Daar ben ik weer.

Hallo allemaal,

Daar ben ik dan weer eens een keer. ik test een nieuw systeem uit. Een systeem waarbij ik letters typ en de computer de woorden voorspelt en af maakt. Dat scheelt mij heel aanslagen op de computer en typt veel sneller. Het is even wennen maar het werkt wel. Op de Apple website gevonden en gedownload, een programma dat ik nu op proef heb.

Vandaag, maandag, ben ik al weer twee weken thuis. Twee weken van opnieuw alles opstarten hier in Amsterdam en dat was niet altijd even gemakkelijk. Voor mij niet en voor de helpers en omstanders ook niet. Als 'vreemden' stonden we tegenover elkaar, onwennig en niet wetende wat te doen. Ik probeerde mijn opgebouwde routine met Rick over te brengen en duidelijk te maken. Aangezien niemand mij kon verstaan betekende dat eindeloos instructies typen van mijn kant. Iets dat op zich al heel vermoeiend was. Niets was meer vanzelfsprekend en alles moest worden uitgelegd. Logisch natuurlijk maar daarbij werd ik ook nog eens ziek, een zware verkoudheid en buikloop waardoor ik geen enkele energie meer over had om ook maar iets uit te leggen. Erg frustrerend voor ik denk ons allemaal. Niemand die wist van hoe of wat met mij te doen en ik die het niet kon uitleggen of duidelijk maken. Op een gegeven moment hing ik zelf in een tillift om van m'n bed naar m'n stoel getild te worden terwijl dit in Kaapstad een fluitje van een cent was.

Afin, laten we een lang verhaal kort houden, het was een zegen dat Rick kon komen om de boel over te dragen, dingen uit te leggen en voor te doen. Ik had er simpelweg de energie niet voor en daardoor zeker ook het geduld niet. Inmiddels gaat het al weer een stuk beter met mij, er hoeft nog maar af en toe een loopneus afgeveegd te worden (kan ik zelf niet) en m'n aanhoudende, vermoeiende hoest is bijna weg. Het gaat de goede kant op.

Vorige week naar het AMC geweest voor controle. Ze waren redelijk op de hoogte door mijn blog. Een longfunctie test gedaan en goed nieuws, longinhoud is voldoende voor het plaatsen van de peg-sonde. Hier voor is het afwachten wanneer de druk bezette professor aanwezig is en zie daar, vanmorgen een telefoontje uit het AMC. Morgen vroeg om 9 uur is er een gaatje, of ik dan wil. Voor een gesprek, nog niet voor de ingreep. Die volgt hopelijk zo snel mogelijk. Natuurlijk wil ik dat! :-))

En zo begint alles weer een beetje te lopen. De wagen staat weer op de rails en kan weer gaan rollen. En heel langzaam krijg ik een beetje vertrouwen dat het ook hier in Amsterdam wel weer gaat lukken. En daar heb ik, en velen met mij, wel even een hard aan hoofd in gehad. Mijn excuses aan iedereen tegen over wie ik mijn geduld wel eens verloor (en nog zal verliezen) maar van af nu gaat het hopelijk weer beter.

Tot zo ver,
Roland
xx