Langste/kortste dag

Lieve allemaal,

Kerstmis komt er aan. Zoals àltijd ben ik véél en véél te laat met kerstkaarten en zo. Steeds weer denk ik ergens eind November/begin December "Ach, nog tijd zat" om vervolgens ineens verrast te zijn dat het al midden December is en het dùs geen zin meer heeft om ze nog te kopen en te versturen. Je weet het en toch vergeet je het. 't Feit dat ik het een beetje te veel 'werk' vind zal er ook wel bij meespelen denk ik ;-) Dus sorry mensen, ook dit jaar geen kerstkaarten van mij. Zie deze blog maar als een "ipv kaarten" en Pa en Ma, met jullie hoop ik even te skypen via Gini haar laptop op de 25ste...

Voor iedereen alvast "Hele fijne dagen" gewenst. Hoe dan ook, waar dan ook.

Bij deze ook speciale dank aan een lieve kerstman/pa in Nederland. U weet wie U bent en dank U!! :-))

21 December, de langste dag op het zuidelijk halfrond en de kortste op het noordelijk. In deze donkere dagen vond ik het altijd een heerlijk moment, de kortste dag. Vanaf dan gaan de dagen lengen en het is puur psychisch want de winter is nog lang niet op zijn retour natuurlijk maar toch voelt het als 'op weg naar zomer'. Dat de dagen hier weer korten, ach... ik maak toch ergens weer de overstap van zuid naar noord dus ik ga zo'n beetje van zomer naar zomer dus ik zit er niet zo mee :-)

Wat er nog meer aan komt, behalve Kerst, zijn Nederlanders. Te beginnen morgen met René, Annemarie & Simone. Morgen vertrekken ze met KLM dus we zien ze op zondag wel verschijnen. Simone, het 'wak'water is heerlijk dus trek je bikini maar vast aan. Ik heb er zojuist ook weer een uurtje in gelegen. Tot bijna aan zonsondergang aan toe (op de langste dag van het jaar toch rond 8 uur 's avonds). De watertemperatuur was toen warmer dan die van de lucht dus ìn het water was lekker maar er uit... KOUD!! Brrrrrrr... Het is een aardige 'operatie' om mij in en uit het zwembad te krijgen dus voor ik op een stoel zit of lig zit ik al te shaken en te klappertanden dat het een lieve lust is. Die Oma uit die reklame met Kraaykamp jr. is er niets bij, shake it :-) Volgens mij hoorde je m'n botten nog net niet ratelen. Rick kwam snel toegeschoten met een dekbed en daaronder eerst weer wat opgewarmd voor hij me aankleedde.

Ik schrik af en toe wel eens van m'n eigen weerspiegeling als ik langs een spiegel rij... vooral op m'n rug wordt het aardig 'botterig'. M'n linkerschouder is veel bot en weinig spier nog maar, ook het schouderblad begint aardig uit te steken. Geen prettig gezicht vind ik zelf en dus kijk ik er ook maar niet al te veel naar als ik langs de hele grote kastspiegels in m'n slaapkamer rij.
Waar ik ook van schrok was het feit dat ik één, nee twee angstdromen had vannacht. Die details zal ik jullie besparen maar het was eh... angstaanjagend! Allebei de keren in een bepaalde slaaphouding dus wellicht die houding vannacht niet aannemen... Angstdromen kunnen een teken zijn dat je niet meer genoeg ademhaalt 's nachts/je longen te weinig ventileren en da's dus niet best za'k maar zeggen. En aangezien ik nooit angstdromen heb was dit een nieuwe ervaring. Gelukkig ben ik redelijk nuchter en kon ik in beide gevallen weer doorslapen (adem in... adem uit... adem!!) maar ik heb er vandaag wel meerdere keren aan moeten denken. Het feit dàt het gebeurde vannacht. En ik weet/heb gehoord dat ik dit kan gaan verwachten maar nu nog ff niet ja?! Hopelijk is dit niet (nu al) het begin van meer... Nou ja, vanavond gewoon weer lekker slapen en dan zien we wel wat er gebeurd. Ik houd het voor nu op loos alarm maar het is bij deze genoteerd.

Verder was vandaag een dag van klepboodschappen voor Rick. Dat zijn boodschappen waar je de hele dag mee druk bent en waarvan je je aan het eind van de daag afvraagt wat je nou eigenlijk gedaan hebt. Komt iedereen wel bekend voor denk ik :-)
Ik zelf heb me vermaakt met fysio, Pamela, slapen, computer, zwemmen en nu, 22.30uur al weer... MOE... bedje toe... doeiiii.

Liefs,
Roland
xx