Tennis en meer

Lieve allemaal,

Tennis staat weer aan, kwartfinale Federer-Blake. Eerder vanochtend keek ik naar de dames Hantuchova en Radwanska. Rick vroeg wie het waren en toen ik deze namen zei, zei hij "oh, die zijn nieuw voor mij". Da's niet zo vreemd zeg ik, jij kent toch geen enkele dame? "O jawel hoor" zegt hij. "Wie dan?" vraag ik. "Henin.... eh... Sharapova... eh... eh... (lange tijd niets)... o ja, die 2 zwarte zusjes" en verder komt ie niet. Nou ja, altijd nog beter dan Andrew. We hebben een wedlijstje samengesteld voor de komende mannen finale, lees onze voorspellingen aandachtig door. Vooral dus de laatste van Andrew;

Roland: Federer - Nadal. Federer in 4
Rick: Federer - Nadal. Nadal in 5 (big looser...)
Jaime, David: Federer - Nadal. Federer in 5
Ivan: Djokovic-Nadal. Djokovic in 5 but beware of Ferrer
Marc: Djokovi - Nadal. Djoko in 5
Andrew: Piolin - Borg. Navratilova in 2

Wij hebben de voorspellingen gedaan al vòòr de kwartfinales maar ok, jullie mogen voor de hàlve finales nog jullie voorspellingen aan dit lijstje toevoegen via de comments.

** En de speler die het Federer lastig maakte was natuurlijk Tipsarevich (niet Titovich). Rick keek voornamelijk mee omdat hij het zo'n lekker ding vond en omdat hij hoopte dat Fed zou verliezen zodat zijn favoriet Nadal (vanwege dat kontje) meer kans maakt op de titel. En zo belooft het zondagmorgen 'ouderwets' leuk te worden met alle boys in huis, verdeeld in 2 kampen...

Gistermiddag waren we naar een meeting van de MND-association. MND is de Engelse afkorting van ALS. Tot nu toe heb ik er nooit zo'n behoefte aan gehad om andere mensen met ALS te zien of te ontmoeten. En dat heb ik nog steeds niet eigenlijk. Eerder uit een soort 'angst' denk ik. Ik hoef geen mensen te zien die er erger aan toe zijn dan ik en zo als 'schrik' beeld gaan dienen. Maar hier had ik me niet echt zorgen om hoeven maken. Mensen die er echt slecht aan toe zijn komen natuurlijk niet meer. Het ging me meer om de practische kant van zaken. Antwoord krijgen op practische vragen (nursing, voeding) en ook op hoe 'alles' geregeld is hier in Zuid Afrika. Daarnaast leek het me ook goed voor Rick, Hij heeft natuurlijk ook zijn vragen en om die te kunnen delen met anderen 'verzorgenden' is alleen maar prettig natuurlijk.
Organisatorisch klopt het allemaal wel, blijkt, maar van overheidswege hoef je niets te verwachten hier. Als je hier privé niet goed verzekerd bent is het helemaal een struggle en dat geldt natuurlijk bij alle ziektes. Nee, wat dat betreft zit ik in Nederland goed.
Er zijn 5 andere mannen met ALS, allemaal begeleid door hun vrouw. Op dit punt wijken wij dus niet af van de rest, ha ha :-))) Daarmee houden de overeenkomsten op. 6 mannen met ALS maar allemaal totaal verschillend. Zo tel ik 4 rolstoelen en 2 lopen er nog. Van die 2 spreekt er ééntje nog prima. Aan hem zo je op het eerste oog niets maar als hij opstaat valt me op dat zijn armen als 'dooie rietjes' van zijn schouders omlaag bungelen. De andere die loopt kan niet praten maar nog wel schrijven en doet dat op zo'n 'fischer price' kindertekenbord waarvan je de tekst weer kunt wissen. Andere apparaten daarvoor zijn loei duur en verzekering dekt dat niet... De oudste man heeft het al sinds 2000 en ik ben de jongste, 'from Amsterdam' dus. Eén van de dames vraagt later hoe oud ik ben. Ze verstaat me niet en herhaald: "Thirty-one?". "Nee" zeg ik, "fòrty-one". "But you look so much younger!" zegt ze verbaasd. Kijk, dàt hoor ik nou graag :-))
De 'meeting' wordt geleid door een dame, de voorzitster van de club. Zij heeft een stapel papieren op schoot, verslagen van een bijéénkomst in Toronto, Canada, die pas geweest is. Hier kwamen alle onderzoekers, doktoren en anderen op het gebied van ALS bijéén om hun bevindingen met elkaar te delen. "Er is goed nieuws en slecht nieuws" begint Viviën, de voorzitster. Het slechte nieuws is dat men geen steek dichterbij een oplossing voor ALS is. Wat het goede nieuws is, is me eigenlijk ontgaan. Zó goed kan het dus niet geweest zijn...
Dan is er koffie/thee met gebak/koek en dan blijken de 2 uur al om te zijn. Ieder gaat zijns weegs en ook wij verlaten de St.Lukes Hospice, waar ook terminaal zieken worden verpleegd. Volgende maand weer een bijéénkomst. Tegen die tijd ben ik forty-two ;-)

Inmiddels spelen de Bryan-brothers in het heren-dubbel (Federer heeft gewonnen). Een één-eiege, identieke tweeling. Maar wat me opvalt is dat de één rechtshandig speelt en de ander linkshandig. Niet zo héél identiek dus. Verder zijn het Amerikanen dus hoop ik dat ze verliezen ;-)
Bert en Rick zijn buiten bezig een schuttinkje te maken die dienst gaat doen als klimrek voor één van de suzanne's en een jasmijn. Pal naast de druif blokt het tevens het zicht op de keukendeur van de buurvrouw en ons zicht op haar ;-) We hebben trouwens de eerste druiven van (haar) eigen oogst gehad en ze zijn heerlijk! Dat wordt voorlopig druiven eten want ondanks de vogels hangt er nog genoeg aan.

Gisteravond zat ik in het schemerdonker even buiten met Mart. Tijd om m'n nagels weer te knippen. Als Mart er op los knipt valt het me op dat er op de Lion's Head steeds lampjes knipperen. Ah, volle maan en traditiegetrouw wordt ie dan beklommen. Aan de hand van de lampjes kun je de progressie van de klimmers volgen.
Volgens de biologe die er laatst was, zouden de Koi vissen ook gaan spawnen (kuit schieten) bij volle maan. Ter voorbereiding heeft Rick 'groen' tuinmateriaal in de vijver gelegd zodat de 3 hoogzwangere vrouwtjes iets hebben om hun eieren tegen af te zetten. Dat beloofd "herrie in de vijver" te worden want de 7 volwassen mannetjes willen natuurlijk allemaal dat hun zaad de eitjes bevrucht. Nu zie je ze af en toe al fel achter de wijfjes aanzwemmen.
Vanochtend was er echter niets te zien dus de verwachtte orgie is uitgebleven...

Vandaag is bewolkt en nu komen Bert en Rick naar binnen omdat het begint te miezeren. Mooi, dan kan ik even naar het toilet nu en dan lunchen ;-)

Doei,

Roland
xx