Mag ik deze dans van u?

Lieve allemaal,

Morgen al weer de langste dag van het jaar. In Juli ging de zon nog helemaal 'rechts' van ons terras onder. Nu zakt hij helemaal links van het terras in de oceaan. En morgen bereikt hij wat dat betreft zijn uiterste stand aan onze horizon. Na morgen schuift ie dan elke dag weer een stukje meer naar rechts. Maar niet getreurd, het mooiste van de zomer moet nog komen :-))

En bij jullie (op het noordelijk halfrond) ook niet getreurd want onze langste dag betekent jullie kortste! Vanaf morgen dus lengende dagen. Altijd een prettig idee in hartje winter. En dat het winter is in Europa heb ik deze week wel in de krant kunnen zien. Foto's van meters hoge sneeuw overal in de Alpen landen en zelfs in Spanje raakten auto's ingesneeuwd. Goed nieuws natuurlijk voor iedereen die gaat skiën in de kerstvakantie. Ik ben benieuwd of de economische crisis veel mensen 'thuis' houdt dit jaar. Hier is de zomervakantie inmiddels begonnen en op het journaal meldde men dat het in vergelijking met vorig jaar veel rustiger is op de wegen. En dat zou te maken hebben met de economische crisis.

Afgelopen donderdag was ik een dagje 'alleen' thuis. Nou ja, beter gezegd 'Rick was een dagje weg'. Natuurlijk was ik niet alleen thuis. Pamela en Renier waren er voor mijn verzorging. Een mooie testcase want tot nu toe heeft Renier, onze nieuwe hulp, alleen maar mee gelopen terwijl Rick thuis was. Zodoende kon Rick altijd nog even inspringen en nog eens voordoen hoe het moet als het niet helemaal naar behoren ging. Met "het" bedoel ik dan natuurlijk vooral mijn "verplaatsingen": vanuit mijn rolstoel naar bijvoorbeeld toilet of bed en omgekeerd. Een ieder die bij mijn verzorging in Nederland betrokken was weet dat dat geen gemakkelijke opgave is en het is er in het afgelopen halve jaar natuurlijk ook niet simpeler op geworden :-)) Toch krijgen Rick en ik "het" nog altijd voor elkaar zonder gebruik te maken van een tillift of zo. Onze "dans" ziet er wellicht simpel uit maar is voor een nieuwkomer oh zo moeilijk te leren!

Voor de niet-ingewijden en nieuwe lezers (ja er zijn er weer meer!) even een korte uitleg. Ik kan met hulp nog op mijn benen staan maar daarmee is alles wel zo'n beetje gezegd. Zelf lopen of fatsoenlijk mijn voeten optillen lukt niet meer. Ik sta zeg maar als een poppetje stijf overeind en het is aan degene die mij vasthoudt (mijn "danspartner") om mij langzaam van mijn éne voet op de andere heen en weer te wiegen. Op deze manier komen mijn voeten één voor één enigszins los van de vloer en kan ik in de juiste richting worden geschoven en/of gedraaid. Het is een heuse "pas de deux" waarin ik zwaar geleid moet worden :-))

En dus nu af en toe eens een andere danspartner in de persoon van Renier. Pamela is er, op de weekenden en avonden na, voor de lichte verzorgende taken. En met Renier hebben we nu iemand in huis die ook het zwaardere danswerk aan kan. Het is nog even wennen maar met nog wat meer oefening dans ik straks ook met hèm de hele kamer door zodat Rick ook eens met een gerust hart een hele dag of, in de toekomst langer, weg kan. Bij het schrijven van "gerust hart " moet ik een beetje lachen want bij terugkomst hoorde ik dat dáár deze eerste keer helemaal geen sprake van was. Het is dus een kwestie van wennen voor ons allemaal :-))

Liefs,
Roland
xx