ma en Gini, later ook nog met Jan en Sonja. Leuk die techniek en met de computer op schoot geef ik ze allemaal een virtuele rondleiding door het huis en de tuin. Daarna plaats ik mij zelf zodanig in de kamer dat de kerstboom als mijn 'achtergrond' dient wat de opmerking uitlokt dat ik de koningin wel lijk. Die had kennelijk ook een kerstboom op de achtergrond tijdens haar jaarlijkse kersttoespraak... originéél!! :-)) Koningin, queen.... ach ja...
Maar ipv een kerstrede heb ik een andere reden voorbereid. Ik vraag mijn zus of zij mijn 'kado' aan pa en ma wil overhandigen. Ik had mijn zus gevraagd dat voor te bereiden (thanks Sis ;-) en nu pakt moeders uit en leest de kaart voor. Daar in staat dat wij (Rick en ik) ze op mijn kosten uitnodigen om naar Kaapstad te komen in Februari met mijn verjaardag... als moeder dit voorleest schiet ik zelf al vol (drama queen!) en moeder leest verbouwereerd nog een keer de tekst voor en valt dan stil... waarop rick inbreekt met "nou nou, Carolien die stil valt, dàt is heel bijzonder!" (note: dit was/is lief bedoeld ;-))

Tja, ik heb nu zoiets van "liever van m'n geld genieten nu het nog kan" en nóg liever sàmen genieten als het kan dan het op de bank laten staan. Dus hup, 2 tickets kunnen er ook nog wel bij. En ik schiet vol, tja, omdat ik weet hoe moeilijk m'n ouders het hebben en hoe ze het missen. En dat raakt me... dus dan nog maar even samen genieten nu het nog kån. En ja... op zulke momenten kan ik het niet helpen om te denken dat deze komende verjaardag (Feb '08) wel eens mijn laatste kan zijn. Komende Februari is het 2 jaar geleden dat het eerste (merkbare) ALS symptoom zich voort deed. Ik las laatst ergens dat 50% langer leeft dan 3 jaar na de eerste symptomen. Dus ja, de kans is 50/50 dat ik m'n verjaardag in 2009 nog haal. Dat kan ik nu redelijk koel opschrijven maar gisteren bij die realisatie zelf schoot ik dus vol... ja, ik heb mijn ouders lief en heb ze graag nog een keer hier bij me in Kaapstad, mijn 2de thuis.

En daarmee eindig ik vandaag. Morgen weer mooi weer (volgens de verwachting). Vrijdag dagje uit met René, Annemarie en Simone en zaterdag/zondag is Jan Hylke er. En dan oud en nieuw en 'between you and me', ik heb zo'n voorgevoel dat ik het klokslag 12 óók niet droog ga houden. Dat weet ik nù al (en zie er een beetje tegen op) net zoals ik wist dat ik zou gaan sjanken bij het weerzien met Zarah. Als ik daar alleen al aan dàcht dan welden tranen in mijn ogen en dat doen ze nu ook bij de gedachte alleen al aan klokslag 12 nieuwjaarrrrrrrr....... Drama Queen!! :-))

Liefs,
Roland
xx