Lieve allemaal,

Nou, ze zijn 'em gevlogen hoor! De kleintjes zijn het nest uit sinds afgelopen zaterdag. Drie heeft Rick er geteld als ik van mijn middagdutje ontwaak. En ja hoor, her en der zitten ze rond het huis verspreid, de ouders nog steeds druk af- en aanvliegend met eten. Af en toe kan ik vanuit mijn stoel zien hoe ze gevoerd worden. 's Avonds tegen zonsondergang trekt de hele familie zich terug in of in de buurt van het nest.

jonkie

-----------------------------------------------------------------------------

ouder + jonkie

Dag 2 zitten ze al verder weg en zie ik ze nog maar af en toe. Wel komen ze 's avonds allemaal nog weer 'thuis' in of om het nest. De volgende dag komen ze ook niet meer te thuis. Jammer, het was leuk om ze te volgen.

**************************

Wie 'em ook gevlogen zijn zijn Dick en Jasper. Na 5 (!!) weken was de (vakantie) koek op en inmiddels bevinden ze zich weer in Rotterdam, op tijd voor 'zoet' en 'lekkers' of misschien wel de roe. Was leuk jullie weer te zien. Bedankt voor veel Gooisch plezier en het ga jullie goed!

↑ dinsdag 24/11 ↑

**********************************

↓ woensdag 25/11 ↓

En zo zitten Rick en ik van de week tennis te kijken. De beste 8 van het seizoen spelen een finale toernooi. Nadal speelt tegen Söderling, een revanche partij voor zijn verlies eerder dit jaar in Parijs. Zoals altijd is Rick voor Nadal en ik voor degene die tegen hem speelt :-)). Nadal's punten worden met gejoel en geklap van Rick begroet. Bij de (vele) punten van Söderling blijft het stil in de kamer omdat ik niet joelen of klappen kan. Maar ik zal je krijgen denk ik ineens en typ iets op mijn computer in ..... Bij het volgende punt van Söderling is het niet langer stil in de kamer maar zegt mijn computerstem ten teken van mijn applaus dreugjes: klap klap klap klap klap klap, waarop we allebei in de lach schieten.

Na een aantal punten van Söderling zo begroet te hebben is het nieuwtje er af en zegt Rick "Ha ha, heb je niet iets anders?" En zo klinkt het bij het volgende punt: klap klap klap klap klap schaats... :-))

(Oh ja, Söderling won! Wéér :-)): klap klap klap klap klap)

****************************

Vers van de pers: Rick redt vogeltje!

Met gevaar voor eigen leven (de ouders scheerden hem langs zijn kop) heeft Rick vanochtend één van de jonkies gered. Het bungelde en fladderde op zijn kop aan een takje in de tuin. Bij nadere inspectie bleek zijn pootje verstrikt te zitten aan een draadje. Heel voorzichtig het vogeltje gepakt (ouders niet blij) en het draadje los geknipt. Daarna het draadje verder van de poot verwijderd waarna het vogeltje vrolijk weg fladderde. Vogeltje blij, ouders blij, wij blij!

Liefs,

Roland

xx

en daar is 't ie dan, trotse Pa of Ma:

met een snavel vol 'happy meals' van de McBirds fly-through:

(klik op foto’s voor grotere afbeelding)

Hallo gezellig,

Zo juist komt Zarah naar binnen gesjokt, tong op de grond. Madamme heeft buiten liggen zonnen en nu wordt het haar te warm en gaat ze languit op het koele parket. Dat zal deze week nog wel vaker gebeuren want zoals jullie hierboven kunnen zien wordt het mooi weer. Eindelijk zomers nadat het anderhalve week koud en regenachtig is geweest. Het leek wel winter en we hadden de verwarming aan!

Schreef ik laatst nog dat het rustig was qua vogels in de tuin en dat ik vermoedde dat ze zaten te broeden, inmiddels is het af- en aanvliegen niet bij te houden. "Wat een drukte" verwoord Rick mijn gedachten. "Denk je dat ze jongen hebben?" Ik knik heftig ja, dat weet ik wel zeker. Dat kàn gewoon niet anders. Werkelijk de héle dag gaat het heen en weer langs de ramen, ik heb perfect zicht op de aan - en afvliegroute. En ook nu ik zit te typen zie ik in mijn ooghoeken steeds een vogeltje voorbij schieten. Daar móeten jongen zijn.

Op een keer als het vogeltje net weggevlogen is neemt Rick snel een kijkje en ja hoor, hij heeft ze gezien: jonkies in het nest! Oh en het gaat om de 'cape wag tail'. Dat zegt natuurlijk niemand iets dus laat ik maar zeggen 'kwikstaartje', daar lijkt het sprekend op.

Het andere jonge leven laat nog even op zich wachten. Er zijn wel puppy's geboren maar de fokker waar Rick contact mee had was volgens hem nogal vaag. Niet genoeg teefjes geboren, andere wachtlijst, enz. Lang verhaal kort: laat maar zitten. Het was nog helemaal in Pretoria ook. We kijken tzt hier wel in de buurt en eerlijk gezegd denk ik dat Rick qua 'verzorgen' zijn handen al meer dan vol heeft aan Zarah en mij. Maar niet vandaag, morgen en overmorgen want hij is er er weer even lekker tussen uit. Pam en Ronald passen op. :-))

Liefs,

Roland

xx

Hallo gezellig,

't Is bijna niet bij te houden meer wat er allemaal gebeurd is als eens in de 2 weken schrijf. Rick heeft het heel leuk gehad in Pretoria. De maandag dat hij terug kwam was mijn zus ook al weer in Kaapstad. Onverwacht snel met dank aan een ex collega van mij bij Transavia die nu bij KLM crew indeling werkt. Bedankt! :-))

Dan waren daar weer Mirella en Jeroen, na een paar maanden Amsterdam nu weer terug in Kaapstad voor de komende zomer. Ik zag er goed uit en was volgens hen weinig veranderd. Da's mooi om te horen. Toch zijn er wel minieme veranderingen die je niet ziet maar die ik wel merk. Zo ben ik bijvoorbeeld sneller moe en gaat het schrijven de laatste tijd ook moeilijker. Het kost me echt kracht om met m'n éne vinger constant te moeten drukken op het juiste moment (als de juiste letter op licht. Gevolg: meer fouten die ook weer rechts gezet moeten worden. Meer en langere pauzes tussen door. En het ging al niet zo snel (deze 2de alinea nu ruim een uur!)

Jasper en Dick kwamen aan met Gooische Vrouwen serie nummer 5 en Rick en ik waren er in 2 avonden door heen :-)) Nu is het over en uit. Meer is er niet.

Het WK-voetbal komt snel dichterbij en het begint te leven. Je komt het overal tegen, krant, tv, enz. De laatste kwalificatiie wedstrijden worden binnenkort gespeeld en dan zijn alle deelnemende landen bekend voor de loting van begin december. Het stadion voor de finale is klaar en toen ik het laatst zag op tv moest ik lachen. Wat denk je? Alle stoeltjes zijn ORANJE gekleurd! Een mooi voorteken wellicht?

Gisteren 20 jaar geleden viel de muur. 1989, het lijkt nog niet zo lang geleden maar als ik denk 'toen was ik 23' lijkt het wel een eeuw geleden! Jemig, toen was ik sergeant Jolink, dienstplichtig sport instructeur bij de landmacht. 5 Jaar daarvoor was ik in Berlijn, met de klas van 5 VWO stonden we toen bij die gehate muur. Indrukwekkend en bedroevend vond ik het. In 2006 was ik er voor het laatst, zonder muur maar opnieuw bedroefd al had mijn stemming een heel andere reden: ALS. Al geloofde ik het toen nog niet echt weet ik nu. Het was niet te bevatten. Nu is het realiteit en denk ik met weemoed terug aan 'toen ik 23 was'.......

Liefs,

Roland

xx