Zondag 2 December

Lieve allemaal,

Hoooopeloos... zo achter als ik loop met m'n Blog verhalen. Gisteren tot en met zaterdag gekomen en dus nog de zondag in PA te gaan en de maandag (gisteren) hier in Kaapstad waar we ook al weer gegierd hebben van het lachen wat ik jullie ook niet wil onthouden. En dan vandaag al weer... de reacties op "Memories" van gisteravond komen binnen. Ik heb het zelf nog niet gezien en wacht vol ONgeduld dat het op www.uitzendinggemist.nl verschijnt...

Let's begin with the begin...

Zondagmorgen (2 December) in de Karroo. Het weer is aan het omslaan. Het is nog steeds warm maar wolken pakken zich samen in de lucht. Er is regen voorspeld. De 2 kerkjes recht tegenover het huis van D&A luiden hun klokken ten teken dat de dienst zo gaat beginnen. Geen rechter die dat hier verbied ;-) Ik bedenk me dat ik er letterlijk op m'n blote knietjes naar toe zou kunnen kruipen om door handoplegging van de plaatselijke dominee ineens genezen te worden. Vervolgens zwelt dan het gospelkoor olv "Sister Act Whoopy" aan en hef ik dansend mijn handen ter hemel en verlaat swingend door een hossende "HALELUJA" zingende menigte de kerk... Ja ja, mijn fantasie slaat weer op hol maar dat van een wonder, dat dacht ik echt.

We zijn deze morgen uitgenodigd voor ontbijt op de farm van een kennis van D&A, 40km verder op. Je benul van afstanden verandert als je in Zuid Afrika woont want wie in Nederland zou iemand op 40km afstand zijn 'buurman' noemen? Als we de auto instappen staan er bij kerkje 1 welgeteld 2 auto's (waarvan 1 van de predikant) en bij kerkje 2 een paar meer. De 'paard-en-wagen' van Gay zie ik nergens dus zij is niet "Gone to the church". Ik hoop maar dat er veel mensen zijn komen lopen naar de kerk want anders zijn ze goed leeg. Dat van die hossende gospel zingende menigte had ik dus wel kunnen vergeten ;-)

Over 40km stoppen we 1 keer. Het lijkt daarbij of Andrew, die rijdt, daarbij uitwijkt voor een steen die op de weg ligt. Als hij achteruit terug rijdt naar de steen blijkt het een overstekend schildpadje te zijn. Andrew zegt dat we hem in de berm moeten zetten voordat er iemand over hem/haar (?) heen rijdt. Rick stapt uit en kijkt goed wat voor- en achterkant van het beestje is om zodoende te bepalen welke kant het nou eigenlijk op ging. Onze goede daad voor deze zondag zit er op en zonder verder overstekend wild bereiken wij de farm van Brad.

Brad verbouwd organische produkten (groente/fruit) op zijn farm. Hij woont hier alleen en als ik eerder PA al in 'the middle of no where' vond liggen, wat noem je dan nog eens 40km verder dan dat? 40km voorbij 'no where' of zo...
Hoe dan ook. De setting is schitterend. Het farmhuis (foto boven). De 'dam' (foto hieronder) waar fel gekleurde gele weaverbirds druk heen en weer vliegen van en naar hun nestjes hangend boven het water. Quiz-momentje: "Waarom bouwen weaverbirds hun nestjes hangend boven het water?" Antwoorden via de comments please. En nee, 't is niet zodat hun jongen lekker dicht bij zwemles wonen ;-)


Om tijd te sparen verder alleen wat beelden zodat jullie een idee krijgen van het ontbijt buiten in de tuin. Een ontbijt dat o.a. bestond uit scrambled eggs van vers geraapte eieren met kleine blauwe, vers geplukte viooltjes er in. Een heel fleurig gezicht, probeer het thuis ook eens zou ik zeggen. En voor de gevorderde keukenprinsesjes en -queens onder jullie : "Zuchini flowers stuffed with ricotta" wat zoveel is als Courgette bloemen gevuld met ricotta. Lekker bakken in de pan (frituren kan ook) en voorwaar, je hebt een niet 'alledaags' iets op je ontbijttafeltje staan. En 't is nog lekker óók!

"Ontbijt in de schaduw van een boom."



"I once had a farm in Africa..."



"Boomhart"


Tijdens het ontbijt vertelt Brad dat hij een Kudu hek om zijn gewassen heeft moeten plaatsen omdat een 'dozijn' wilde kudu's zijn groenten ook organisch lekker en gezond vindt. Kudu's zijn zeg maar een grote herten die heel hoog kunnen springen en zo'n 'Kudu fence' is dan ook zo'n 2 1/2 meter hoog. Ach, 't is weer eens wat anders dan konijnen die je moestuintje kaal vreten za'k maar zeggen ;-) O ja, en kudu mannetJes hebben lange gedraaide horens en na lang en geduldig wachten wisten we er ten slotte één te fotograferen (foto onder):

"Devil or Angel?"

Tot slot: U moet de (organische) groe(n)ten van Brad hebben :-))


Als wij midden op de middag weer in PA zijn klinkt er in de verte gerommel... een naderend onweer kondigt ons naderend afscheid aan. Na een laatste dutje gevolgd door een laatste verfrissende plons in de pool zit ik aangekleed en klaar voor de terugreis naar Kaapstad nog even onder de pergola. Om mij heen druk heen en weer geloop van 3 inpakkende mannen. D&A spannen een zeil over het zwembadje om verdamping van het water tegen te gaan. Een hard gedonder, nòg dichterbij dit keer, doet Zarah met staart tussen de poten naar binnen gaan. Tijdens mijn dutje van zoëven hebben de donkere wolken de hele hemel verduistert. Het weer slaat om, het is tijd om te gaan en op één of andere manier voelt dit als een 'passend' afscheid. Tik... tik... tik... de eerste dikke regendruppels vallen op het zeil over het zwembad en slaan 'gaten' in het stof op de grond er naast. Een hele grote mier (YUK, eng!) zoekt een veilig heenkomen maar krijgt een druppel vol op zijn kop. Ik volg hem tot hij verdwijnt in het gras. Tijd om te gaan... Onder toenemend gedruppel helpt Rick me de auto in En haast zich om de rest en m'n rolstoel in te laden. "We hebben alles he?" roept hij in zijn haast. "Nou eh..." zeg ik, "wat dacht je van Zarah?" Ja da's een goeie natuurlijk, die zit nog ergens in huis te bibberen onder een stoel.
We nemen afscheid van D&A die nog aan het inpakken zijn, wij rijden vast voor uit. Met mijn bevende 'lammeteje' op schoot rijden we PA uit en met elke afgelegde meter begint het harder te regenen. De ruitenwissers gaan naar hun hoogste stand en buiten, buiten spoelt de Karroo weer schoon. Het stof voor even verdwenen. In de verte zien we bliksemschichten boven de bergen en grijze regensluiers trekken over het land.
Na een uur rijden neemt de regen langzaam af. Na 2 uur rijden springt Zarah eindelijk op de vloer voor me. Gelukkig want m'n arm waar ze op lag, en die ik doodstil hield al die tijd, kan wel weer wat bloedtoevoer gebruiken.
Héél in de verte een streepje blauw aan de hemel, daar ergens ligt Kaapstad. Langzaam breekt het wolkendek weer open het het spel van schaduw en licht op het landschap om me heen verveelt geen moment. We rijden de Karroo uit en de Hex river valley weer in. Nog 2 uur te gaan...

Thuis aangekomen blijkt Bert het weekend lekker stil te hebben gezeten met zijn poot omhoog. Niet dus, gezien de transformatie die de achtertuin heeft ondergaan. Maar daarover bij de maandag meer.

Doei.

Dinsdag 4 December

En hierbij is de dinsdag ook gedaan en ben ik weer helemaal bij :-))

"Zeg eens Aaa" Carrie 'Meijer' Tefsen.

Maandag 3 December

Thuis in Kaapstad zie ik aan de zijmuur bij het zwembad een mooie decoratie hangen. Tuin afval dat kunstwerk wordt, dat kan alleen maar Bert zijn geweest... Als Bert even later zelf binnen komt neemt hij ons mee de achtertuin in. Ons... want ik kan er nu ook komen. Het afritje waar de bouwers vorige week aan begonnen waren is op de zaterdag afgemaakt.

BEFORE...

DURING...

AND ALMOST...

READY!!


En dus kan ik mee de achtertuin in, die een metamorfose heeft ondergaan tijdens ons verblijf in PA. Het is duidelijk dat Bert zijn gescheurde enkelbanden goed gerust heeft dit weekeinde :-)) Maar geen zorgen, de dokter die eerder deze week zijn enkel in de brace gezet heeft is dit weekeinde nog op huisbezoek langs geweest en alles was goed volgens hem...
Hierbij alvast een foto en zodra ik close-ups heb kom ik terug op wat er allemaal gebeurd is.



Maandagavond doet Mart mijn nagels. Nee, niet met 1 van die 23 kleuren nagellak, hij knipt ze! :-) Als beide handen en 1 voet klaar zijn komt Rick thuis met pizza. Als hij binnenkomt roept hij "PIZZA!" waarop ik vanaf het terras roep "Effe wachtuuuuh...." waarop Mart 'inkopt' :"PIZZAAAA"... 'Van Duin eat your heart out' :-))
Na het eten is voet 2 aan de beurt en als we klaar zijn zijn m'n nagels allemaal weer heerlijk kort en zitten er nog 10 vingers en tenen ongedeerd op hun plek. Mart bedankt. Daarna zie ik in de achtertuin de tussendeur naar Bert z'n patio open staan en zeg ik tegen Rick "Hé, zullen we even naar hiernaast gaan? Dat heb ik nog niet gezien." En aangezien de buren (Bert & Mart) net bij ons pizza hebben gegeten gaan wij (Rick en ik) nu bij hen op de koffie. Ik verwissel van rolstoel en word de 3 treetjes op gesleurd (genoeg geoefend in PA) die Bert z'n patio scheiden van onze achtertuin. En ook van deze patio heeft Bert iets moois gemaakt. Hij moet écht eens gaan meewerken aan zo'n tuinmetamorfose programma. Ook op deze patio kom ik nog eens terug met foto's. Hierbij al vast één voorproefje:


Na de patio volgt een rondleiding door het huis 'van de buurmannen' en ook met hun vrouwen maak ik voor het eerst kennis. Hoe dat allemaal zit vertel ik jullie morgen want het is weer mooi geweest voor vandaag met het bloggen. Maar dat we gegild hebben van het lachen moge aan de hand van onderstaande foto duidelijk zijn! :-))

Ik en "De meisjes van hiernaast". :-)))

Liefs en tot morgen,
Roland
xx