'Petten stand'

Goeiemoggel :-))

Ochtendritueel:
-ik word wakker
-ik druk op bel
-Rick komt binnen.
En zoals hij vaak aan een half woord van mij genoeg heeft, zie ik ook (meestal) in één oogopslag hoe zijn pet staat. Fris of niet. Een woord, zucht, kreun, houding, gezicht of gebaar is genoeg... spreekt boekdelen ;-)

-Rick helpt mij van lig tot zit.
-Ik zit op de rand van mijn bed en buig langzaam naar voren, neus naar knieën, om te rekken.
-Soms gaat Rick naast me zitten en rekt mee.
-Ik zit weer rechtop en tel: "één-tweeee..." en op drie helpt Rick mij overeind tot staan.
-Ik draai/schuifel mijn kont een kwartslag naar rolstoel en ga zitten.

Al met al niets bijzonders en bijna niet het vermelden waard, ware het niet dat we in dit eerste korte stukje van de dag soms al gieren van het lachen. Afhankelijk van hoe de petten staan natuurlijk. Er zijn verschillende mogelijkheden:
Petten op 1: beide petten minder = zeldzaam.
Petten op 2: mijne goed, zijne minder = zeldzaam, maar minder zeldzaam dan 1.
Petten op 3: mijne minder, zijne goed = zeldzaam, maar minder zeldzaam dan 2.
Petten op 4: beide goed = meestal, gelukkig.

Disdag 1 Januari, Petten op 1:
Als zombies, de één zich nog zieliger voelend dan de ander. Op zulke momenten geen gefreubel aan mijn lijf! Toilet ok, tanden poetsen, wassen en aankleden komt later wel. Eerst koffie! Rick al lang blij natuurlijk met die beslissing en zwijgzaam computeren en zuchten we aan de koffie.

Petten op 2:
Let op, dit kan leuk worden. Afhankelijk van een aanwijsbare reden van zijn mindere pet heb ik meer of minder genade! Avondje stappen (zeldzaam, heeft ie 2x gedaan in 2 maanden tijd) is 'geen genade' :-)) Tijd om zijn devies aan anderen ('s avonds een man, 's ochtends een man) naar voren te halen. Ik houd mijn poot stijf ondanks al het theatrale gezucht, gesteun en gebaar van Floortje Nichtegaal die een poging zijn om mij met met zo min mogelijk 'werk' zo snel mogelijk aan de koffie/ontbijttafel te krijgen. Géén genade. Des te harder ze zucht en steunt, des te langer het duurt :-)) Aankleden gaat extra moeilijk. Ligt dat aan haar of aan mij...omdat ik mijn poot expres stijf houd? ;-)
Ziek, zwak, misselijk (overgeven) of pijn in de rug van Floortje stemmen mij enigzins milder. Wat gedaan moet wordt gedaan maar ik ben toegefelijker. Gezicht wassen ipv douchen, niet scheren ok. Zonder grappen en grollen wordt de klus routinematig gedaan.

Woensdag 2 Januari was een petten op 2 morgen. Ik druk op bel... niets! Na de 2de bel gestommel en een in d'r haast aangekleede Floortje verschijnt met slaperig (mild uitgedrukt! :-) gezicht om de hoek van de deur. Ze sliep nog!! En 't is al kwart voor tien... Op slag heb ik medelijden met haar. Je zal maar diep in coma liggen en ruw ontwaakt worden door een 'ongeduldig' bellende, wakkere patiënt. Helemaal als ik hoor van de krijsende (nieuwe) baby van de achterburen om half 6 's ochtends... oh wat een zegen is het hebben van mijn 'slechte' oren op zulke momenten! :-)
OK, zèèr mild gestemd zeg ik "plassen en tanden poetsen, wassen en aankleden komt later wel" omdat ik in zie dat dit laatste ook voor mij met een Floortje in deze toestand een lijdensweg wordt. Na het tanden poetsen zie ik Floortje achter me zitten, op haar knieën met mijn korte broek in de aanslag die ze me snel wil aanschieten. Ik draai mijn stoel om en rij haar, neus in de hoogte en in onderbroek, straal en hard voorbij richting deur van de slaapkamer. Haar mond valt open van verbazing en er komt een "Oooh, you bitch!" uit, "hier (zij op haar knieën, ik haar negerend) zouden ze een foto van moeten maken"... Gierend van het lachen draai ik mijn slaapkamer uit, de hoek om de kamer in, een verbouwereerde Floortje op haar knietjes achter latend. Ik zit al hoog en breed te computeren als een hoog verontwaardigde Floortje van haar schok bekomen is en ook de kamer in komt. "You bitch" klinkt het nog eens en samen liggen we dubbel. "Ik zèi toch... wassen en aankleden komt zò wel." Als Simone later om 12 uur die morgen komt om te zwemmen, zit ik nog steeds ongewassen en in onderbroek te computeren. Van uitstel komt afstel, weet u wel...

Donderdag 3 Januari, Petten op 4. "Wat? Scheren?..." zeg ik geveinsd verbaasd. Floortje die mij zo maar àànbied om te scheren!? Die pet moet wel érg goed staan vandaag :-) "Oh natuurlijk" plaag ik haar, "mijn zus komt straks dus ik moet er 'verzorgd' uitzien." Een valse blik is haar antwoord... Als ze ergens tussen het scheren en aankleden een 'bijdehante' opmerking maakt over hoe ik deze ochtend een verkeerde volgorde aanhou (Ik? Hoe durft ze!!) komt mijn wraak zoet en onverwacht snel, wat het des te zoeter maakt. Ze zit weer met diezelfde korte broek op haar knietjes in de aanslag. Dit keer rijd ik haar niet voorbij maar strek mijn benen uit, waarbij mijn voeten elkaar altijd lichtelijk kruisen. Rechter voet in rechterpijp, linker in linkerpijp, voeten uit elkaar en hijsen maar. Maar als Floortje iets tè vlot met hijsen is en ik mijn voeten nog niet voldoende uit elkaar heb, steekt mijn linker grote teen nog in het verkeerde, rechtergat met als gevolg dat het kruis van mijn broek tussen m'n linker tenen zit en de broek met geen mogelijkheid verder omhoog komt, hoe hard zo ook sjort en trekt. Normaal werk ik dan mee maar dit keer denk ik "Jij bijdehand? Wacht maar!..." Snel knijp ik mijn linkertenen samen om zo het kruis vast te houden. Floortje laat de broek even zakken omdat 'het niet gaat'. Normaal helpt dit wel maar nu, met mijn samengeknepen tenen niet. Als ze weer begin op te hijsen zit ie meteen wéér vast. "Hè verdorie" klinkt het als het bij de 3rde poging wéér niet lukt waarop ik mijn lachen niet meer kan inhouden en ze eindelijk in de gaten heeft dat ik de boel met een stalen gezicht saboteer. "Hoezo, ik doe het expres? Ik zou niet durven..." :-)) Theatrale verontwaardigdheid van haar kant is mijn deel. Ik veins onschuldigheid en mijn wraak was zoet. 'It takes two to tango."
Duidelijk een 'Petten op 4' dag want op elke andere stand van de petten flik je dit niet. :-))

Die avond eten we met zijn allen (eerder genoemde 8 man/vrouw) in Tank. Geen dubbele zitting, we hoeven niet om 2100 uur al weg. De reden dat we wel om half 7 moeten komen is om de drukte voor de keuken te spreiden. Ahaaa...dus borrelen we eerst gezellig bij de vis'tank'. Dan aan tafel waarbij Rick naast me zit en me de hele avond voert. Oesters als voorgerecht, weggespoeld met witte wijn (Buitenverwachting 'Buiten Blanc'), kreeft en reuzen garnalen als hoofdgerecht waarna ik me nog wat sushi laat welgevallen wat ze elders op tafel niet meer op kunnen. Ergens gaandeweg grap ik dat ik hier wel aan kan wennen. Rick beaamt dat hij ook wel aan dit eten kan wennen maar nee, dat bedoel ik niet. Ik bedoel aan het gevoerd worden! ;-)) Als een vorst zit ik aan het hoofd van de tafel en ik geniet! En als ik wil eten doe ik mijn mond open en het meest verrukkelijke eten schuift naar binnen en streelt mijn tong. Nee, gevoerd (moeten) worden is niet zo erg als ik dacht...
Héérlijk en wat is het gezellig aan tafel. Na het nagerecht en de (niet-voor-mij-irish) coffee gaat de klok al richting 11!. Moe maar voldaan lig ik uit te buiken in bed. Als morgen m'n pet wat minder staat dan weet ik waarvan en is het niet erg :-)


Vrijdag 4 Januari, Petten op 4. Op tot zit, rekken en na het "één-tweeee..." kom ik op drie als een veertje overeind tot stand "Dat ging makkelijk" zegt Rick. "Je moet eens wat vaker vis eten." ... "Eens kijken of je dat zo meteen ook nog zegt" merk ik droog maar niet al te duidelijk gearticuleerd op omdat ik een scheet voel afdalen nu ik op mijn benen sta. "Hè? Wat zeg je?" vraagt Rick niet helemaal begrijpend. Halverwege mijn gortdroge herhaling vind mijn "boer die de weg naar boven niet weet" de uitgang beneden wel en ontsnapt als scheet... ik schiet in de lach en dan heeft Rick ook ineens door wat ik nu eigenlijk zei en schiet ook in de lach. Lachen en lachen is nog harder lachen...ha ha... "Nu begrijp ik hem" zegt Rick. Omdat slappe lach en staan op m'n benen nu éénmaal niet samen gaan, die worden écht slap, 'zijg' ik terug op m'n bed. Rick zijgt naast mij neer. Als we uitgelachen zijn doen we een nieuwe poging. Rick staat op, éne hand in mijn hand, andere hand in mijn rug ter ondersteuning en als hij klaar is tel ik "één-tweeee-" maar schiet nog vóór het opstaan opnieuw in de lach bij de gedachte aan die scheet van net en een eventueel nieuwe. Ook Rick schiet weer in de lach... Als we weer uitgelachen zijn doen we een nieuwe poging. Rick staat weer op, neemt de houding aan en ik begin te tellen maar bij "één-" gaat het al fout als we elkaar per ongeluk aankijken en opnieuw in de lach schieten... "ja, zo zitten we hier morgenvroeg nòg" merkt Rick op. Eindelijk, bij de 4de poging lukt het me om, zonder lachstuip, de kwartslag naar m'n stoel te draaien en er in te gaan zitten. De dag is nog niet eens zo oud en we hebben al weer gegierd van het lachen ;-))

En zo gaat er bijna geen dag voorbij of er wordt wel ergens gelachen. Tenzij het soms een echte "Petten op 3" dag is. Petten op 3 is écht PET met hoofdletters. Op zulke dagen krijgen ook de leukste en meest goed bedoelde grappen van Rick me niet aan het lachen. Ik kàn er niet om lachen. Ik wìl er niet om lachen, al kost dat soms moeite :-). Gelukkig zijn deze dagen nog steeds een zeldzaamheid en ik hoop dat dat nog lang zo blijft. Aan òns zal het niet liggen.



En zo is het zaterdag 5 Januari (Petten onveranderd op 4) en zijn René, Annemarie en Simone afgelopen nacht met de KL(e)M vertrokken maar is mijn zus nog steeds hier. "Hè?" hoor ik U al zeggen, "ze zou hun toch terug vliegen?" Ehr... ja, dat zit zo. De KLM vlucht vertrekt hier om 00.30 uur. Technisch gezien is dat op zaterdag(ochtend?nacht?) al voelt het als vrijdag(avond). Dat halve uurtje na middernacht zorgt altijd voor veel verwarring. Dat is nu zo en dat was ten tijde van ons guesthouse óók al zo. We hebben wel eens gehad dat gasten reserveerden 'vanaf zaterdag' maar dus al in de nacht 'van vrijdag òp zaterdag' aankwamen en dan hoogst verontwaardigd waren als alle kamers bezet waren. Ze hadden toch vanaf zaterdag gereserveerd en het was nu toch zaterdag? Ja technisch gezien wel ja, maar als u nu een bed had willen hebben had u vrijdag er al bij moeten boeken. De nacht 'van vrijdag op zaterdag' begrijpt u? En dat alles sta je dan zo'n beetje uit te leggen ergens om 2 uur 's nachts... lekker he, die mensen die 'te vroeg' aankomen. KLM bedankt! En dan de laat vertrekkende passagiers... Check out is om normaal gesproken om 11 uur 's morgens maar ze hebben nog een hele, warme, zweterige dag te gaan voor vertrek om 00.30 's nachts. "Kunnen we later uit checken?" Als de kamer de nacht er na leeg was uiteraard wel maar dat was hoe langer we draaiden hoe minder het geval. Koffers overdag laten staan? Geen probleem! Overdag de tuin/het zwembad nog gebruiken (+extra handdoeken)? Geen probleem! In de avond omkleden? Geen probleem! In de avond douchen? Ehr... ja, gebruik onze douche maar. Geen probleem! Na het strand en in de vroege avond nog even slapen "want onze kamer is toch nog leeg"? Ehr... nou nee. Die kamer is schoon en de bedden netjes opgemaakt voor de gasten die vannàcht aankomen met de KLM, begrijp u wel? Dus die 'lege' kamer die u ziet is niet leeg, hij is gereserveerd. Als u nog de hele dag gebruik had wilen maken van 'uw' kamer en had willen vóór slapen tot 2200 uur alvorens uw vlucht te halen, had u toch écht een nacht extra moeten boeken... En natúúrlijk, diezelfde mensen die niet begrepen hadden dat ze een nacht éérder hadden moeten boeken, diezèlfde mensen begrepen ook dit laatste principe niet!! Ggrrrr... vriendelijk blijven... ggrrrrr.

Ja, af en toe had je ze er tussen zitten hoor. Van die gasten om door zo'n ouderwets wringertje te halen! :-)) En om het nòg leuker te maken. In Nederland is het nu een uur vroéger wat diezelfde 00.30 uur 'zàterdag' tot 23.30 uur vrìjdag maakt. Vat u 'em? Nee, die 00.30 uur vertrektijd van de KLM is niet echt 'klant vriendelijk' vind ik :-))

Afin, gisteren kwamen René en Annemarie dus afscheid nemen maar over 9 weken, op 15 maart, komen ze weer terug. Dan vieren we o.a. René zijn 50ste verjaardag en hopelijk ook het feit dat hun huis, de tuin en het zwembad af zijn. Nu was/is het nog een 'zooitje' tijdens deze vakantie. Nòg een keer kan Annemarie niet aan. ;-) Annemarie vraagt mij trouwens wanneer ik eigenlijk terug vlieg. Ik geloof dat dat op 2 April is. Zij vliegen dan namelijk op 5 April weer terug. Aangezien ik aan boord niet alleen kan/mag zitten moet er, net als op de heenreis, een begeleider met me mee vliegen. Als ik nou mijn ticket omzet naar 5 April ook, is dat 'probleem' meteen opgelost. "Maar misschien wil ik nog wel een hele maand langer blijven" zeg ik haar vanuit het zwembad waar ik al bijna 3 uur (!!) in lig te weken. Krijg mij daar nog maar eens uit en weg:-) Rick vangt mijn antwoord aan Annemarie ook op en roept 'Hè?.... WAAAT?? Nee hè!!??" Toevallig hadden wij het gisteren of eergisteren nog even over mijn afgelopen tijd hier en hoe lekker het tot ons beider tevredenheid loopt. Toen ik daarbij zei "2 months down, 3 to go" realiseerde hij zich ineens dat deze 'voorbije' periode korter is dan de nog komende... "Oh nee hè!" slaakte hij ineens zijn theatrale 'Floortje Nichtegaal zucht' ;-)

"2 months down, 3 to go"... eerlijk gezegd bevalt me die gedachte wel. Aan de goede kant van de score staan. Zelfde gevoel als bij jullie nu de dagen weer lengen. Zolang ze langer worden ben je op weg naar zomer, moet het mooiste nog komen. Aan de goede kant van de score... er komt hier ook nog veel moois. Daar ben ik van overtuigd! Het is misschien nog een beetje te vroeg om nu al te beslissen over verlenging van mijn verblijf. Wellicht dat ik, als het "3 months down, 2 to go is" en ik aan de verkeerde stand van de score sta, de score nog een keer gelijk trek tot "3 down, 3 to go". Maar daar hebben Rick en Floortje Nichtegaal natuurlijk ook iets over te zeggen. We zien wel...



Voor nu wens ik jullie allemaal een fijne zaterdag al was Rick er even eerder vanmiddag van overtuigd dat het zondag was. Zal wel te maken hebben met het komende KLM vertrek vanavond van mijn zus... nou ja, vannacht/morgenvroeg (?) dus, zondag dus maar zaterdag Nederlandse tijd!! :-)))

Liefs,
Roland
xx