Laatste blog van dit jaar.

Lieve allemaal,

Eerst even een "huishoudelijke" mededeling. Als je je hebt aangemeld voor de "automatische melding van nieuw bericht" heb je gisteren waarschijnlijk een email ontvangen van plaatsing van een nieuw bericht. Hoe en waarom dit gebeurd is weet ik niet. De melding was van een oud bericht en ik had niets nieuws geplaatst. Je hebt dus niets gemist. Hopelijk was dit een éénmalige blooper van het systeem :-))

Over tot de orde van de dag. Kerst is voorbij en de voorbereidingen voor oud & nieuw zijn in volle gang. Net als vorig jaar houden we hier weer een oudejaars party. Rick en Bert zijn vandaag al wezen shoppen om één en ander in huis te halen en op dit moment is Rick bezig met het uitzoeken van geschikte (dans) muziek. Met meer dan 5000 nummers op de computer keuze genoeg! Maar wat wel en wat niet? :-))

Maar even terug naar de kerst. Het gewenste mooie weer was aanwezig en toen ik 's middags na mijn dutje buiten kwam alle "gasten" ook. Veel te formeel woord voor ons informeel samen zijn. Gezellig was het met 's middags buiten al af en toe een kadootje uitpakken en dat ging 's avonds vrolijk verder. In mijn geval worden mijn kadootjes voor m'n neus uitgepakt want simpel een papiertje afscheuren is niet meer mogelijk evenals het kerst diner en ja, aan tafel zitten en niet mee kunnen eten en drinken is natuurlijk knap lullig maar het is niet anders. Ik kan moeilijk van de anderen verlangen dat ze ook maar niet eten, wel dan? Dus "tough luck" en maar net doen of het een kook programma op tv is. Daar kijk ik ook wel eens naar terwijl ik niet eten kan :-)) Het enige wat ik af en toe nog wel eens als "lunch" eet zijn 2 kers tomaatjes. Dat is kers zònder t ja :-)) Met wat olijfolie en zout. In kleine stukjes gesneden en geduldig gevoerd door Pam. Daar doen we dan een half uurtje over maar het is lekker voor de smaak en nog belangrijker, het houdt m'n darmen goed op gang! Van kers tomaatjes terug naar kerst diner:
tijdens het dessert de laatste kadootjes en toen moe maar voldaan naar bed. Alle Santa's bedankt!

Op onderstaande foto een aantal van de aanwezige Santa's, vlnr.: Mirella, Burgert, moi, Rose, Bert en Jeroen. (Santa Rick neemt de foto.) Let ook op het kerst stukje op de tafel. Heel mooi gemaakt door Santa Bee (Bert) van allerlei takjes groen uit de tuin maar zonder ook maar één takje denne-of sparregroen want dat hebben we hier niet. (En ja, de kerstboom is dus een fake! :-))






Foto boven "later op de avond".

En daarmee zet ik streep onder KERST 2008 en zwaait Santa tot ziens, "Ho-ho-ho..."



--------------------------------------(STREEP :-))-----------------------------

Gisteren ben ik begonnen met dit schrijven en vandaag (dinsdag) dus verder. De dagen na de kerst waren weer rustig zoals "normaal". Niets noemenswaardig of het moet die giga stortregen zijn die we op zondag hadden. Dat was niet normaal! Vanochtend liet ik Pam foto's op de internet Telegraaf zien: schaatsende mensen in Nederland. "Kijk Pam, het is in Nederland zo koud dat alle sloten en meren bevroren zijn" vertel ik er bij. "Kun je je voorstellen" wijs ik naar buiten, "dat je op het water van het zwembad kunt lopen? " Nee, dat is moeilijk te bevatten. "Wauw..." klinkt het vol ongeloof.

Zo juist is Bert zijn nieuwe, Griekse vriend gearriveerd. "Welcome to Cape town Nikos!" Zijn eerste keer hier en onze eerste keer dat we hem ontmoeten. En hij weet meer van mij dan ik van hem want,... hij leest mijn blog in het Engels vertelt hij mij! :-))

En dan helaas ook wat minder leuk nieuws. Gisterenmiddag kwam Zarah al heel moeilijk het trapje naar de keuken af en 's avonds kwam ze er helemaal niet meer op. Vanochtend was het duidelijk dat ze pijn had (hijgend met tong uit de bek) en ze liep heel moeizaam met stijve achterpootjes en gekromde onderrug. Het lijkt heel veel op het ziektebeeld van Bello, die een verschoven tussenwervelschijf (hernia) had. Maar gezien begin dit jaar zijn we daar niet zo gerust op. Een tripje
dierenarts voor Zarah en Rick dus. Die kon zo niets vinden en met een cortisonen injectie (pijnstillers) verdween Zarah na thuiskomst onder mijn bed. Nu, uren later, staat haar koppie weer een beetje beter. Ze loopt weer wat en eten en drinken doet ze gelukkig ook.
Toch morgen heel vroeg naar het ziekenhuis voor een mri scan en als het nodig is wordt ze meteen geopereerd : - (

En zo lijkt het jaar 2008 te eindigen zoals het begon: Zarah op de operatietafel (?) (niet leuk!) en ik in Kaapstad (wèl leuk!). Er is veel gebeurd in de tussentijd, some things good, some things bad. Van mijn (veel korter dan geplande) verblijf in Nederland wil ik hier nu 2 dingen vermelden. Ten eerste het weerzien met mijn oud -klasgenoten van het Baudartius. Ik vond het een hele fijne en bijzondere middag en het is nu een mooie herinnering.
Maar bovenal herinner ik me de inzet van iedereen die heeft meegeholpen in mijn verzorgingsschema. Familie en zoveel vrienden die tijd vrij maakten om bij mij te zijn en bereid waren om verzorgende taken op zich te nemen van een meer en meer falende thuiszorg. Lieve (schoon :-))-familie en vrienden, aan jullie heeft het niet gelegen en ik dank jullie uit het diepste van mijn hart! En ook dat draag ik bij me als een dierbare, hartverwarmende herinnering!

En dan is er zoals gezegd natuurlijk Kaapstad en Kaapstad is Rick. Rick, wat jij nu hier dagelijks voor me doet betekent "alles" voor me. Ook dat is heel bijzonder en dierbaar voor mij en het geeft me de kracht om door te gaan. Hopelijk ook nog ver in het komende, nieuwe jaar.

HAPPY NEW YEAR TO ALL OF YOU!

Liefs,
Roland
xx

PS
De titel is nog van gisteren. Het moge duidelijk zijn dat dit NIET m'n laatste blog van dit jaar is. Morgen volgt er, hopelijk goed nieuws over Zarah. Duimen maar!!

************************* KERST ***********************

Lieve allemaal,


En dan is het ineens zo ver: KERST 2009! De afgelopen twee dagen was het ook hier in de Kaap "winters" weer. Het stormde en regende dat het een lieve lust was. De kerstballen buiten in de palmen zwiepten vervaarlijk heen en weer maar ze hangen er nog :-)) Binnen was het lange broeken en sokken aan. Echt winters dus! Brrr... Nou ja, zo erg als bij jullie is het natuurlijk niet. Ik lees dat de schaatsen uit het vet kunnen. Na de kerst kan er geschaatst worden! Wauw!



Tja, daar kunnen wij niet tegen op natuurlijk. De storm bewolking is zojuist gebroken en een laag ondergaand zonnetje schijnt de kamer in. Morgen, 1ste kerstdag, zou het dan zo'n graadje of 25 moeten worden en nog wat warmer daarna. Dus schaatsen nee, zwemmen ja. Wat mij betreft dus geen schaatsen uit het vet maar eerder mijn zwembroek uit de mottenballen. Jawel! Heel stiekempjes aan begint het toch een beetje te kriebelen. Ik had eerst zoiets van dat hoeft niet meer voor mij en ik ben zelf ook enigszins verrast dat ik het toch weer eens proberen wil. Hoe we het precies gaan aanpakken, daar moeten we nog even over nadenken. Dat het anders zal moeten gaan is echter een ding dat zeker is. De laatste keer was denk ik in maart eerder dit jaar en er is wel weer het één en ander veranderd sindsdien. Maar dat het zal lukken, daar twijfel ik niet aan. Wellicht maken we er een Nieuwjaarsduik van :-))





Hoe wij van plan zijn de kerstdagen door te brengen hebben jullie gisteren al kunnen lezen in het stukje van Rick. Gezellig thuis, samen zijn met vrienden. En iedereen die daar niet bij is wens ik vanaf mijn plekkie voor de kerstboom en met Zarah op schoot een fijn kerstfeest. Hoe, waar en met wie dan ook!

Merry Xmas-Feestelike Kerssemis-Geniet jou dae-enzovoorts

*Rick Schrijft*

En wie droomt er van een witte kerst ???.. zie foto

Er liggen inmiddels al wat meer kadootjes onder dat boompje, en zarah is inmiddels al uitgeslapen, maar een leuke foto maakt het toch ! IJskast zit hier vol, bevestigingen voor het kerstdiner zijn binnen (we beginnen al om 3 uur met een pool party) en doen dan hapjes, drankjes, om om 6 uur middag met koken te beginnen, met zijn allen fijn wat doen ... Niet van dat benauwde dus.. Oud en nieuw throwen wie a partie en verwachten we een mannetje (en ook een paar vrouwtjes) of 70 dus dat gaat heel gezellig worden, net als vorig jaar, zeker weten.. ;-)))

Wil ik graag al 'onze' lezers een fabulous kerstfeest wensen, geniet van vrienden en familie, rust uit tussendoor, en dan een geweldig oud en nieuw..

Hartelijk dank voor al Uw support in 2008 en we gaan er weer voor in 2009 !!! En voor diegenen die nog niet kunnen 'commenten', hierbij een instruktietje.. druk op 'comments'.. vul uw tekst in het tekstvakje, zet uw naam onderaan uw bericht, tick het rondje met 'anonymous'... typ de lettertjes in het volgende check boxje, druk op 'verstuur' en hop, comment is online te lezen..... Altijd leuk !!!

Bye for now and geniet van alles..

Rick, Zarah, Bert, Rose, Pamela, Renier, Andrea, Liz, Mirella, Jeroen, Burgert en u hoort ongetwijfeld nog van Roland !!!

IN DE TELEGRAAF VAN VANDAAG!

Honderden Speurders als dank aan de zorghelden
Hartverwarmende steunbetuiging

AMSTERDAM - Een gratis Speurdertje opgeven voor die helden die dag en nacht klaarstaan om hun medemensen een troostend gebaar te geven, een helpende hand te bieden en door de moeilijke periodes heen te slepen. Die mogelijkheid bood De Telegraaf haar lezers en die mogelijkheid werd ook gegrepen. Het resultaat vindt u hier.

-------------------------------------------------------------

Die mogelijkheid heb ik benut en dus is één van die speurdertjes van mij, voor Rick :-))

Mag ik deze dans van u?

Lieve allemaal,

Morgen al weer de langste dag van het jaar. In Juli ging de zon nog helemaal 'rechts' van ons terras onder. Nu zakt hij helemaal links van het terras in de oceaan. En morgen bereikt hij wat dat betreft zijn uiterste stand aan onze horizon. Na morgen schuift ie dan elke dag weer een stukje meer naar rechts. Maar niet getreurd, het mooiste van de zomer moet nog komen :-))

En bij jullie (op het noordelijk halfrond) ook niet getreurd want onze langste dag betekent jullie kortste! Vanaf morgen dus lengende dagen. Altijd een prettig idee in hartje winter. En dat het winter is in Europa heb ik deze week wel in de krant kunnen zien. Foto's van meters hoge sneeuw overal in de Alpen landen en zelfs in Spanje raakten auto's ingesneeuwd. Goed nieuws natuurlijk voor iedereen die gaat skiën in de kerstvakantie. Ik ben benieuwd of de economische crisis veel mensen 'thuis' houdt dit jaar. Hier is de zomervakantie inmiddels begonnen en op het journaal meldde men dat het in vergelijking met vorig jaar veel rustiger is op de wegen. En dat zou te maken hebben met de economische crisis.

Afgelopen donderdag was ik een dagje 'alleen' thuis. Nou ja, beter gezegd 'Rick was een dagje weg'. Natuurlijk was ik niet alleen thuis. Pamela en Renier waren er voor mijn verzorging. Een mooie testcase want tot nu toe heeft Renier, onze nieuwe hulp, alleen maar mee gelopen terwijl Rick thuis was. Zodoende kon Rick altijd nog even inspringen en nog eens voordoen hoe het moet als het niet helemaal naar behoren ging. Met "het" bedoel ik dan natuurlijk vooral mijn "verplaatsingen": vanuit mijn rolstoel naar bijvoorbeeld toilet of bed en omgekeerd. Een ieder die bij mijn verzorging in Nederland betrokken was weet dat dat geen gemakkelijke opgave is en het is er in het afgelopen halve jaar natuurlijk ook niet simpeler op geworden :-)) Toch krijgen Rick en ik "het" nog altijd voor elkaar zonder gebruik te maken van een tillift of zo. Onze "dans" ziet er wellicht simpel uit maar is voor een nieuwkomer oh zo moeilijk te leren!

Voor de niet-ingewijden en nieuwe lezers (ja er zijn er weer meer!) even een korte uitleg. Ik kan met hulp nog op mijn benen staan maar daarmee is alles wel zo'n beetje gezegd. Zelf lopen of fatsoenlijk mijn voeten optillen lukt niet meer. Ik sta zeg maar als een poppetje stijf overeind en het is aan degene die mij vasthoudt (mijn "danspartner") om mij langzaam van mijn éne voet op de andere heen en weer te wiegen. Op deze manier komen mijn voeten één voor één enigszins los van de vloer en kan ik in de juiste richting worden geschoven en/of gedraaid. Het is een heuse "pas de deux" waarin ik zwaar geleid moet worden :-))

En dus nu af en toe eens een andere danspartner in de persoon van Renier. Pamela is er, op de weekenden en avonden na, voor de lichte verzorgende taken. En met Renier hebben we nu iemand in huis die ook het zwaardere danswerk aan kan. Het is nog even wennen maar met nog wat meer oefening dans ik straks ook met hèm de hele kamer door zodat Rick ook eens met een gerust hart een hele dag of, in de toekomst langer, weg kan. Bij het schrijven van "gerust hart " moet ik een beetje lachen want bij terugkomst hoorde ik dat dáár deze eerste keer helemaal geen sprake van was. Het is dus een kwestie van wennen voor ons allemaal :-))

Liefs,
Roland
xx

NIEUWE Slideshow

Lieve allemaal,

Zo, ik maak er maar een foto weekje van hier op de blog. Eén foto zegt net zoveel als een heleboel woorden dus alle foto's in de nieuwe slideshow (hier links ➚) vertellen dan een heel verhaal of hoofdstuk. In dit geval het hoofdstuk "Juli - December 2008". Van de eerste foto van "Zarah op bed" in Juli tot de (tot nu toe) laatste van de "kerst giraffen" nu in December.

Eerder al op de blog verschenen foto's maar ook "nieuwe", niet eerder getoonde foto's. Dus kijken en klikken onder het motto: "Veel verhaal, weinig woorden." En dat motto is mij op het lijf geschreven! :-))

Prettig weekend allemaal.

Liefs,
Roland
xx

Dit mag je niet missen!! :-))

Voor wie het nog niet gezien heeft, ga naar:

www.sockandawe.com

en doe zèlf wat een journalist eerder deze week deed: gooi schoenen naar Bush! :-)) :-))

Ik heb me rot gelachen! Vooral als je hem raakt is het brullen geblazen. En het allerleukste: zelfs ìk kan het met mijn éne vingertje. Mijn record staat op 6! (zonder de hand te bewegen)

Veel plezier :-))
Roland

Foto's

Deze keer een fotoserie. Het thema is 'natuurschoon'.
***************************************************************************

Zonsondergang. Elke keer weer anders, elke keer weer mooi.
***************************************************************************

***************************************************************************

Naast zwembad en koi-vijver ook nog een mini-vijver in de tuin met deze schitterende waterlelie.
**************************************************************************

**************************************************************************

Terecht in maagdelijk wit: één magnolia bloem in de voortuin.
*************************************************************************

*************************************************************************

Terecht NIET in maagdelijk wit: twee muurbloempjes in de achtertuin. :-))
************************************************************************

************************************************************************

Tot slot: twee giraffen in kerststemming.
***********************************************************************

Zoals altijd: klik op de foto's voor vergroting.

Liefs,
Roland
xx

Dank u Sinterklaasje.

Lieve allemaal,

Zo, Sinterklaas is weer geweest. De kerstspullen kunnen van de zolder! :-)) Het sinterklaas weekend was bloedje warm hier in
Kaapstad met temperaturen van midden 30'C. Lang leve de airco! Zulke warmte trek ik echt niet meer. Ik krijg het snel benauwd en zit ook in 'no time' te soppen in m'n rolstoel. En dan ook nog de nekkraag natuurlijk, heerlijk zweetding ook! Dus op zulke dagen verkies ik de airco koelte binnen.
En daarmee was ik de enige niet. Ook Rick en Gini zaten grotendeels binnen. Gini was er weer even op KLM-stop en had natuurlijk 'sint spullen' mee. Dank u Sinterklaasje(s) :-))

De maandag kende weer normalere temperaturen en we besloten gezellig naar Camps Bay te gaan. Terrasje pakken, hondje wandelen, even er uit.

Gini, Rick, Roland. Niet te zien zijn Zarah (bij mij op schoot) en Bert (neemt foto).


Die maandag was ik ook al druk in de weer met kerstversiering. Virtuele kerstversiering wel te verstaan :-)) Op mijn computer verschijnen nu desgewenst knipperende lampjes, mistletoe en een kerstman in arreslee. En die laatste zien jullie nu ook hier op de blog voorbij glijden. Aftellen naar de kerst. Nòg een kerst! En alsof Rick mijn gedachten lezen kan vraagt hij mij: "Zeg eens eerlijk, dacht jij vorig jaar dat je nog een kerst zou halen?" Nee, dat had ik niet gedacht nee. "ik ook niet. Dus dit is echt een kadootje" vervolgt hij. Ja, zo kun je het wel zien knik ik instemmend en in gedachten klop ik meteen af op een stuk hout. We zijn er immers nog niet. Vorige week overleed plotseling een buurjongen van vroeger op 47-jarige leeftijd en zoiets doet je nog weer eens beseffen dat er wat dat betreft geen garanties zijn. En tot nu toe heb ik het niet uitgesproken maar meermaals bij mezelf gedacht: als je dan toch moet gaan, wat een 'zegen' als het dan zo onverwacht en snel gebeurd en stiekem ben ik een beetje jaloers. Vreemd uitgedrukt misschien maar wel begrijpelijk hoop ik.

Ik merk dat ik zelf anders tegen de komende feestdagen aan kijk dan vorig jaar. Toen was ik inderdaad vooral bezig met het feit dat het wel eens de laatste keer kon zijn en kon ik daar erg emotioneel, treurig en verdrietig onder zijn. Dit keer voelt aan als een extraatje en daar kan ik alleen maar blij om zijn :-))
En in navolging van mijn virtuele kerstversiering halen Rick en Bert een dag later ook de 'échte' versiering van zolder en al snel is het overal kerst in huis. Uiteraard vind deze transformatie traditiegetrouw plaats onder de begeleidende klanken van Mariah's kerst -cd. En ja, "I don't want a lot for Xmas" want deze kerst is al een kadootje op zich! :-))

-----------------------------------------------------------------------------

Onderstaande foto wilde ik jullie niet onthouden. Elke zomer woeden er grote branden op het Kaaps schiereiland en afgelopen weekend was de eerste van deze zomer. Aangewakkerd door de harde wind brandde het vuur in de bergen rond Gordons Bay op maandag nòg. Ver bij ons vandaan dus. Toch zag het er in de vroege avond vanaf ons terras als volgt uit: een bijna zons-verduistering...

Liefs,
Roland
xx

Sinterklaas

Lieve allemaal,

Rick, ik las je reactie op mijn vorige stukje. Laat mij daar meteen aan toevoegen: "vooral ook met dank aan jou!" Dat ik nog de wil heb om door te gaan is grotendeels te danken aan jou. Het verblijf in Kaapstad doet me goed, evenals de rust hier bij jou in huis. Jouw humor, vrolijkheid en opgewektheid (meestal dan :-)) slepen mij er doorheen en zorgen ervoor dat mijn balans nog steeds doorslaat naar de positieve kant. En die enkele keer dat zelfs jòu dat niet lukt is daar altijd Zarah nog. Ik hoef maar even naar haar te kijken en er is voor verdriet geen plaats: mijn hart smelt, stroomt over van vertedering en liefde. Het beste medicijn.


En om te zorgen dat sinterklaas ons niet vergeet hier in het verre Zuid-Afrika, zing ik het volgende, enigszins aangepaste sinterklaasliedje:

(Op de wijs van: "Hoor de wind waait door de bomen")

Zie de zon schijnt door de bomen,
hier in huis zelfs schijnt de zon.
Zou de goede Sint wel komen,
nu het weer niet mooier kon.
Nu het weer niet mooier kon.

Ja hij rijdt met blote zolen,
op zijn paardje langs de weg.
Hoop'lijk wordt ie niet bestolen,
want dan heb ik vette pech.
Want dan heb ik VETTE pech!

:-))

En daarmee wens ik iedereen een fijn Sinterklaas weekend.

Liefs,
Roland
xx

MAMMA MIA!

Lieve allemaal,

Oh, wat was ie leuk! Gisteren had Rick de dvd "MAMMA MIA!" meegenomen en die hebben we 's avonds zitten kijken. Heerlijk om al die ABBA nummers weer eens te horen en grappig hoe al die oude nummers in dit nieuwe verhaal verwerkt zijn. Voor mij natuurlijk jeugdsentiment van de bovenste plank. Ik was als tiener een echte ABBA fan. Mijn eerste gekochte LP (ja ik ben van die generatie :-)) was er één van ABBA (Arrival, hun eerste) en er volgden er nog vele. Bij het meezingen/playbacken op m'n kamer was ik altijd blonde Agnetha maar op het afscheidsfeest van de lagere school was ik toch maar Benny achter de piano :-)). Op het voortgezet onderwijs was het niet 'cool' (dat woord gebruikten we toen nog niet) om nog ABBA fan te zijn maar ik bleef het stiekem wel :-)).
Tja en eigenlijk is ABBA al die jaren nooit echt weg geweest. De muziek bleef mateloos populair wat zorgde voor menige ABBA 'revival' en begin 2000 was daar dan ineens de musical MAMMA MIA!. Bij de première in Londen gonsde het van de geruchten: voor het eerst sinds hun laatste optreden (in '85?) zouden de 4 ABBA leden weer sàmen in het openbaar te zien zijn! Dat gebeurde uiteindelijk niet. Het waren er maar 3 want ik (Agnetha)) kwam niet opdagen (trut! :-))

Toen ik (Roland-ik :-)) in 2002 in Sydney was voor de Gay Games, zag ik tijdens een bezoek aan het beroemde Sydney Opera House, dat de musical daar op dat moment speelde. Ik hoefde mij geen seconde te bedenken en later die week zat ik in het publiek. Het bleek een waar feest te zijn! Iedereen kent natuurlijk de nummers en bijna het hele publiek zong mee. Eerst wat schoorvoetend maar gaandeweg de voorstelling meer en meer. Op het eind zijn er 2 toegiften en daarbij gaat echt het 'dak eraf': niemand zit meer, iedereen staat, danst en joelt. Spontaan slaan hele rijen mensen de armen op elkaars schouders en zo deinen we met z'n allen tot de laatste noot mee. Geweldig! Wat een heerlijk gevoel en een bijzondere belevenis was dat. Echt een 'on top of the world' gevoel.

Al deze herinneringen komen naar boven op het einde van de film die ook deze 2 toegiften kent. En ineens krijg ik het even te kwaad als ik heen en weer word geslingerd tussen de happy herinneringen van toen en de keiharde realiteit van nu. Een groter contrast is bijna niet mogelijk. Toen: een happy dancing queen, nu amper een spier kunnen bewegen. Van buiten 'onbewogen' (op een trillende onderlip na). Van binnen zéér bewogen! Zo is er de boosheid om dit alles. Het 'niet eerlijk' gevoel. Maar bovenal groot verdriet. Het besef van groot verlies. Verlies van wat was, verdriet om wat is. Tranen wellen op en biggelen over mijn wang. Toen... “How i wish that i could freeze that picture'. Ja, kon ik de tijd, het beeld van 'toen' maar stilzetten. Een zeer toepasselijke regel uit éen van de minder bekende liedjes van de film. De titel van dat liedje is al even toepasselijk: "Slipping through my fingers". Ja, dat omschrijft mijn gevoel goed: machteloos toezien hoe het (leven) langzaam tussen m'n vingers door wegglipt. Toen was 2002. Nu is 2008. Ik kan bijna niet geloven dat het pas 6 jaar geleden is. Het lijkt wel een eeuwigheid!

Deze gedachten en tranen duw ik snel weg. Ik ben bang dat ik, als ik er aan toe geef, niet meer met huilen stop. Een paar seconden later heb ik me al herpakt. Maar dat gevoel blijft: slipping through my fingers...

Liefs,
Roland
xx

PS
Ik liet de film 2x stil zetten en terug spoelen omdat ik als enige van ons 4 kijkers in een flits eerst de echte Benny en later de echte Björn voorbij zag komen. Heel kort maar. Zagen/zien jullie ze ook?