Monday, January 26, 2009

Ouwe koek

Lieve allemaal,

Maandagmiddag, het begin van de tweede week van het Australian Open, tennis. Tevens het (bijna) einde van de bitterkoekjes die Annette gisteren bij haar bezoek aan ons meebracht. Annette, ze vallen duidelijk in de smaak (bij Rick :-)) evenals de kleine stroopwafeltjes waarvan het lot mij op dit moment onbekend is. Ik heb ze vandaag nog niet voorbij zien komen. Dat kan twee dingen betekenen: òf de zijn gisteren al gesneuveld òf de bitterkoekjes verdienen op dit moment gewoon Rick's voorkeur. Hoe dan ook, Annette nogmaals bedankt!

Genoeg nu over deze koekjes want jullie hebben nog een koekje van geheel ander deeg van mij te goed, namelijk het ziekenhuis verhaal. Ouwe koek inmiddels dus maar nog wel te eten :-)) Daarom terug naar:

Dinsdag 6 januari
In de ochtend proberen we de peg-sonde nog eens een keer in de hoop dat ie ineens niet meer verstopt zit 'but no such luck' en dus melden we ons om 2 uur 's middags in het ziekenhuis. Het is er heerlijk rustig (vakantietijd, alleen hoognodige operaties worden uitgevoerd) en koel (itt mijn bezoek van vorig jaar toen de airco kapot was en de hitte op mijn kamer ondragelijk was). Na het inchecken (lees: vooruit betalen per credit card!) komen we via verlaten gangen op een zaal met 8 bedden waarvan er maar 2 bezet zijn. Het is een aandoenlijk plaatje want aan het raam zitten 2 oude, verschrompelde mannetjes in identieke houding op een stoel bij hun bed: allebei met de kin op de borst in slaap gesukkeld en volgens een fluisterende Rick 'op sterven na dood'. Af en toe komt één van de hoofden met een schok omhoog waarna het weer langzaam omlaag zakt. Verder heerst er serene rust... en ik voel me bijna schuldig om die te verstoren met onze binnenkomst.

-----------------wordt vervolgd-----------------