Lieve allemaal,

De laatste dagen van het jaar wordt er veel teruggeblikt en vooruit gekeken. Even stilstaan bij wat er is gebeurd en je bezinnen op de toekomst, al of niet met goede voornemens. Als ik terugblik naar begin dit jaar dan is er voor wat mezelf betreft één groot verschil met nu: in gedachten zie ik mezelf nog rondrijden in mijn rolstoel op de oudjaarsparty van toen, tussen de gasten door. Nu zit ik op m'n lazy boy. Van plaats wisselen of rondrijden in de tuin is er niet meer bij. Mijn kleine wereldje werd nog kleiner. Tja, niet te lang bij stilstaan dus :-))

Op diezelfde oudjaarsparty lag Zarah in de prak met een 3-voudige hernia. Met veel tlc (= tender, love & care) is ze weer helemaal hersteld en is ze hard op weg 15 te worden (in maart 2010)!

In augustus was het de beurt aan Rick om in de prak te liggen: een hartaanval. Zijn herstel verliep wonderbaarlijk snel en hij lijkt weer helemaal de oude. Zelfs zijn goede voornemens voor 2010 zijn hetzelfde als voorheen: meer naar de gym. Ik ben benieuwd! :-))

Vooruit kijken doe ik niet zo heel veel of het is wel naar het 'buitenlandse' bezoek zijn dat gepland staat:

- Niels & Joël (nu)

- mijn vriend Yann uit Parijs (nu)

- Bert (eind januari)

- mijn ouders (eind januari)

- mijn zus (2x in januari)

- Ellen, fysio RCA (eind februari)

Verder kijk ik vooruit naar de olympische winterspelen (februari) en natuurlijk naar het WK voetbal hier in Zuid-Afrika al is dit laatste nog wel ver weg in mijn beleving.

Voor de rest zien we wel. Nemen zoals het komt. Meer kan ik er niet van maken. Dit keer geen oudjaarsparty hier in huisje Weltevree. Ik duik lekker op tijd mijn nest in waarna Rick elders feest kan vieren.

Ik wens iedereen een goed, gezond en gelukkig 2010!

*********************

Liefs,

Roland

xx

Lieve allemaal,

Graag wens ik iedereen op deze manier fijne kerstdagen toe. Maak er van wat je wilt, ieder op zijn eigen wijze.

Aan Pamela een Happy Birthday vandaag.

ik meld me nog in het oude jaar en o ja, de vogeltjes maken het nest in orde voor een tweede broed!

Liefs,

Roland

xx

Dank voor alle lieve reacties op mijn vorige blog. Het doet goed om te weten dat het gelezen wordt en daardoor houd ik het ook vol ondanks de moeite die het kost. Het is de enige manier waarop ik me nog verstaanbaar kan maken dus dat is me wel wat waard. Ik begrijp dat het voor jullie soms ook moeilijk is. Dat je niet weet wat je zeggen of schrijven zult. Weet dat ik met plezier al jullie belevenissen aanhoor of lees zonder dat ik daar 'jaloers' op ben of zo. Integendeel! Het doet me goed. Voor mij zijn dat sociale contacten die van levensbelang zijn en waar ik er door mijn ziekte al zo weinig van heb. Zonder sociaal contact verpietert elk mens, ik ook! Dus ga mij vooral geen verhalen onthouden om wat voor reden dan ook. Ik (be)leef nog graag mee. :-))

Afgelopen dinsdag liep uit op een heuse 'torture day'. De sonde zat niet goed op zijn plaats meer (hij hing er half uit) en moest vervangen worden. Oh gruwel, mijn grootste angst bewaarheid: hij moet er uitgetrokken worden! Iemand moet opzettelijk aan het slangetje trekken, aargh! En het deed de vorige keer zo'n pijn ... Gelukkig heb ik de tegenwoordigheid van geest om me te herinneren dat we de vorige keer geen glijmiddel bij de hand hadden er laat meteen een tube halen nadat de zuster gebeld is die het komt doen. Ze zou er met een uurtje moeten zijn maar belt vanuit de auto: file, het kan wat langer duren. Fijn! Ondertussen lig ik ontspannen op bed te wachten ... NOT! :-))

Ronald zit bij me en vraagt hoe lang de operatie gaat duren, 2 uur? Ik schud nee. Een uur? Nee. Een half dan? Nee. Bij 5 minuten is mijn antwoord ja. Oh, dus het is maar heel kort zegt hij. Ik dacht dat ze gingen opereren: open snijden en hechten. Ja zeg, hou effe lekker op denk ik. Jij maakt het helemaal mooi. Uiteindelijk doet een heerlijke voetmassage van Ronald de tijd vergeten en leidt de aandacht af.

Met een kleine ruk komt het slangetje los. Veel makkelijker dan de vorige keer, waarschijnlijk omdat het er al half uit hangt. Nu de nieuwe er nog in. En zie, met behulp van het glijmiddel glijdt het er zo in! Floep, klaar, gepiept! Wat een opluchting. Zo veel makkelijker en pijnlozer dan de vorige keer.

Eenmaal in mijn stoel volgt nòg een torture klusje: nagels knippen. Ook 5 minuten werk maar ik zie er altijd tegen op. Ik begrijp ook niet dat mijn nagels nu al weer zó lang kunnen zijn. Ze zijn pàs nog geknipt! :-)) En als je niet begrijpt waar ik bang voor ben dan stel ik voor dat jullie de volgende keer je nagels eens door een ander laten knippen ... vat je? :-))

**********************

Vrijdag de 18de al weer. Nog 1 week tot kerst. Wordt het een witte dit jaar in Nederland? We zagen gisteren de chaos die de sneeuwval veroorzaakte op tv. Heerlijk winterse beelden. Ik wens iedereen veel sneeuw en ijs plezier.

Liefs,

Roland

xx

Zo, Sinterklaas is verdwenen en de kerst (boom) is verschenen. Het lijken wel de Mexicaanse griep en de Q-koorts. Eerst is iedereen en de krant vol van het één, vervolgens van het ander. De één heeft zijn hielen nog niet gelicht of de ander neemt over.

En dus komen ook bij ons de kerstspullen van de zolder, traditiegetrouw onder muzikale begeleiding van Mariah (Carey) maar dit keer zonder 'meester boom optuiger' Bert (van Emden). Hij is er dit jaar voor het eerst sinds lange tijd niet bij. Maar niet getreurd, hij komt in januari en kan dus mooi helpen bij het aftuigen van de boom. :-))

Dit keer helpt Pamela bij het optuigen van de boom en als Mariah zo'n beetje klaar is met zingen zijn zij en Rick klaar met de boom. "Dit is al weer de 3de keer dat ik deze (kunst)boom optuig" zegt Rick. "Ik kocht hem met het idee nog 1 keer kerst voor Roland" vervolgt hij. Inderdaad, dit is al weer m'n 3de kerst op rij in Kaapstad en de 4de sinds ik weet dat ik ALS heb (sept. '06). Waar blijft de tijd? En of dit dan mijn laatste is? Daar maak ik me niet meer druk om. Of eerlijk gezegd, ik hoop eigenlijk dat het de laatste is want zo langzamerhand vind ik het wel mooi geweest. Een paar weken geleden had ik het moeilijk bij het begin van de lange, warme zomer. Ik zag er tegen op. De lange dagen van alleen maar op m'n stoel zitten terwijl ik in gedachten al vrolijke geluiden hoorde van buiten in het zwembad om maar eens wat te noemen. Dag in, dag uit op m'n stoel terwijl het computeren me moeilijker begint af te gaan. Hoe lang kan ik het nog doen? Wetende dat het allemaal alleen maar minder zal worden. Ik hoef het denk ik niet eens uit te leggen maar soms heb ik geen zin om een nieuwe dag te beginnen. Wéér een hele dag 'veroordeeld tot de stoel'.... Hoe lang nog?

Maar eenmaal in de stoel gaat de tijd meestal toch wel vlot voorbij. Meestal maar niet altijd zoals afgelopen zondag. Vóór het middaguur had ik al geen puf meer om nog te computeren, geen kracht meer in mijn vinger. Ik weet niet wat te doen en staar voor me uit. Op zulke momenten wil ik mentaal nog wel de uitdaging van een sudoku aangaan maar mijn fysiek houdt het tegen. Ik staar voor me uit ... en typ de woorden: ik verveel me. En met dat ik het typ realiseer ik me dat dit in al die tijd eigenlijk de eerste keer is dat ik deze woorden gebruik en het verbaasd me dat dit nog niet eerder is gebeurd. Ik vind dit ongelofelijk knap van mezelf en geef mezelf in stilte een pluim. Daarna vullen een paar opgenomen tv-programma's de tijd tot aan mijn middagdut.

Inmiddels is het al weer bijna de langste dag van het jaar en in die zin schiet het met die lange zomer al aardig op. De tijd vliegt als vanouds voorbij alleen soms, ja soms even niet .... :-))

Liefs,

Roland

xx

Vrijdag was het dan zo ver: de loting voor het WK voetbal vond plaats. Met nog 6 maanden te gaan tot het toernooi zelf waren de ogen van de wereld op Kaapstad gericht en kregen we vast een voorproefje van wat ons vanaf juni 2010 te wachten staat. Voetbal-gekte! Alleen voor deze loting al is het de hele week feest in Kaapstad. Straten afgezet, podia met muziek, etc, vrij toegankelijk voor iedereen. Voetbal is hier bijna religie onder de zwarte bevolking. Iedereen is enthousiast en trots dat 'we' dit mogen organiseren. Dit wil niemand voor geen goud missen! Je kunt je bedenkingen hebben over de miljoenen die worden geïnvesteerd maar als je het hier meemaakt, meebeleeft, dan kun je niet anders zeggen dan dat het leeft! En tja, waarom zou dit land dan geen voetbal feestje mogen geven? Is dat het exclusieve recht van de rijken? Ruud Gullit en andere ex oranje-Internationals speelden deze week voetbal in de townships, geweldig toch?!

En terwijl de hele wereld keek, keken wij naar de verkeerde zender! Potverdrie :-)) We zaten op de lokale zender die life verslag deed van buiten het gebouw en wij maar wachten en wachten tot ze naar binnen zouden overschakelen ... wat dus niet gebeuren ging! Het duurde even voor we dat in de gaten hadden. Uiteindelijk hebben we het hele eerste deel van de show gemist maar voor de loting zelf waren we nog op tijd. :-))

Voor de rest heeft Sinterklaas ons ook dit jaar weer weten te vinden. Dank U Sinterklaasje!

Fijn weekend allemaal.

Liefs,

Roland

xx

Lieve allemaal,

Nou, ze zijn 'em gevlogen hoor! De kleintjes zijn het nest uit sinds afgelopen zaterdag. Drie heeft Rick er geteld als ik van mijn middagdutje ontwaak. En ja hoor, her en der zitten ze rond het huis verspreid, de ouders nog steeds druk af- en aanvliegend met eten. Af en toe kan ik vanuit mijn stoel zien hoe ze gevoerd worden. 's Avonds tegen zonsondergang trekt de hele familie zich terug in of in de buurt van het nest.

jonkie

-----------------------------------------------------------------------------

ouder + jonkie

Dag 2 zitten ze al verder weg en zie ik ze nog maar af en toe. Wel komen ze 's avonds allemaal nog weer 'thuis' in of om het nest. De volgende dag komen ze ook niet meer te thuis. Jammer, het was leuk om ze te volgen.

**************************

Wie 'em ook gevlogen zijn zijn Dick en Jasper. Na 5 (!!) weken was de (vakantie) koek op en inmiddels bevinden ze zich weer in Rotterdam, op tijd voor 'zoet' en 'lekkers' of misschien wel de roe. Was leuk jullie weer te zien. Bedankt voor veel Gooisch plezier en het ga jullie goed!

↑ dinsdag 24/11 ↑

**********************************

↓ woensdag 25/11 ↓

En zo zitten Rick en ik van de week tennis te kijken. De beste 8 van het seizoen spelen een finale toernooi. Nadal speelt tegen Söderling, een revanche partij voor zijn verlies eerder dit jaar in Parijs. Zoals altijd is Rick voor Nadal en ik voor degene die tegen hem speelt :-)). Nadal's punten worden met gejoel en geklap van Rick begroet. Bij de (vele) punten van Söderling blijft het stil in de kamer omdat ik niet joelen of klappen kan. Maar ik zal je krijgen denk ik ineens en typ iets op mijn computer in ..... Bij het volgende punt van Söderling is het niet langer stil in de kamer maar zegt mijn computerstem ten teken van mijn applaus dreugjes: klap klap klap klap klap klap, waarop we allebei in de lach schieten.

Na een aantal punten van Söderling zo begroet te hebben is het nieuwtje er af en zegt Rick "Ha ha, heb je niet iets anders?" En zo klinkt het bij het volgende punt: klap klap klap klap klap schaats... :-))

(Oh ja, Söderling won! Wéér :-)): klap klap klap klap klap)

****************************

Vers van de pers: Rick redt vogeltje!

Met gevaar voor eigen leven (de ouders scheerden hem langs zijn kop) heeft Rick vanochtend één van de jonkies gered. Het bungelde en fladderde op zijn kop aan een takje in de tuin. Bij nadere inspectie bleek zijn pootje verstrikt te zitten aan een draadje. Heel voorzichtig het vogeltje gepakt (ouders niet blij) en het draadje los geknipt. Daarna het draadje verder van de poot verwijderd waarna het vogeltje vrolijk weg fladderde. Vogeltje blij, ouders blij, wij blij!

Liefs,

Roland

xx

en daar is 't ie dan, trotse Pa of Ma:

met een snavel vol 'happy meals' van de McBirds fly-through:

(klik op foto’s voor grotere afbeelding)

Hallo gezellig,

Zo juist komt Zarah naar binnen gesjokt, tong op de grond. Madamme heeft buiten liggen zonnen en nu wordt het haar te warm en gaat ze languit op het koele parket. Dat zal deze week nog wel vaker gebeuren want zoals jullie hierboven kunnen zien wordt het mooi weer. Eindelijk zomers nadat het anderhalve week koud en regenachtig is geweest. Het leek wel winter en we hadden de verwarming aan!

Schreef ik laatst nog dat het rustig was qua vogels in de tuin en dat ik vermoedde dat ze zaten te broeden, inmiddels is het af- en aanvliegen niet bij te houden. "Wat een drukte" verwoord Rick mijn gedachten. "Denk je dat ze jongen hebben?" Ik knik heftig ja, dat weet ik wel zeker. Dat kàn gewoon niet anders. Werkelijk de héle dag gaat het heen en weer langs de ramen, ik heb perfect zicht op de aan - en afvliegroute. En ook nu ik zit te typen zie ik in mijn ooghoeken steeds een vogeltje voorbij schieten. Daar móeten jongen zijn.

Op een keer als het vogeltje net weggevlogen is neemt Rick snel een kijkje en ja hoor, hij heeft ze gezien: jonkies in het nest! Oh en het gaat om de 'cape wag tail'. Dat zegt natuurlijk niemand iets dus laat ik maar zeggen 'kwikstaartje', daar lijkt het sprekend op.

Het andere jonge leven laat nog even op zich wachten. Er zijn wel puppy's geboren maar de fokker waar Rick contact mee had was volgens hem nogal vaag. Niet genoeg teefjes geboren, andere wachtlijst, enz. Lang verhaal kort: laat maar zitten. Het was nog helemaal in Pretoria ook. We kijken tzt hier wel in de buurt en eerlijk gezegd denk ik dat Rick qua 'verzorgen' zijn handen al meer dan vol heeft aan Zarah en mij. Maar niet vandaag, morgen en overmorgen want hij is er er weer even lekker tussen uit. Pam en Ronald passen op. :-))

Liefs,

Roland

xx

Hallo gezellig,

't Is bijna niet bij te houden meer wat er allemaal gebeurd is als eens in de 2 weken schrijf. Rick heeft het heel leuk gehad in Pretoria. De maandag dat hij terug kwam was mijn zus ook al weer in Kaapstad. Onverwacht snel met dank aan een ex collega van mij bij Transavia die nu bij KLM crew indeling werkt. Bedankt! :-))

Dan waren daar weer Mirella en Jeroen, na een paar maanden Amsterdam nu weer terug in Kaapstad voor de komende zomer. Ik zag er goed uit en was volgens hen weinig veranderd. Da's mooi om te horen. Toch zijn er wel minieme veranderingen die je niet ziet maar die ik wel merk. Zo ben ik bijvoorbeeld sneller moe en gaat het schrijven de laatste tijd ook moeilijker. Het kost me echt kracht om met m'n éne vinger constant te moeten drukken op het juiste moment (als de juiste letter op licht. Gevolg: meer fouten die ook weer rechts gezet moeten worden. Meer en langere pauzes tussen door. En het ging al niet zo snel (deze 2de alinea nu ruim een uur!)

Jasper en Dick kwamen aan met Gooische Vrouwen serie nummer 5 en Rick en ik waren er in 2 avonden door heen :-)) Nu is het over en uit. Meer is er niet.

Het WK-voetbal komt snel dichterbij en het begint te leven. Je komt het overal tegen, krant, tv, enz. De laatste kwalificatiie wedstrijden worden binnenkort gespeeld en dan zijn alle deelnemende landen bekend voor de loting van begin december. Het stadion voor de finale is klaar en toen ik het laatst zag op tv moest ik lachen. Wat denk je? Alle stoeltjes zijn ORANJE gekleurd! Een mooi voorteken wellicht?

Gisteren 20 jaar geleden viel de muur. 1989, het lijkt nog niet zo lang geleden maar als ik denk 'toen was ik 23' lijkt het wel een eeuw geleden! Jemig, toen was ik sergeant Jolink, dienstplichtig sport instructeur bij de landmacht. 5 Jaar daarvoor was ik in Berlijn, met de klas van 5 VWO stonden we toen bij die gehate muur. Indrukwekkend en bedroevend vond ik het. In 2006 was ik er voor het laatst, zonder muur maar opnieuw bedroefd al had mijn stemming een heel andere reden: ALS. Al geloofde ik het toen nog niet echt weet ik nu. Het was niet te bevatten. Nu is het realiteit en denk ik met weemoed terug aan 'toen ik 23 was'.......

Liefs,

Roland

xx

Hallo gezellig,

Tot mijn verbazing zie ik dat ik voor het laatst iets geschreven heb op 3 oktober (met een rectificatie op de 7de). Dat is 3 weken geleden, bugger! Eens even nadenken hoor. Gini is inmiddels geweest (en is nu al weer terug van Curaçao). Jasper en Dick zijn er nu en brachten mee ... serie 4 Gooische Vrouwen! (Sorry Joël, we zijn er al bijna doorheen :-)). Dick vierde zijn 50ste verjaardag met oa een parachute sprong! Jasper vertelde dat hij een cursus bij Humanitas heeft gedaan. Hij is nu buddy en krijgt na deze vakantie zijn eerste cliënt. Aanleiding daarvoor waren de dagen die hij (en Dick) bij mij in Amsterdam doorbrachten. Way to go Jasper, petje af! Een paar uur per week 'geven' aan een (zieke) medemens, het is zeker hard nodig en bij deze hulde aan alle buddy's en vrijwilligers out there!

Qua vogels is het ineens rustiger in de tuin. Ik vermoed dat ze op het nest zitten en dan hoop ik maar dat ze stormvast hebben gebouwd want het ging me van de week te keer, oh la la! Orkaan kracht wind (≥120 km/u), donder en bliksem, regen en zelfs hagel wat hier op de golfplaten daken klinkt als zwaar trom geroffel. Temidden van dit nachtelijk geweld hoor ik nog een ander geluid, dichtbij, pal naast mijn bed. Ik herken het gekrab en gegraaf in de vloerbedekking naast me: het is Zarah die een veilig onderkomen zoekt, dichtbij, veilig dicht bij mij. Arme vogeltjes buiten ....

En dan vannacht weer regen: drup, drup, drup ... op mijn bed! Dit is wel eens eerder gebeurd en het betekent een probleem met de boilers die boven op zolder staan. Na lang roepen heb ik eindelijk een diepe ademteug te pakken waarop ik een krachtige kreet weet uit te stoten die wordt gehoord. Rick verschijnt aan mijn bed en hoort het gedrup. Gelukkig is het op de andere helft van het 2persoons bed waarin ik slaap maar ja, Rick gaat toch maar de zolder op om de boiler uit te zetten. Het is 2 uur 's nachts. Nu, de volgende ochtend, is de loodgieter al aan de slag als ik mijn kamer uit kom na mijn wekelijkse douche beurt door Ronald en Pam. Sinds Rick's vakantie laat ik me douchen door hen. Dat gaat prima en betekent een (kleine) lastenverlichting voor Rick. En over vakantie gesproken, Rick gaat morgen voor een paar dagen naar Pretoria, naar Annemarie en Simone. René is er geloof ik ook en samen gaan ze op een korte safari in de Limpopo regio. Een fijn weekend gewenst. Jullie in Nederland ook allemaal en kijk uit voor de griep!

Liefs,

Roland

xx

RECTIFICATIE

Ja, natuurlijk komen Jasper & Dick binnenkort ook al en dat heb ik niet vermeld in mijn vorige bericht waarvoor bij deze mijn excuus :-)) uiteraard heerlijk om jullie weer te zien!

Evenals Niels & vers ingeburgerde Joël in december.

Wie nog meer? :-))

Hallo gezellig,

Het is lente in de Kaap en meteen is het zomers warm. En dus zit ik in korte broek te schrijven. M'n ogen half dicht geknepen tegen het felle zonlicht dat buiten op de witte muur weerkaatst. Buiten 'barst het leven uit zijn voegen'. De druif is in een paar dagen tijd veranderd van kale rank in een oase van uitbundig groeiend fris groen. De jasmijn staat vol in de knop, de 'yesterday/today/tomorrow' bloeit al een tijdje. Vogels zijn druk in de weer met nestmateriaal

terwijl bij anderen de jonkies al uitgevlogen zijn. Zo liepen er net 2 jonge duiven de kamer in. Ronald 'jaagt' ze rustig weer naar buiten. Wegvliegen doen ze niet, ze lopen het terras op. Zarah heeft het nu ook in de gaten en gaat op onderzoek uit. Dan blijkt dat deze jonkies nog niet zo goed vliegen kunnen. Als Zarah heel voorzichtig dichterbij komt snuffelen (zo'n held is ze niet), fladderen ze een beetje weg maar echt vliegen is het niet. De jonkies hebben mazzel met een hond als Zarah. Ik denk dat Bello ze wel gegrepen had. Bello die in september al weer 3 jaar geleden overleden was. Zijn dood kwam destijds luttele dagen na het nieuws van mijn ALS-diagnose. Dat kon er ook nog wel bij. In het Engels drukken ze dat als volgt uit: it never rains, it poors!

Maar geen regen op deze stralende, zonnige dag. De jonge duiven laten zich makkelijk vangen en zitten even later veilig op het platte dak van de keuken, om 5 minuten later weer met een sierlijke boog te crash-landen op 1 van de ligstoelen aan de rand van het zwembad. Zarah heeft inmiddels de koelte van binnen opgezocht dus dit keer laten we ze maar.

Overal jong leven dus en binnenkort wellicht ook hier in huis en dan praat ik niet over jonge duiven. Nee, dan heb ik het over een ..... Puppy! :-)) We staan inmiddels op een wachtlijst voor een Jack Russel pup (of 2). Zo'n lief, klein bolletje wol. Dat doet me denken aan de 'oude doos' met foto’s die we gevonden hebben en waarvan ik jullie nog foto’s zou laten zien. Bij deze dan, een greep in nostalgie:

Geen land vol maar een hand vol

*******************************************

Hallo gezellig

****************************************

Zarah & Bello

********************************************

Hier waak ik!

*************************************************

Baasje Roland 'met haar'

*********************************************

Zoals gezegd, een wachtlijst, dus het duurt nog even. Maar iets om naar uit te kijken is het wel.

Dat zijn ook de geplande bezoekers: Gini 12 oktober; Yann (vriend uit Parijs) 16 December en dan praat ik al bijna Kerst! Het gaat te snel. Eerst nog even lente hoor.....

Liefs,

Roland

xx

Hallo gezellig,

Zo daar ben ik weer. De dagen van Rick's afwezigheid overleefd :-)) zoals ik al schreef, zo erg was het niet en ik wil Pam en Ronald dan ook bij deze een groot compliment geven voor de verzorging en bedanken voor de extra uren werk.

Rick kwam met een aantal verrassingen thuis. Voor Pam een leuke 'Amsterdam'-tas, voor Ronald een 'Amsterdam'=pet en t-shirt en voor mij tulpen uit Amsterdam. Tulpenbollen wel te verstaan. Ze zitten inmiddels in een pot onder de grond en nu is het afwachten ....

Een andere verrassing was dat hij niet meer rookte. Sinds zijn hartaanval was hij al veel minder gaan roken maar echt stoppen was nog niet gelukt. Nu dus wel. Knap hoor.

Nog een verrassing was een hele stapel dvd's. Dank aan Jasper & Dick. Momenteel zijn we met serie 2 van Gooische Vrouwen bezig. Heel leuk en aangezien Rick vroeger een winkel had in Laren zit er veel herkenning in voor ons, van bekende plekjes tot de 'koude kak'. :-))

En zo is het al weer bijna eind September! Pa en Ma, jullie kunnen weer een jaartje bijtellen op de 'huwelijksteller'. Proficiat. Dat dat geen vanzelfsprekendheid is weten we nu wel. Ik hoop dat jullie nog lang samen mogen zijn.

Voor iedereen: prettig weekend.

Liefs,

Roland

xx

24 November:: nieuwe cd Susan Boyle

luister hier alvast:

http://www.youtube.com/watch?v=Yb3XAP0c8WU

Hallo gezellig,

Het gaat prima lieve mensen,. Ik kreeg wat mails in de trend van "nog even volhouden en dan is Rick er weer". Nou, zo'n opgave is het gelukkig niet hoor. Twee prima verzorgers hier en het loopt als een trein of zal ik zeggen als een gouden koets? Gisteren natuurlijk life op bvn Prinsjesdag gekeken. Een spervuur van vragen kwam op me af van Ronald en Pamela. Over de koningin, over Maxima (Ronald fluit haar na vanuit zijn stoel :-)), zijn dat auto's? Nee dat zijn koetsen en die éne daar is van goud leg ik uit. Al met al typ m'n vingers, nee, vinger suf maar leuk is het wel :-))

Minder leuk is het weer (al heb ik daar weinig last van): koud (15'C) en regen. Rick, wees maar blij dat je er niet bent en boek straks snel dat weekendje Pretoria naar Annemarie en Simone. Die hebben met 32'C iets beter winterweer dan ons hier in die Kaap! Ik vermaak me wel. Nu is het bijvoorbeeld weer tijd voor sudoku-les voor Pamela :-)) Toodeledokieeee.......

Liefs,

Roland

xx

Hallo gezellig,

Zo, al die aandacht voor Rick is mooi geweest vond ik en het was hoog tijd de spotlights weer op mij gericht te krijgen. Ik bedoel maar, een hartaanval, hoe lang kun je het rekken hè? :-)) En dus begon ik 2 weekenden geleden maar weer eens met een paar leuke hoestaanvallen. Niet midden in de nacht dit keer maar keurig netjes in de ochtend, na het opstaan. De details zal ik je besparen maar geloof me als ik zeg dat ik niet de enige was die het er benauwd van kreeg.

Ik slikte al een week of zo andere medicijnen tegen (taai) slijm en overvloedig speeksel en daar kon de dosering nog van omhoog. Dus dat gedaan en dat hielp. Na 3 ochtenden waren de hoestaanvallen voorbij.

Wat ongemerkt ook ophield was mijn stoelgang. Waarschijnlijk door de (verhoogde) medicatie en te weinig vocht en dus werd ik afgelopen vrijdag wakker met een mij bekende pijn in de buik ... Nee hè, niet wéér dat! De eerste keer dat het gebeurde ben ik met de ambulance afgevoerd naar het ziekenhuis. Wat het uiteindelijk was is nooit eensluidend verklaard. Hevige kramp aanvallen door constipatie of het passeren van een niersteen. Hoe dan ook, met precies hetzelfde pijngevoel word ik wakker. En hoe mik ik het uit? Ik heb dit soort dingen altijd op een vrijdag, vlak voor de weekend diensten van dokters en ziekenhuizen en zo.

"Moet ik de dokter bellen?" vraagt Rick. Liever niet maar ja, d'r zit niets anders op ben ik bang, dus doe maar. Als ze er 's middags is trekken we de volgende conclusies:

- een week geen stoelgang gehad. Het kan constipatie zijn al voelt mijn buik niet hard aan.

- sinds gisteravond niet kunnen plassen, toch een niersteen of een blaasontsteking.

En terwijl Rick even naar de apotheek is om wat spullen te halen, spuug ik rechtop zittend in bed de hele boel onder ... O ja, misselijk was ik dus ook! :-))

Een ziekenhuis, daar hebben zowel ik als Rick geen zin in, gezien de ervaringen van de vorige keer. Afwachten en kijken wat er gebeurd kunnen we thuis ook. En de spullen van de apotheek moeten 'verlichting' brengen. Eens enema tegen de constipatie (makkelijk) en een catheter om de blaas te kunnen legen. Die inbrengen is nogal pijnlijk en het lukt haar uiteindelijk niet. Volgens Rick deed ze het ook niet goed. Ik heb er geen ervaring mee, maar het deed goed pijn!

Na nog wat injecties tegen de 'buikpijn' en de misselijkheid liet men mij verder met rust. Genoeg aandacht voor 1 dag volgens mij maar dat mocht niet zo zijn. Later op de avond kwam de pijn weer in volle hevigheid terug. Via de peg-sonde gaat er pijn medicatie in, via mijn mond komt het even later weer uit. Dàt en veel meer wat knap is aangezien ik de hele dag niets gegeten of gedronken heb. Tja, en daar zit je dan in je bed, vrijdagavond half 12...... "Moet de dokter komen?" vraagt Rick weer. Déja vuutje? :-))

Dit keer komt de eigenaar van de dokterspraktijk. Een heel prettige man (nicht :-)) en ondanks het late tijdstip (of inmiddels vroege) neemt hij rustig en uitgebreid de tijd maar voor wat betreft de pijn staat ook hij voor een raadsel. Misschien een blokkade van de darmen, een hard stuk op 1 punt wat vast zit en de rest tegenhoudt? Hoe dan ook, weer een injectie (kun je niet uitspugen :-)) en dan maar proberen te gaan slapen.

Na een lange, onrustige nacht wordt het eindelijk licht buiten en de pijn ... is er nog! Medicatie via de peg er in en ja hoor, je voelt hem al komen, via de mond er wéér uit! Voor de 3de spuug ik mezelf en bed onder. Ik heb het nu zó gehad met dit alles dat ik zoiets heb van 'geef mijn portie maar aan Fidel Castro' (ik ging hier typen 'Fikkie' maar mijn woordvoorspellingsprogramma kwam na F-i met Fidel Castro ... ook goed! :-))

Brakker dan de Groot Brak rivier kwam ik uit bed (na eerst gewassen te zijn). Even niet meer liggen, even gewoon zitten. Maar ja, wat nu? Ik kan kennelijk niets meer binnen houden (niet dat ik trek heb) en geplast heb ik ook nog steeds niet. Beetje crisis wel. Rick is naar de dokter toe voor 'crisis beraad'. "Geen ziekenhuis meer" geef ik hem mee. "Als dit de manier van mijn lichaam is om te zeggen het is mooi geweest, dan heb ik daar vrede mee. Kom maar op met de morfine en laat me gaan!" Ik bedoel dat ik voor dit soort dingen/complicaties niet de kracht en de wil meer heb. Dan zeg ik (net als Michael Jackson) THIS IS IT en ben ik ook Gone too soon. Ach ja, de humor houden we er in! :-))

Rick komt terug met de dokter en we hebben een gesprek waarin over (van) alles gesproken wordt. Mijn visie, die van de dokter, enzovoort. Heftig wel maar verhelderend. Dan kijken we weer naar het probleem nù, pijn, en ik krijg weer een injectie. Vraag me niet wàt maar als de dokter 5 minuten later vraagt hoe ik me voel, kijk ik hem (denk ik) schaapachtig aan en lach ten teken dat ik zo high als een deur ben! :-)) Niet veel later val ik in m'n stoel in slaap. Dank u!!

Het is dan zaterdagmiddag. De rest laat ik voor wat is. We leven nu al weer woensdag (avond inmiddels) en ik ben er weer helemaal bovenop hoor! Met behulp uiteraard van 'mijn dreamteam' onder aanvoering van niemand anders dan the one and only 'nurse from hell': zuster Clivia (meisjesnaam 'why tell me why - te Meijer'). Dank dank, je was volgens mij nog niet 'hard genoeg aan vakantie toe ' dus ik dacht ik gooi deze ellende er nog even lekker bij in vóór je vertrek. :-))

Maar morgen is het dan eindelijk zo ver: zuster Clivia goes Dutch! Een heel fijne vakantie gewenst. Tot ziens!

Liefs,

Roland

xx

Hallo gezellig,

Zo, hoe gaat het er mee? Hier in Kaapstad prima! Met mij gaat ie zoals ie gaat. Geen schokkende wijzigingen en met Rick gaat het ronduit goed. Afgelopen maandag had hij controle in het ziekenhuis en alles was prima. Medicatie bijgesteld en over een half jaar terugkomen. Vliegen mag ook weer en inmiddels heeft hij een nieuw ticket geboekt voor 10 september. Al met al een maand later, dat valt nog reuze mee. Een heel snel herstel dus.

En dan nu werken aan een verandering van levensstijl, onder andere meer bewegen (draaien aan het stuur van je auto en lopen in de supermarkt vallen daar niet onder! :-)) Een vriend van Rick fietst en sport heel veel en gaat hem hierbij helpen/steunen/motiveren. Samen hebben ze woensdag een fiets voor Rick gekocht. Type mountainbike met veel toeters en bellen waaronder een hartslag meter. Dat is mooi want daarmee houd je goed in de gaten of je binnen de gestelde hartslag grenzen blijft. "Het enige wat je wel zelf moet doen is trappen" aldus Rick's nuchtere commentaar ... :-))

Op dit moment van schrijven (vrijdagmiddag) zijn ze onderweg voor ritje nummer 2. Ronald 'past op ' mij. Pam heeft zich gisteravond ziek gemeld en zo zie je maar weer hoe belangrijk het hebben van goede vervanging is. Ronald is in een paar weken tijd uitgegroeid tot precies dat: een prettige, kundige helper.

Zarah ligt in zwijm op haar kussen. Het gaat goed met haar al merken we de laatste tijd dat ze doof wordt. Als Rick straks terugkomt hoort ze bijvoorbeeld niet meer het tuinhek buiten maar heeft ze het pas in de gaten als hij goed en wel in de kamer is. Tja, ouderdom komt met gebreken (helaas beperken gebreken zich niet tot ouderdom ...)

En zo pruttelen we hier maar door. De dagen lengen al merkbaar. Buiten is het mooi, rustig en kalm weer. Binnen stormt het rond Zuid-Afrika's nieuwe atletiek sensatie, die wereldkampioene werd op de 800 meter: Caster Semenya. Is ze man of vrouw? Een thema dat eens in de zoveel tijd speelt maar niet nieuw is. Het speelde al ten tijde van Fanny Blankers Koen. Over een paar weken weten we meer. Voorlopig is ze een heldin hier in Zuid-Afrika. Amandla!

Liefs,

Roland

xx

HAPPY BIRTHDAY RICK

Hallo gezellig,

Het gaat goed hoor, met onze hart patiënt. Zeer goed zelfs! Ik doe mijn best om hem rustig te houden. De eerste paar dagen dat hij weer thuis was lukte dat aardig maar gisteren ging meneer de deur uit, een boodschap doen. Geen houden aan. Wel belooft dat ie rustig doet. De schrik is weg, de angst dat elk pijntje (het begin van) een nieuwe aanval is slijt snel. Nou ja, oud en wijs genoeg en morgen (vrijdag 14) ..... dan toch een jaartje er bij op zijn teller. Van harte Rick! Dat we morgen samen kunnen vieren is nu extra bijzonder en denk er aan, niet meer van die geintjes uithalen. :-))

Liefs,

Roland

xx

Under ATTACK!

Hallo gezellig,

Nou, nou, nou, wat er nu weer gebeurd is.... dat verzin je gewoon niet! In mijn vorige stukje schreef ik dat ik mijn familie allemaal heb gezien en dat Rick binnenkort de zijne gaat zien in Nederland. Nou, dat gaat hopelijk alsnog wel gebeuren maar dat binnenkort wordt wat later. Maar beter uitstel dan afstel in dit geval. Wat er gebeurde lees je hier onder in zijn eigen woorden:

*****************************

Rick schrijft:

Lieve nederlanders die ik zou bezoeken ;-))))

Afgelopen maandag werd ik uitgenodigd om te gaan lunchen met Gini en Jan, de zus en broer van Roland, dus wij naar Camps Bay.. Daar aangekomen lekker tafeltje in de zon begon ik me een beetje onwel te voelen en liep ik naar binnen voor een glaasje water.. Werd duizelig, druk op mijn borst, zweten als een otter, neergelegd op een bank in het restaurant en de ambulance maar laten bellen want dit was niet goed ! Die kwam gelukkig heel snel (dit keer was de taaaduuuutaaaaduuuuu helemaal alleen voor mij, ik kon het niet geloven) en werd me een zuurstofmasker op mijn gezicht gedrukt (door een overheerlijke broeder ;-) pil onder mijn tong door die zelfde broeder, infuus in mijn hand, hop op de stretcher, iedereen opzij, want ik kwam er aan, en werd zonder ceremonie in de ambulance geschoven.. Niet voordat ik natuurlijk nog effe tegen gini zei pak mijn zonnebril (!) en haar mijn mobiel gaf..

Vroooom.. Ambulance richting ziekenhuis, arm gestrekt op schoot van die leuke broeder en bloeddruk meten en de vraag waar wilt u heen ???.. Nou doe maar de bahama’s en als dat te ver is dan het dichts bijzijnde goede ziekenhuis (private uiteraard) en hop naar christian barnard (hospital).. Nog wat instrukties aan gini, bel pam want die had een daggie vrij (verpleging hier thuis moet doorgaan) bel David (slimme vriend) die volgens mij de admission in het ziekenhuis sneller kon laten verlopen (deed hij ook, in de trant van ‘if he dies I’m gonna sue your pants off”, hij was er al voordat de ambulance daar aankwam) en voordat de papieren waren geregeld en de aanbetalingen gedaan (zo werkt dat hier, no pay, no treatment) ging ik hop in de lift naar de 10e verdieping (coronary surgery, ik was een enorme hartaanval aan het hebben) richting operatie kamer.. Daar stond de chirurg gelukkig klaar, ik werd op een ander bed gegooid, mijn broek en kleding werden uitgetrokken en mijn kruis werd geschoren.. Ik kon nog ‘rape rape help !’ roepen en daar moest het team wel hartelijk om lachen ;-)

Enfin, de procedure werd vlot uitgelegd en de chirurg ging aan de slag, verdoving in mijn lies, buis der in, en voor verdere uitleg zie deze animated link, heel interessant.. Plaatselijke verdoving dus ik volgde op de flatscreens naast mijn bed de hele procedure, bere interessant !

http://medmovie.com/d_stent/index.htm

Twee stents er in en 4 bloedproppen er uit, en plm 40 minuten later was de vreselijke niet te beschrijven pijn in mijn borst weg, kon ik weer normaal ademhalen en verder gaan met grapjes maken, ik voelde me geweldig, ineens ! Dat was op het nippertje meneer Meijer zei de chirurg, en ik zo van , hoe bedoelt u ??.. Nou, u heeft net een major (zware) hartaanval achter de rug, en het was door het oog van de naald, ik kon ook dat niet geloven en dacht dat hij het over iemand anders had.. Heel onwerkelijk allemaal, en ik voelde me nog bezwaard ook dat ik zoveel mensen ongemak had bezorgd, te idioot voor woorden.. IK ??? Een hartaanval ??. Dan KAN helemaal niet, want ik heb nooit wat, ben je nou helemaal gek !

Enfin, in plaats van een lekkere lunch lag ik een paar uur later dus op de hartbewaking, zater er overal op mijn lijf stickers met draden er aan (12), een paar monitors om me heen, knijpers op mijn vingers (aaauw) naalden in mijn lijf (drip drip drip) en drukkompres in mijn lies, piepende apparaten om me heen en voelde ik me gewoon hardstikke goed, en lag te dollen met de zusters, die dat niet echt begrepen.. Ik kon nog steeds niet geloven dat ik er bijna geweest was en zag alles als een grote grap, heel raar en heel onwerkelijk..

Na de operatie kwamen Gini en Jan en David even polshoogte nemen en tijdens het avond bezoek was het aangenaam druk, heel hartverwarmend en leuk.. Prima geslapen en om 5 uur ochtend wordt je daar al wakker gemaakt, ieder uur schreven ze rapporten, werd vol automatisch mijn bloeddruk gemeten, werd er weer wat afgenomen en ga zo maar door. Ik voelde me helemaal prima en de chirurg kwam om 6 uur even kijken hoe het ging, en die man was verbaasd dat ik al rechtop in bed vrolijk met de nurses zat te kwetteren, ik wilde weten wat ze deden, waar welke pillen voor waren, en hoe lang ik dat vervelende urinaal nog moest gebruiken want ik kon toch ook naar het toilet lopen ??.. .... Heb hem uiteraard eerst bedankt voor het feit dat hij zijn studie zo goed had doorlopen en zo goed op de hoogte was gebleven van de ontwikkelingen want hoe anders kan je zo’n procedure uitvoeren op een patient, daarmee toverde ik een glimlach op zijn gezicht ;-) Nou meneer Meijer, laten we die toilet maar wat later doen, ik kom om 10 uur weer even kijken en dan zien we wel.. Dus om tien uur ja hoor met de zuster alles ontkoppeld, stekkers er uit, ik uit bed, en richting plee ! Zie je wel, dat gaat best, zei ik en dat ging ook prima.. Visite kwam, dus ik weer bedje in, gezellig zitten babbelen met iedereen, om bij het einde van het bezoek uur alle stekkers er weer uit te trekken (ik wist inmiddels hoe dat moest) en ik liep ze vrolijk uitgeleide te doen naar de uitgang van de zaal, de zusters in stomme verbazing achter me latend ;-))))

Smiddags kwam de chirurg weer even gezellig aan mijn bedje om me te vertellen dat ik echt wel een zware hartaanval had gehad en rustig aan moest blijven doen, zorgen dat mijn hartslag niet boven de 65 kwam en echt moest rusten, waarop ik heb vertelde dat ik me een ongeluk verveelde in dat bed, maar toch geluisterd dus nog maar 1x naar de plee geweest.. Avond visite was leuk en om 10 uur kwam wederom de arts die ik gelijk vroeg wanneer ik naar huis mocht. Nou, nog even niet, u licht op intensive care (ook dat had ik me niet eens gerealiseerd, IK ?? Op intensive care, nee toch !) en gaat u maar fijn slapen ik zie u morgen weer..

Ochtend bezoek, het was nu woensdag ochtend, en had me al vroeg gedouched.. Dat wassen op zo’n bed is ook niets.. Dus weer die aardige man en het eerste dat ik zei was, ik wil zo graag naar huis !!! Tis hier vreselijk, iedereen is aardig maar heb niet eens uitzicht hier, alles piept, al die zieke mensen om me heen, al die bezorgde gezichten, ik wordt er depressief van, ik kan er niet tegen !!! Maar meneer Meijer, dit is ongehoord, dit kan gewoon niet, u moet rusten, waarop ik zei, rusten ???. Met al die rondrennende zusters hier (20 bedden op die ICU) patienten der in en der uit, gerochel om je heen, kreunen, braken, piepen, en what have you, waarop de beste man zei, ik kom om 12 uur terug en dan zien we wel.. En ja hoor, om 12 uur vroeg hij nog eenkeertje hoe het ging, en ik vroeg mag ik naar huis ?????? PLEASE PLEASE PLEASE.. Waarop ik ontkoppeld werd naar de zaal mocht, ik de opdracht kreeg om daar maar af en toe wat heen en weer te lopen en hem dan om 4 uur in de middag eerlijk te zeggen hoe dat ging.. Nou dat ging prima, en na een doordringend en goed gesprek met de beste man, mocht ik naar HUIS !!! Met een waslijst aan pillen, de plechtige belofte dat ik 2 weken lang NIETS en dan maar ook NIETS zal doen, niet eens mijn huis uit, dan een week lang iedere dag een wandeling maak van een kleine 20 minuten, dan bij hem terug kom voor een hart test en we dan een trainings programma maken om mijn hart weer op volle sterkte te krijgen, plus dat ik hem moest beloven om NIET te gaan vliegen, pas over 6 weken, als ik dat niet deed, dat hij me niet zou laten gaan, dus dat heb ik beloofd, en mijn reis moet ik dus afzeggen, helaas !

Pharmacy, pillen gehaald, ik werd afgehaald door Hans, maar niet voordat ik nog even de nurses op de icu vriendelijk bedankt heb voor de uitstekende zorg, met mensen die je door zo iets heen slepen heb je snel een sterke band.. Dus kiss kiss hier en daar, en ik hoorde achter mijn rug de woorden ‘medical miracle’ en dat toverde dan op mijn gezicht wel een glimlach.... De chirurg vertelde dat hij dit in zijn lange carriere nog niet eerder had meegemaakt en tot over 3 weken en doe rustig aan.. En dat lieve mensen, ga ik dan ook plechtig doen, ik doe het rustig aan, regel vandaag een hartritme monitor om mijn pols en zal veel rusten.. Dus, reakties altijd leuk, maar wees niet bezorgd als ik niet gelijk terug mail, want veel achter de computer zal ik niet zitten..

Oh en oorzaak ??.. Te weinig bewegen, te veel roken (das nu over) en een lever (de hoofd oorzaak) die mijn goede cholesterol afbreekt en de slechte cholesterol laat zitten. Tsja, zo kan je dus wel gezond eten maar werkt het nog niet echt, en daar nu ook pillen voor.... Maar evengoed dieet goed onder de loep nemen !

Dank aan Gini en Jan voor de goede zorgen, en aan Rene en Annemarie die nu in het vliegtuig zitten om hier de boel een paar dagen te reorganiseren, ze waren in het noorden op safari, en komen nu even naar kaapstad ! En uiteraard de mensen die me zo leuk hebben bezocht in het ziekenhuis !!! En Pamela en Ronald die hier gelijk zonder problemen enorm aan het overwerken zijn geslagen, zonder morren zonder problemen, geweldig !!! Ze mogen mij nu ook een paar weken verplegen, heerlijk !

Life is beautiful, ik wist het al, en nu helemaal.. En met de verpleging van Roland komt het allemaal in orde, de eerste extra hulp komt vandaag al solliciteren !

Kus allemaal ..

Rick

Sudoku

Hallo gezellig,

Ja ja, ik weet het, de hoogste tijd om te schrijven al weer! Pa en ma zijn weer thuis in Nederland maar niet getreurd want afgelopen vrijdag stonden Rene, Annemarie en Simone al weer op de stoep en komend weekeinde zie ik mijn zus én broer. Mijn zus zoals gewoonlijk werkend met de KLM en mijn broer vliegt met haar mee (als er plaats is) op een 'companion'ticket. Mooi dat dat kan.

Ook Rick gaat binnenkort zijn familie zien want ... hij heeft een ticket naar Nederland geboekt! We hebben er een nieuwe hulp bij hier in huis en samen kunnen Pamela en hij mijn dagelijkse verzorging aan. De afgelopen periode hebben we proef gedraaid: eerst met Rick in de buurt en uiteindelijk ook zonder Rick toen hij voor 2 dagen en nachten weg ging voor een korte break. Alles verliep prima hier en dus kon Rick ticket boeken. En dat niet alleen, hij kan ook eens dagje weg zoals gisteren met René, Annemarie en Simone en ook heeft hij inmiddels een oude hobby van hem opgepakt: paard rijden! Elke dinsdag ochtend (vroeg!) de deur uit en eenmaal te paard even nergens anders aan denken dan alleen maar dat (anders val je d'r af :-)) Kortom, ontspanning door inspanning. Je had hem na de eerste keer moeten zien. Pamela en ik konden niet anders dan lachen, zo moeilijk als hij liep van de spierpijn :-))

Volgende week is mijn fysio therapeute weer terug van 6 weken vakantie (Thailand, Laos, Vietnam). Ze zal genoeg te vertellen hebben. De afgelopen 6 weken kwam haar vervanger 1x in de week op de vrijdag ochtend (ipv 2x op maandag en donderdag). Op een donderdag ochtend zegt Rick op die gegeven moment: "" Je fysio komt om half 12 ." Ik schud nee met mijn hoofd. "Ze komt morgen" stemt Pamela met mij in. "Nee" zegt Rick pertinent, "ik weet dat je altijd gelijk hebt (heb ik ook :-)) maar dit keer heb ik eens gelijk. Want ik heb vanmorgen een sms van haar gehad" zegt hij er achter aan, "ze komt vandaag !" Oh ja denk ik, zo kan ik ook gelijk krijgen, een wijziging niet doorgeven .... Afin, Rick blij, hij heeft eens gelijk.

Het wordt half 12 en hé, de fysio is er nog niet. "Vreemd" zegt Rick, "want ze was altijd keurig op tijd." Dan pakt hij zijn mobieltje en leest de sms nog eens aandachtig door. "Oh, het is alleen maar ter bevestiging dat ze morgen (!!) komt" zegt hij dan droogjes. Ik kan niet anders dan hard lachen. Heb ik tòch weer gelijk! :-))

Sinds kort heb er een nieuwe hobby bij: sudoku. Had me er nooit eerder in verdiept maar sinds ik het m'n vader zag doen in een puzzel boekje heb ik het op de computer opgezocht. De regels door gelezen, tips voor het oplossen en toen begonnen op niveau 'easy' en daarna al snel 'medium'. Het is eigenlijk niet anders dan logisch denken, kijken en invullen. Toen het me lukte voelde ik me een knappe pief totdat ik klikte op 'hoe goed is mijn tijd '? Daar zag ik dat 99% sneller was dan mijn 29 minuten. Het gemiddelde lag zelfs rond de 9 minuten. Veel sneller dan ik dus! Ik voelde me meteen een stuk minder slim... Maar bij de volgende puzzel wist ik waarom ik zo langzaam was: door de manier waarop ik mijn computer bestuur. Geen simpele snelle muis-klik voor mij maar met een serie van klikken mijn cursor in beweging zetten richting het juiste hokje, wachten tot het daar aangekomen is om vervolgens weer door verschillende klikken een cijfer in te voeren. Een mooi systeem, dat zeker maar snelheidsrecords breek je er niet mee! :-)) Dus daarom een nieuwe uitdaging gezocht. Als het niet snel kan dan maar moeilijk en zodoende ben ik nu via niveau 'hard' op niveau 'evil' beland, extreem moeilijk dus en echt een uitdaging waar je je tanden in kunt zetten. Heerlijk! En het werkt verslavend. De hele afgelopen week was ik er mee bezig, 's ochtends verder gaand met de puzzel die ik de avond er voor niet afgekregen had :-)) Dus gisteravond na het oplossen van de éne puzzel niet meer begonnen aan een nieuwe anders was deze blog niet ontstaan. :-))

Liefs,

Roland

xx

Hallo gezellig,

Tjonge jonge, ik kom gewoon niet aan bloggen toe de laatste tijd. Bezig met andere dingen. Zo zijn daar natuurlijk mijn ouders die nu in Kaapstad zijn. Heerlijk om ze te zien! Ze hebben mazzel met het weer want sinds ze er zijn is het zonnig en warm geweest. Een heerlijke Kaapse winter. Dan was mijn zus er ook nog even. Visite van ex vlieg collega's en dat allemaal met 2 weken Wimbledon op de achter-, nou ja zeg maar gerust voorgrond. Kortom, (gezellige) drukte in huis en geen 'puf' meer om te schrijven. Maar het gaat goed met me en ons allemaal trouwens :-))

De Wimbledon finale was spektakel, zowel daar op de baan als hier in de huiskamer. 12 Man (1 vrouw) en 2 flatscreen tv's aangesloten op het surround sound systeem gaven me af en toe het idee dat ik midden op het centre court zat. In de royal box dan wel natuurlijk hè! Naarmate de wedstrijd vorderde steeg niet alleen de spanning in de wedstrijd maar ook het alcohol promillage in de aanwezigen. Debet daaraan waren vele flessen champagne en de traditionele aardbeien met room. Ja van aardbeien met room word je niet dronken, dat weet ik ook wel maar wèl als er wodka (!!) door de room geklopt is! :-)) Need I say more?

Federer won en het dak? Ja, dan hebben ze eindelijk een mega miljoenen kostend dak boven het centre court en dan blijft het 2 weken lang zo goed als droog! Toch werd er 1 middag/avond onder het dak gespeeld. Leuke trivia-vraag voor de toekomst: wie speelden als eersten een wedstrijd onder het dak tijdens het toernooi van Wimbledon en wie won die wedstrijd?

(Wie weet het antwoord?)

Da's alles voor nu.

Liefs,

Roland

xx

THE CURIOUS CASE OF ROLAND JOLINK

Hallo gezellig :-))

Hoogste tijd voor een update. Ik 'schrik' van de datum. "Volgende week komen je ouders" zei Rick van de week. Hè, dan al was mijn eerste gedachte, ze komen toch pas eind juni? Yo dude, het ìs volgende week al eind juni! Tja, dat krijg je kennelijk als je geen afspraken buiten de deur meer hebt en zo. Het begrip datum vervaagt, is niet zo belangrijk meer om in de gaten te houden. Ik leef meer in termen van vandaag, morgen en gisteren, deze en volgende week. Welke dag het is weet ik altijd wel (woensdag vandaag .... Ha ha ha! :-)). Zo is het vandaag douche dag (zaterdag) en begint komende maandag Wimbledon. Maar nogmaals, vraag me niet welke datums daar bij horen.

Deze week bracht ook al Nederlands bezoek. Wil is weer in het land voor zijn 'goede doelen' project en kwam even aan. En ook JH was er weer tijdens zijn 3-daagse KLM stop. Donderdag avond vertrok hij weer en 's avonds in bed bedacht ik me ineens "Verrèk, anders had ik nu bij JH aan boord gezeten! Zou ik terug gevlogen naar Nederland zijn ..." Tja, hoe anders kan het lopen hè? :-))

We vermaken ons prima. Overdag heb ik mijn computer (wat zou ik zonder doen?) en voor 's avonds haalt Rick vaak dvd's uit de videotheek. De laatste tijd heel veel films die eerder dit jaar (februari) wonnen of genomineerd waren bij de Oscars. 't Duurt even voor ze uitkomen op dvd maar nu is het dan zo ver. Zo hebben we inmiddels gezien (in willekeurige volgorde):

FROST/NIXON

(genomineerd voor beste film en acteur)

FROZEN RIVER

(genomineerd voor beste actrice)

THE DUCHESS

(winnaar beste kostuums)

VICKY CHRISTINA BARCELONA

(winnaar beste vrouwelijke bijrol, Penelope Cruz)

SLUMDOG MILLIONAIRE

(winnaar (o.a.) beste film en regisseur)

DOUBT

(genomineerd voor beste vrouwelijke hoofdrol

+ beste vrouwelijke (2x) en mannelijke bijrol)

THE READER

(winnaar beste vrouwelijke hoofdrol, Kate Winslet

+ genomineerd vrouwelijke (o.a.) beste film.

De laatste in deze rij (tot nu toe) was THE CURIOUS CASE OF BENJAMIN BUTTON (genomineerd voor (o.a.) beste film + beste mannelijke hoofdrol, Brad Pitt). Een vreemd geval inderdaad deze Benjamin Button want hij wordt 'oud' geboren en wordt gedurende zijn leven steeds 'jonger' en hij sterft uiteindelijk als baby. Vooral aan het einde van de film zag ik paralellen met mijn eigen leven. Ik heb mezelf hier al wel vaker 'een grote baby' genoemd in die zin dat ik totaal afhankelijk ben geworden van anderen. Dat overkomt deze Benjamin naarmate hij jonger en jonger wordt ook. Als klein jochie (dat nog wel praten kan) zegt hij op een gegeven moment: "Het voelt alsof ik al een heel leven geleefd heb maar ik kan het me niet herinneren." Kijk, dat gevoel heb ik nou ook wel eens. Een 'afgesneden' zijn van je eigen leven.

Ik kan het me wel herinneren hoor (niets mis in die zin :-)), maar het voelt alsof die herinneringen aan een ander persoon toebehoren, niet aan mij. Of als ik het wel was, dan toch minstens in een ander (lees: vorig) leven.

Een klein voorbeeld: soms kijk ik met verbazing naar Rick als hij zit te emailen. 10 Vingers bewegen onafhankelijk van elkaar op en neer en heen en weer in verschillende richtingen! Ik kan bijna niet geloven dat zoiets kàn. En dat terwijl ik het zelf (nog niet eens zo lang geleden) ook deed. hoe kan ik dat gevoel nou goed overbrengen? Ja, denk maar eens terug aan de tijd van vòòr computers, vòòr mobiele telefoons en vòòr digitale camera's om maar eens wat te noemen. Zeg maar het pré-digitale tijdperk. Da's nog niet zo lang geleden maar kun je je het nog voorstellen? Nauwelijks toch? Alsof het in een ander leven was .... Een wereld van verschil, dat is het!

********************************

En 'speaking of' het pré-digitale tijdperk, pas geleden kwam er hier een oude doos boven water uit dat tijdperk. Verloren gewaand en nu terug gevonden. De inhoud? Ook pré-digitaal: foto's!

Daarom vanaf volgende keer:

FOTO'S UIT DE OUDE DOOS :-))

Herinneringen ophalen.

Liefs,

Roland

xx

Hallo gezellig

Jaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaa!

We benne op de wereld

om mekaar, om mekaar

te hellupe niewaar?

Jaaaaaaaaaaaa!

Hallo gezellig,

Je hoeft niet te vragen wij de afgelopen week hebben gekeken op tv. Tennis dus en serie II van het Schaep: 't Vrije Schaep. Gezellige 'camping'-humor dit keer en jaren 70 liedjes die mij wat beter in de herinnering liggen dan de jaren 60 liedjes van serie I. En gelachen dat we weer hebben! Vooral de (bed)scene's van Riek (Jenny Arean) en haar man (mag niet huilen) Arie vind ik erg sterk. Hij speelt de perfecte 'droogkloot' en zij, ja zij is zo heerlijk, onvervalst 'plat' Amsterdams. Geweldig! Kortom, we zijn fan en zijn benieuwd hoe serie III gaat zijn, 't Spaanse Schaep. Voorlopig begin ik elke dag met de 'binnenkomer' van Lena (Georgina Verbaan) en klinkt er uit mijn computer: "Hallo gezellig." :-))

En dan het tennis. Ook daarbij afgelopen zondag een glimlach van oor tot oor want mijn favoriet deed het dan eindelijk: Roger Federer 'pakt' Roland Garros! Ik ga jullie niet vermoeien met statistieken. De liefhebber kent ze, voor de niet-liefhebber is het niet interessant. Maar wàt een voldoening om na al die jaren en na zo'n 'moeizaam' verlopen toernooi uiteindelijk tóch die nog enige ontbrekende titel te pakken.

Geen Nadal in de finale dit keer ... nee inderdaad maar die had hij het weekend daarvoor al verslagen op het gravel van Madrid :-))

Mijn tennismaatje was ook komen kijken en we waren beiden emotioneel bij het zien van de 'overwinnings'-beelden. Gewoon omdat het zo mooi was en ik ook uit blijdschap dat ik dit nog mocht meemaken. Vreugdetranen dus én champagne! Want dat had ik vooraf aangekondigd: als hij wint ga ik aan de champagne. Na 3 mini teugjes voelde ik me al ''teut'. Rick na 2 flessen ook! :-))

In ander sportnieuws plaatste het Nederlands voetbalelftal zich dit weekend definitief voor het WK, volgend jaar hier in Zuid-Afrika. Als ik nog in 'goeden doen' was geweest zou ik zeker wat wedstrijden zijn gaan kijken. Het stadion in Kaapstad is hier 'om de hoek'. Helaas, dat is niet het geval en met nog een jaar te gaan tot de start van het WK valt het nog te bezien of ik er überhaupt nog iets van zie. Hoe dan ook, dit afgelopen weekend heb ik nog wel meegemaakt en dat was heel mooi.

Precies 3 jaar geleden (2006) liep ik nog in Parijs rond en zag ik oa Roger Federer op Roland Garros spelen. Achteraf gezien was dat mijn laatste onbezorgde vakantie want alhoewel ik al iets met mijn been trok (soms) was ik nog heerlijk onbewust van het naderende onheil dat ALS heet. Er is veel gebeurd en veranderd sindsdien. Soms denk ik "Is het pas 3 jaar geleden" en soms voelt het als "ál 3 jaar geleden". Maar genoten heb ik wel toen in Parijs en dat raad ik iedereen die nu, of binnenkort, op vakantie gaat ook aan: geniet, met volle teugen!

Fijne vakantie allemaal.

Liefs,

Roland

xx

Vallende sterren

Lieve allemaal,

Al ruim een week geleden dat ik geschreven heb en er is weer veel gebeurd. Zo was er weer Nederlands bezoek. Niels uit Amsterdam was hier op vakantie en kwam een paar keer langs en ook Gini was er weer. Twee vluchten achter elkaar naar Kaapstad had ze dus we hebben weer lekker zitten puzzelen al heeft Gini, in tegenstelling tot vorige keer, nu ook wat zonnestralen mee kunnen pikken. Veel was het niet maar toch lekker.

Op mijn verzoek had ze ook wat dvd's gekocht. Op BVN zag ik laatst de cast van het programma 't Schaep, ze hadden net de Nipkov-schijf gewonnen en er werden fragmenten getoond uit de serie. Heerlijke humor met oud Nederlandse (meezing)liedjes, een vrolijke boel! Dat bracht me op het idee om Gini te vragen of die series al op dvd uit zijn. Ja dus en zo hebben we hier nu dus serie 1: 't Schaep met de 5 poten' én serie 2: 't vrije Schaep' en galmen de liedjes regelmatig 's avonds door het huis . :-))

Gini bedankt en we zien je begin juli, na je vakantie, wéér. Dat is dan niet de eerste familie die ik zie want ...... eind juni komen m'n ouders ook! Nu het definitief is dat ik hier blijf hebben zij besloten om nog een keer naar Kaapstad te komen. Een goed besluit en ik kijk er naar uit!

De hoestaanvallen waren verleden tijd sinds het begin van de antibiotica-kuur waar ik de vorige keer over schreef. Heerlijke, rustige nachten waren het resultaat. Helaas, 2 dagen na afloop van de kuur lag ik weer een hele nacht te hoesten. Dus nog maar meteen een kuur er achter aan. Die is nu net afgelopen, "I keep my fingers crossed."

*********************************

Terugkomend op het verhaal van mijn terugkeer naar Nederland. Er zat/zit ook een financiële kant aan dat verhaal. Bij de voorbereidingen van mijn vertrek uit Amsterdam vorig jaar juli, gaf de verzekering aan dat zij mij niet meer mochten verzekeren als ik langer dan een jaar in het buitenland bleef. Oeps .... er zijn nogal wat 'vaste lasten' die ik van ze claim: medicijnen, sonde-voeding, fysiotherapie, (en sinds kort ook de beademingsmachine) . Al met al een aardige smak geld en dat is dan nog afgezien van eventuele 'calamiteiten'.

Maar goed, zie ik door die mededeling af van een verblijf in Kaapstad? Nee dus! Ten eerste is de situatie met de thuiszorg te slecht en ten tweede, een jaar is lang. Grote kans dat ik dan niet eens meer lééf, het plan is immers om te sterven in Kaapstad en de verwachting is dat dat wel binnen een jaar gaat gebeuren dus "Cape Town, here I come!"

Tja, en nu zijn we dan bijna een jaar verder. Ik ben taaier dan verwacht en dús ben ik er nog. Uiteraard ook dankzij de uitstekende zorg hier. :-)) Dat heeft echter nóg een nadelige financiële consequentie voor mij. Uiteraard moeten mijn verzorgers ergens van betaald worden. De eerste 6 maanden kon ik daarvoor rekenen op het PGB, daarna kon een beroep worden gedaan op de AWBZ (Algemene Wet Bijzondere Ziektekosten). Maar ook dat ging stoppen en dus moest er een vervolgplan worden opgesteld. Dat vervolgplan werd 'terug naar Nederland', ook al omdat Rick het niet langer trok.

Let wel, dit speelde al in februari van dit jaar. Sindsdien ben ik fysiek zodanig verslechterd dat van een terugkeer/vliegreis geen sprake meer kan zijn. En dus moesten de plannen opnieuw veranderd worden. Ongeacht de komende financiële gevolgen, ik kan en mag blijven rekenen op Rick zijn hulp (waarvoor weer eens eens te meer mijn enorme dank!). "Desnoods gaan we met de pet rond" was zijn commentaar en hij zou de eerste zijn die van een salaris af zou zien.

*************************

En zo zijn we bij de dag van vandaag en hebben jullie (een beetje) inzicht in het 'hoe en waarom' van sommige beweegredenen. Niet dat ik die jullie verschuldigd ben maar ik denk dat het verhelderend werkt en ook laat zien dat er veel meer bij komt kijken dan je zo op het eerste oog ziet.

Intussen laten we het er niet bij zitten en blijven we zoeken naar mogelijkheden om toch (iets van) de kosten vergoed te blijven krijgen. Het kan toch niet zo zijn dat nu ik niet meer terug kàn en màg reizen, ik als gevolg daarvan onverzekerd ben? Dan stellen ze maar een awHbz in: een 'algemene wet Héle bijzondere ziektekosten, vind ik! :-))

Zo werkt het natuurlijk niet maar we geven niet op of ik kan beter zeggen: "Judith geeft niet op!" In Nederland gaat zij zo ver om met een jurist mijn situatie te bekijken. De laatste berichten zijn voorzichtig optimistisch maar laat ik mijn huid niet verkopen voor ik geschoten ben. :-)) In ieder geval Judith bedankt! Je bent een grote steun en mochten er andere 'chronisch zieken' meelezen, ik kan haar van harte aanbevelen! Kijk op:

www.spoedprocedure.nl

***********************************

Daarmee komt een einde aan een gedenkwaardige zondag. Want al typende volgde ik (natuurlijk) ook met een schuin oog Roland Garros en daar liggen na vandaag de kampioenen van vorig jaar er uit! Bij de dames is dat geen al te grote verrassing maar bij de heren is het een regelrechte sensatie! King Rafa has lost his crown ... Zou het te maken hebben met het 'rolstoel-ongeluk' hier gisterenavond in huis?? Daarbij klapte 1 van zijn fanatieke fans stijl achterover. Toen ik vanuit mijn lazy boy opzij keek, lag de even daarvoor onbenullig hard door het huis scheurende rolstoel ineens op zijn achterkant. Voor het eerst zag ik de onderkant van mijn rolstoel (interessant). Daar boven uit staken 2 onderbenen met bijbehorende voeten loodrecht de lucht in (gillen!!) :-))

De identiteit van deze Rafa-fan onthullen kan ik niet. Dat zou alsnog mijn vertrek naar Nederland betekenen :-)) :-))

Maar, zo vraag ik me nu af, was die val van die éne ster wellicht een voorbode van de val van die andere?

Liefs,

Roland

xx

Lekker weekendje, tóch wel ...

Lieve allemaal,

Een heerlijk weekend achter de rug, de nachtelijke hoestaanvallen niet meegerekend dan maar daarover later meer. Mijn zus was er weer en we hebben uren lang samen zitten puzzelen. Heerlijk vond ik het, het gevoel om eindelijk weer eens iets sámen te kunnen doen. En gelachen hebben we ook bij de cryptogrammen (zoals ik op dit moment ook zit te lachen. Pam is aan het stofzuigen en Zarah hangt/bijt in de kop van de zuiger, daarbij grommend en grauwend :-)). Vaak zit je totaal verkeerd te zoeken naar de oplossing van een beschrijving bij zo'n cryptogram. Soms moet je dingen letterlijke opvatten, soms figuurlijk. Zo zaten we bijvoorbeeld bij de omschrijving 'bergruimte' aan allerlei ruimtes te denken waarin je dingen kunt opbergen (schuur, kelder, zolder, kast, enz) en dan blijkt het antwoord letterlijk een 'ruimte in een berg' te zijn: spelonk! :-)) Bij de oplossing van de omschrijving 'vette Scandinaviër' schoten we ook in de lach: 'speklap' (vat j'em?:-)) evenals bij 'verbrande gevangenis': asbak :-))

Vele uren puzzelplezier op de vrijdag, zaterdag en zondag met mijn zus vlak naast me, héérlijk! Het weer was er ook naar. Vóór het weekend waren er storm waarschuwingen op tv. De eerste echte winterstorm was op komst met wind, regen en hoge golven aan de kust. En geregend heeft het! Hard en lang. Voor de rest viel het wel mee, ik heb hier (veel) erger meegemaakt.

Hoe anders dan het weekend er voor. Toen was Annemarie er en die kon zaterdag nog naar het strand bij zon en begin 'twintiger' graden. Voor de locals te fris nu maar voor toeristen heerlijk. (Zelfde als op Curacao dus, Coby :-)) Een typische Kaapse winter dus, storm en regen regelmatig afgewisseld met zon en 'warmte'.

Tja, en dan die vervelende hoestaanvallen. Midden in de nacht. Begonnen op vorige week zondag. En vervolgens ook één in de dinsdag-, donderdag- en vrijdagnacht met als uitschieter afgelopen zondagnacht met 3 hoestaanvallen! My my, het heeft ons heel wat nachtrust gekost aangezien het toch wel gauw zo 1 1/2 tot 2 uur duurt voor de rust is weergekeerd, lees: voor ik uitgehoest ben. Daarbij moet ik dan ook nog eens in m'n rolstoel gezet worden want liggend, half recht op zittend in bed lukt het 'ophoesten' me niet.

Gisteren de huisarts ingeschakeld. Ze kwam meteen langs en nu zit ik aan de antibiotica tegen een eventuele borstinfectie. We gaan zien wat het doet. In ieder geval was afgelopen nacht rustig, zonder 'gedoe' en schijnt vandaag de zon weer volop! En dat laatste kun je zowel letterlijk als figuurlijk opvatten. :-))

Liefs,

Roland

xx

Surprise, surprise......

Lieve allemaal,

Zo, de doorlopers even aan de kant vandaag. Het werkt verslavend en ik puzzel hele (mid)dagen weg. Wel lekker hoor maar er moet natuurlijk ook geblogt blijven worden. Want nieuws is er, heel verrassend nieuws! Ja ja, 'never a dull moment' hier in huisje Weltevrêe. Of wellicht kan ik daar nu beter definitief het St Rick's van maken? (Maar dan moet hij niet meer aan mijn borsthaar trekken bij haar aankleden... AU! :-))

Maar wat is er aan de hand? Die grote 'terugkeer'puzzel waar ik de vorige keer over schreef? Nou, die is dus compleet van tafel geveegd! Hè..... wat?! Ja, je leest het goed: van tafel geveegd, het gaat niet gebeuren, ik blijf hier! In Kaapstad, bij m'n hondje, bij Pam, bij (saint) Rick en dùs bij de best mogelijke verzorging die er voor mij bestaat!

Hoe dat zo ineens? De plannen waren gemaakt, de voorbereidingen in volle gang en met een vertrekdatum bekend zei Rick afgelopen vrijdag dat we 'er in het weekend toch nog maar eens over moesten praten'. En daarbij werd duidelijk dat hij zich zorg maakte, om de reis, het traject daarna, om alles eigenlijk. Hij was er niet gerust op dat de reis goed zou verlopen en zo ja, hoe het mij in een verpleeghuis zou vergaan. Tja en daar heeft ie natuurlijk wel een punt.

De reis:

Langer dan een half uur hou ik het in mijn rolstoel eigenlijk niet meer uit. Bovendien begin ik de laatste tijd enorm te hoesten zodra ik er in zit. Ik kan amper overeind blijven zitten en het is dodelijk vermoeiend. De auto in en uit, het vliegveld, inchecken, wachten. Ga zelf maar na, voor je in je vliegtuigstoel zit zijn er zo al een paar uur voorbij.

Dan de vlucht zelf. Gezien de drukcabine (lage druk + minder zuurstof) bestaat er een gerede kans dat ik tijdens de vlucht in de problemen kom. De 'zuurstofschuld' die al in mijn bloed bestaat (door de apneus) zou te hoog kunnen oplopen. In het ergste geval overleef ik dat niet.

Om deze reden raden de specialisten mij het vliegen af.

De vlucht:

In een voor mij minder erg geval zou de kist ergens aan de grond moeten voor een tussenlanding zodat ik (levend :-)) van boord gehaald kan worden. Maatschappij (KLM) niet blij natuurlijk. Om deze reden valt het nog te bezien of ik überhaupt wel als passagier geaccepteerd zou worden. Mede passagiers niet blij. En ik niet blij want waar kun je boven Afrika landen met de kans op een fatsoenlijk ziekenhuis? Straks lig ik ergens midden in de rimboe (onder een klamboe)! :-))

Na de reis:

Het is nog onbekend of opname in een verpleeghuis naadloos gaat aansluiten op mijn terugkeer in Nederland maar het is onwaarschijnlijk. Kortom, ik moet in m'n eigen huis gaan wachten tot er een plaats is in het verpleeghuis van mijn keuze. Rick zou dan blijven tot alles geregeld was (heel lief!), tijdsduur: onbekend. Kwaliteit toekomstige zorg: onbekend (maar de praktijk leert dat die weinig toegesneden is op ALS-patiënten).

Kortom, Rick vind het niet verantwoord om me te laten gaan in deze fysieke toestand, hoe moe en uitgeput hij zelf ook is na nu in totaal al weer ruim anderhalf jaar intensieve zorg verlening. "Die paar maanden kunnen er ook nog wel bij" ..... Tja, hoe lang ik nog heb is niet te zeggen. Momenteel heb ik een 'verkoudheidje' en dat gaat gepaard met hoestaanvallen waar je U tegen zegt. Na zo'n hoestbui geef je mij niet lang meer, zo uitgeput en slap als ik dan ben. Maar ik geef nog niet op. Roland Garros in Parijs komt er aan en snel daarna ook Wimbledon (mèt dak dit jaar) en dat wil ik nog wel effe zien graag :-))

Een volgende keer nog wat over de (financiële) consequenties van het 'hier' blijven.

********************************

Iedereen bedankt voor alle lieve comments van de laatste tijd. Dat doet altijd goed.

* Jessica, leuk dat je meeleest. Je herkent waarschijnlijk veel. Sterkte voor jullie allemaal!

* Petra (Jansen), dat is inderdaad de Aletta (v/d Kolk) van onze lagere school ja :-))

* Yvonne (Transavia), bedankt voor email. Nu ik niet naar Nederland kom, denk je dat je een 'webcam-voorstelling' van Ingrid kunt regelen? :-))

* JH, bedankt! Sorry dat we niet mee vliegen maar we kijken uit naar je komst.

Liefs,

Roland

xx

Puzzelen

Lieve allemaal,

Zo, daar gaat ie dan weer vanuit de lazy boy. Computeren is zo weer een genot! Zittend in mijn rolstoel was het langzaamaan toch een hele (vermoeiende) opgave aan het worden en kwam ik niet meer toe aan alles wat ik wilde doen. Mijn opvouwbare elektrische rolstoel heeft zijn doel meer dan gediend maar zal straks in Nederland plaats moeten maken voor een andere die meer toegesneden is op mijn huidige situatie. Dat zal dan wel een soort 'lazy boy op wielen' worden of zo :-))

Kwam ik eerder door vermoeidheid niet overal meer aan toe, nu hou ik weer (computer)tijd over en dat bracht me de afgelopen dagen aan het puzzelen. Jullie kennen allemaal wel de bekende Denksport puzzelboekjes. Nou, digitaal puzzelen kan dus ook! Kruiswoordpuzzels, doorlopers, woordzoekers, ja zelfs een cryptogram heb ik gisteren opgelost. En geen geknoei met fout ingevulde letters die je moet doorkrassen of uitgummen. Je typt er gewoon een andere over heen, hoppa... ideaal! Ook handig is de 'suggestie'-knop maar die gebruik ik alleen maar als ik echt helemaal vastgelopen ben (zoals bij het cryptogram :-)).

En zo zijn we de dagen 4 en 5 mei weer voorbij. Op de Dam inderdaad applaus voor de koningin en ook bij het 5 mei concert dat in de regen plaats vond zag ik op bvn. Voor degenen die het niet weten, bvn staat voor 'beste van Nederland' en is op tv wat de wereldomroep op de radio is. Dagelijks de actuele journaals van de Nederlandse en Vlaamse tv en daarnaast een selectie van programma's van alle omroepen. Plus dan af en toe life verslag van 'bijzondere' evenementen. Niet dat we er vaak naar kijken maar zo af en toe is leuk.

***************************

VERS VAN DE PERS:

Zo juist bericht van JH: hij staat als purser op een KLM vlucht naar Kaapstad op 15 juni. Dat betekent dat hij weer vertrekt op 18 juni met aankomst in Amsterdam op de 19de. Wij (Rick en ik) moeten nog boeken en hebben daarmee op dit bericht gewacht. In principe wordt dit dus ook de datum van mijn aankomst in Nederland: 19 juni. Even opzoeken ... een vrijdag dus!

In principe en onder voorbehoud! Zoals gezegd, nu moeten wij die vlucht nog boeken en als dat gelukt is, is het altijd nog afwachten of ik op de dag zelf (nog) goed genoeg ben om te vliegen. Het is nog ruim een maand te gaan ... dat moet lukken! :-))

En zo valt er weer een stukje op zijn plaats van de puzzel die 'terugkeer naar Nederland' heet. Maar deze puzzel is nog verre van af, dus we puzzelen nog even door. Dank al vast aan iedereen die daarbij onze 'suggestie-knoppen' zijn :-))

Liefs,

Roland

xx

Koninginnedag drama

Lieve allemaal,

Mensen, mensen, wat een drama op Koninginnedag. Het éne moment sluit ik mijn blog af waarin ik iedereen een fijne Koninginnedag toewens, het volgende moment zetten we de tv aan voor een samenvatting op bvn en zien we de verschrikkelijke beelden. Schrik, schok, afschuw en ongeloof .. elke keer opnieuw. Ik weet niet hoe vaak ik de beelden ondertussen heb gezien maar elke keer kijk je weer vol ongeloof. Het is maar goed dat die auto op de naald klapt want een paar meter verder staat het publiek weer rijen dik. Daar had ie dan nog meer ellende aangericht ....

Even verderop stond mijn vader klaar om muziek te maken tijdens het defilé dat na de rijtoer zou beginnen. Via sms krijgen ze het nieuws van de aanslag en horen ze dat alles verder afgelast is. Als ze vervolgens hun buschauffeur bellen om hen naar de auto's terug te brengen krijgen ze geen gehoor. Later blijkt hij één van de overledenen te zijn..... weer ongeloof bij mij.

*************************

Zoals altijd staat de tijd niet stil en nu is het al weer 2 mei. In de krant lees ik dat de koningin, Maxima en WA komende maandag gewoon aanwezig zullen zijn bij de nationale dodenherdenking op de Dam. Moedig vind ik en ik hoop dat ze een spontaan en hartverwarmend applaus krijgen we het aanwezige publiek als ze aan hun wandeling over het plein beginnen.

Afgelopen nacht heb ik zowaar eens door geslapen met het masker op! Voor het eerst want tot nu toe was mijn record tot 3 uur 's nachts. Nu was het kwart over 6 voor het echt te irriteren begon. Vanaf 11 uur 's avonds is dat toch zo'n 7 uur lang. Da's netjes en ik ben dan ook trots op mezelf :-))

En vandaag nog iets nieuws. Jullie zien of merken geen verschil maar dit stukje schrijf ik zittende op mijn lazy boy. Heerlijk achterover leunend met het draadloze toetsenbord op schoot. Ik blij want zo houd ik het langer vol. Rick blij want zo ben ik lekker rustig. Jullie blij want er is weer iets te lezen :-))

Liefs,

Roland

xx

The queen of England

Lieve allemaal,

Koninginnedag vandaag, hiep hiep hoera! Geen idee wat het weer daar doet maar ik hoop dat het beter is dan hier. Dat is wel zo leuk voor alle geplande buitenactiviteiten. Hier weer grauw, grijs en nat.

Tijd voor een leuke anekdote. Rick bracht me laatst op een avond naar bed. Dat is een heel ritueel geworden in de loop der tijd. Deken zus, kussen zo. Arm hier, been daar. Enzovoort ... Als ik er éénmaal in lig komen de crèmes ook nog en op dat moment schoot ik in de lach. "Lach je me nu uit, doe ik iets verkeerd?" vraagt Rick. Ik schud van nee maar kan het verder niet uitleggen. "Typ het morgen dan maar" zegt Rick.

Hier komt ie dan....

Ik moest lachen om een leuke opmerking van één van de zusters in het St Luke's op mijn eerste (en enige) avond daar. Rick deed het boven genoemde avond ritueel voor aan de verzamelde avond ploeg, zo'n 8 zusters in totaal, zodat ze kunnen zien hoe het gaat. Ik geloof dat er 8 monden open vielen van verbazing terwijl hij bezig was. "Ja, er komt heel wat kijken bij de verzorging van meneer Jolink" zegt Rick tegen zijn 'publiek'. Als hij daarna ook nog mijn gezicht met crème insmeert reageert één van de zusters ad rem: "Dat noem ik geen verzorging meer, dat noem ik the Queen of England!" waarop Rick en ik (en de rest) in de lach schieten. Het is een treffende beschrijving van mijn vorstelijke verzorging maar ééntje met een dubbele lading natuurlijk, al hebben waarschijnlijk alleen Rick en ik die door: ik een Queen? Nou, ze wordt bedankt! :-))

Dus daar denk ik nog geregeld aan terug tijdens het avond ritueel en het brengt een lach op mijn gezicht: ik, de Queen of England! :-))

En zo wens ik mijn collega, de Queen of Holland, een fijne Koninginnedag toe temidden van al haar onderdanen.

Was getekend,

The Queen of England

BIPAP -stofzuiger

Lieve allemaal,

Eindelijk regen! Zoals zo vaak in de Kaap is het weer na de Pasen omgeslagen. Hadden we eerder in de week wat buien die er al mee ophielden zodra je er maar naar keek, dit weekend is het goed raak. De zaterdag was donker, grauw en grijs en het regende aan één stuk door. Binnen moesten de lampen de hele dag aan. Nu, zondagmorgen, is het nog steeds grijs buiten maar lichter en droog. Binnen kunnen de lampen uit.

Afgelopen maandag dus het beademingsapparaat in huis gekregen. Het heet BIPAP. Hoe ziet het er uit? Zoals ik eerder schreef krijg ik géén zuurstof toegediend. Denk daarom niet richting zuurstoffles. Denk eerder aan een klein model stofzuiger met stofzuigerslang. Aan het einde van de slang zit dan een masker dat over mond en neus gaat. Volgens Rick zie ik er uit als een straaljagerpiloot. Als Tom Cruise in Topgun (maar dan knapper... :-))

Vraag me niet hoe maar die stofzuiger weet wanneer ik inadem (onderdruk in het masker?) en precies op dat moment blaast hij extra lucht naar binnen waardoor ik meer lucht binnen krijg dan dat ik dat alleen doe. Dat is behoorlijk wennen kan ik je nu vertellen. Het doet me nog het meest denken aan het opblazen van een nieuwe ballon. Die is in het begin nog zó 'strak' dat als je niet oppast je je eigen lucht weer terug geblazen krijgt. Dàt gevoel dus, van méér lucht binnen krijgen dan je verwacht.

De hoeveelheid lucht die de stofzuiger per ademteug inblaast kan ingesteld worden, meer en minder. En dat moet dan ook nog eens afgesteld worden op de lengte van mijn ademteug zodat het apparaat niet nog lucht aan het inblazen is terwijl ik al weer aan het uitademen ben.

Het mooie van de BIPAP is dat hij registreert wat hij (en dus ik) doet gedurende de nacht als ik slaap. Bedenk je dat hij dus alléén blaast als ik zèlf actief inadem. Afgelopen vrijdag zagen we het resultaat van mijn eerste nacht, gedownload uit de BIPAP op de computer van de 'BIPAP-dame'. Wat je dus ziet is een registratie van mijn ademhalingspatroon gedurende mijn slaap en oh schrik (!), er zijn momenten dat ik geheel stòp met ademhalen.

De BIPAP-dame legt uit dat dat bij iedereen gebeurd, gemiddeld zo'n 2x per uur tot zo'n 10 seconden lang heeft iedereen een ademstilstand in zijn of haar slaap. In het Nederlands heet dat een apneu. (Lees op Wikipedia, heel interessant!) Tot zo ver niets aan de hand dus maar ik heb geen 2 maar heel veel apneus (meervoud?) per uur en sommige zijn wel 25 seconden lang! Wuahhh....!! :-)) En dit zorgt er dus voor dat het CO2-gehalte van mijn bloed stijgt en dat heeft moeheid en lusteloosheid overdag tot gevolg.

Interessant om te lezen op Wikipedia vond ik dat mensen soms jarenlang gebukt kunnen gaan onder de gevolgen van deze slaapstoornis zonder dat dit als zodanig herkend wordt. Klachten worden vaak toegeschreven aan bijvoorbeeld 'burn-out' terwijl een eventuele slaapstoornis als oorzaak niet wordt gezien, ook al omdat de persoon zelf niets in zijn slaap merkt. Dat laatste kan ik zelf bevestigen.

Apneu = ademstilstand = van vele slaapstoornissen, kan verschillende oorzaken hebben. Geïnteresseerden verwijs ik wederom naar Wikipedia.

*****************************

Hoe slaapt dat nou met zo'n masker op? Nou, zo lang het op zijn plaats blijft zitten wel prima eigenlijk. De extra lucht die ingeblazen wordt, daar wen je snel en ervaar ik zelfs als prettig. Wat niet prettig is en ronduit irritant wordt als je probeert te slapen is als het masker verschuift en daarmee niet helemaal goed meer afsluit. De geblazen lucht ontsnapt nu onder het masker vandaan. Dit maakt lawaai maar wat nog irritanter is, is de lucht zelf die koud aanvoelt en over je gezicht of in je oog blaast. Denk richting föhn die op je gezicht staat .... en daarmee is dan weer een nieuw 'slaapstoornis' gecreëerd :-))

Recht zetten dat masker dus. Ja, makkelijk als je je handen kunt gebruiken maar dat kan ik dus niet. Dat moet iemand anders voor mij doen. En daar ligt nu even een probleem want hier kan ik 's nachts Rick niet óók nog eens gaan belasten. Die loopt al op zijn laatste benen. Dus hebben we nu echt een nachtzuster nodig anders gaat de BIPAP niet of te kort gebruikt worden en dat is niet de bedoeling.

Héél stil blijven liggen. Tja, ik kan al niet anders dan op mijn rug liggen. De enige, soms broodnodige variatie die ik nog kan aanbrengen is mijn hoofd draaien van het éne op het andere oor. Ja, en dan begint de ellende die mij, en daarmee Rick, uit mijn slaap houdt. En zelfs al zou ik mijn hoofd stil houden, dan bestaat er nog zoiets als gapen en ook dát kan het begin van een lek zijn. Kortom, ik heb 's nachts iemand nodig die me comfortabel kan houden met het masker òp.

********************

De BIPAP-dame komt dinsdag weer langs om te kijken hoe het gaat. Ik heb nog wat vragen aan haar. Het apparaat blaast nu alleen lucht als ik zèlf inadem. Bij een apneu (ademstilstand) doet het niets. Ja, hij registreert het. Ik herinner me de eerste keer dat ze zei dat ze hem zo kon instellen dat hij gaat blazen als hij een apneu registreert die langer dan zeg 10 seconden duurt. Daarmee zou het apparaat dan actief apneus kunnen beëindigen die anders te lang zouden duren en op die manier ook een te hoog CO2-gehalte voorkómen. En voorkomen is beter dan genezen, toch? Maar wellicht loop ik op de zaken vooruit.

Inmiddels zijn binnen de lampen weer aan. Niet vanwege slecht weer maar gewoon omdat het avond is geworden. Ik heb een zondag lang getypt en vind het nu welletjes. Fijne week allemaal!

Liefs,

Roland

xx