Mariah, 'Camp David' en Pamela.

Lieve allemaal,

Vrijdag alweer, 7 December en weer is er al een week voorbij. Voor diegenen die een normale week werken, nog één dagje tot het weekend er is. Voor heel Kaapstad is het al weekend want hier krijg je op vrijdags niets meer gedaan en begint om half 1 de weekendspits al...

Ik hoop dat Sinterklaas jullie schoentjes en schoorstenen heeft weten te vinden deze week en zo niet, dan maar hopen dat de kerstman beter werk verricht. Als ik geen contact met Nederland meer zou hebben dan zou dit alles ongemerkt voorbij gaan. In je korte broek buiten aan het zwembad geeft nou eenmaal niet dat kerstgevoel van donkere dagen bij kaarslicht. In 8 jaar Kaapstad heb ik er niet aan kunnen wennen en pas toen ik 2005 weer terug was in Nederland had ik zoiets van "Ja, nu klopt het weer." Toen wij in Oktober 1997 verhuisden heb ik dat eerste jaar nog wel de kerstspullen van zolder gehaald. Op 24 December had ik toen ineens zoiets van "Oh shit, 't is Kerstmis". In Nederland vond ik het altijd leuk om het hele huis te versieren en die gewoonte zat er nog goed in. Dus ook hier aan de slag maar het 'klopte' voor m'n gevoel gewoon niet. Kerstballen horen nu eenmaal in een "Oh denneboom" en niet in een palmboom of aan parasols. Ga maar eens bij jezelf na en ga in gedachten op een hete Augustus dag (niet dat die er waren dit jaar) de zolder op en haal de kerstspullen te voorschijn en ga dan je huis versieren... zie je het al voor je?

Zelfs Mariah Carey's 'up tempo' kerst CD keihard opzetten bracht niet echt dàt gevoel naar boven terwijl ik dat in Nederland zo'n heerlijke "blèr mee terwijl je je huis versiert' CD vond (wel eerst checken of je alleen thuis bent ;-)

Ook de gasten in het guesthouse reageerden eerder lacherig dan dat de versieringen een juiste kerststemming op riep. "Oh, is het 1ste Kerstdag?? Ja nou je 't zegt... het is 25 December ja. Heb je nog een kopje thee voor me?" Dus nee, het klopte voor geen meter en dus bleef die doos met kerstspullen de jaren er na boven op zolder en staat daar volgens mij nu nog. Niet hier bij Rick maar in het verkochte guesthouse. Wel zorgde ik elk jaar voor een kleinigheidje voor alle gasten op de ontbijttafel en bleef Mariah elk jaar een paar keer optreden. Die CD is trouwens foetsie, geen idee waar die is. Misschien in diezelfde doos op zolder. Mmm, eens even checken in de iTunes winkel. Mag ze straks nog effe een keer goed knallen...(als Rick naar de gym is). Beetje traditie in ere houden mag wel toch? ;-)

Dus moest ik wel even lachen toen ik op maandagavond even voor het eerst hiernaast kwam, bij Bert en Mart dus. Bij deze 'Nederlanders' staat in de woonkamer een klein (nep)kerstboompje met lampjes die uit en aan gaan. Op een voetje van zilverpapier... toch wel geinig hoor en die is dus kennelijk wel meegekomen uit het guesthouse. En zo waren er wel meer dingen uit het guesthouse daar: het bankstel... ik zie zo Zarah en Bello er op liggen uitgeput na een lange strandwandeling, ikzelf trouwens ook ;-) De bedden, het engeltjespaneel buiten aan de muur en de David 'buste' bij Bert op de patio, al is die behoorlijk meer 'camp' dan dat ie in het guesthouse was:
Is dit waar de amerkanen het over hebben als ze het hebben over 'Camp David'?? ;-))

Hier bij Rick in huis trouwens ook genoeg kleine dingetjes die me bekend voorkomen, van zowel guesthouse als farm. En ook bij D&A in PA was het steeds van "Hé, da's nog van de farm...".
Als klap op de vuurpijl (die je hier trouwens met oudjaar niet mag afsteken wegens brandgevaar, Table Mountain en Signall Hill staan elke zomer wel een paar keer in de fik) vandaag een levende herinnering aan het guesthouse en dan heb ik het niet over onszelf of Zarah maar wel over iemand die net zo tot het 'meubilair' van het guesthouse hoorde als wijzelf en Zarah.... Pamela! Hé wat leuk... Pamela was jarenlang één van onze maids (interieurverzorgster in het Nederlands ;-) in het guesthouse. Leuke vlotte, vrolijke jonge meid. Ik vraag naar haar en haar zoontje dat nu 4 jaar blijkt te zijn. Kan me nog goed herinneren dat ze me vertelde dat ze zwanger was en ook de 1ste keer dat ze haar zoontje aan 'Tante Rick & Oom Roland" kwam laten zien (Rick hield hier de omgekeerde versie van aan dus 'this is my revenge' ;-)
De baby is de poepluier uit en Pam wil wel weer aan het werk en aangezien zij snel en goed is en Rick's huidige maid het tegenovergestelde van dat, komt Pam vanaf volgende week elke maandag en dinsdag hier werken. Als vanouds zou ik zeggen. "Welcome back Pamela."

Het is vandaag inderdaad boven de beloofde 25'C. Toch zit ik binnen en lichtelijk te 'soppen' in m'n stoel. Na een rustige morgen is de wind weer opgestoken. Net toen wij zo'n beetje klaar waren om te genieten van een lui middagje aan de pool begon het ineens flink te waaien. Gevolg: één parasol met zware voet en al het zwembad in, daarbij bijna zijn gehele 'kruin' van houten latjes brekend (net als een paraplu in te harde wind klapte ie ineens dóór). Leuk voor als je schaduw in je zwembad wilt hebben maar dat was niet echt de bedoeling. Ander gevolg is dat wij nu niet buiten kunnen zitten en dat ramen en deuren dicht zijn en het binnen enigzins warm wordt. De pool die vanochtend net schoon was waait weer vol... a never ending story en Rick verzucht enigzins chagerijnig dat ie em nu echt niet meer schoonmaakt. In plaats van terras en zwembad heb ik zojuist een middagdutje gedaan, óók goed. Maar hoor je niet klagen (alleen lichtelijk soppen als je goed luistert;-)

Liefs,
Roland
xx