Lieve allemaal,
Nou, ze zijn er hoor. Pa en Ma Jolink. Enigzins vermoeid van een lange reis. Al met al, van Zutphen tot hier toch bijna wel 24 uur, da's behoorlijk lang wel. Mooie nieuwe kist van Virgin Atlantic maar wel veel turbulentie (getril) onderweg. Het is slecht gesteld met het Afrikaanse wegennet aldus mijn pa ;-)
Koffie gedronken, huis en tuin laten zien en even bijgepraat wat meteen een probleem oplevert: mijn verstaanbaarheid. KLOTEN!! Dat is en blijft toch wel één van mijn grootste frustraties en vind ik het meest erg. Niet verstaan en/of begrepen worden en zoals gisteravond aan tafel bij vrienden niet gewoon en gezellig mee kunnen doen aan de tafelconversatie. Ik heb het idee dat ik er 'voor spek en bonen' bij zit. Dat is niet zo want het eten is ter ere van mij en iedereen is blij dat ik er ben maar zo voelt het wel als niemand (behalve Rick) je kan verstaan of begrijpt. En in het Engels is het nog eens zo erg...
Afin, hopelijk wennen pa en ma snel een beetje aan mijn spraak. Vanochtend was bewolkt en regenachtig dus goed weer om te acclimatiseren. Inmiddels, laat middag, schijnt de zon al weer een beetje. Voor ik het vergeet, iedereen bedankt voor de hartelijke groeten en de tas vol lekkernijen ;-) Voorlopig weer genoeg te snoepen!
En Sophie, van harte meid! De 5 dagen per jaar dat onze leeftijden verschillen zijn aangebroken ;-)
En daar houd ik het even bij. Het typen kost erg veel inspanning. Ik mis m'n speciale stoel in Nederland wat dat betreft meer en meer. De kracht in schouders en handen en vingers is behoorlijk aan het afnemen en daarmee het 'uithoudingsvermogen' ook. Korte stukjes dus.
Hugs,
®
xx
Thursday, February 14, 2008
Ze zijn er hoor.
Subscribe to:
Posts (Atom)