Lieve allemaal,

De laatste dagen van het jaar wordt er veel teruggeblikt en vooruit gekeken. Even stilstaan bij wat er is gebeurd en je bezinnen op de toekomst, al of niet met goede voornemens. Als ik terugblik naar begin dit jaar dan is er voor wat mezelf betreft één groot verschil met nu: in gedachten zie ik mezelf nog rondrijden in mijn rolstoel op de oudjaarsparty van toen, tussen de gasten door. Nu zit ik op m'n lazy boy. Van plaats wisselen of rondrijden in de tuin is er niet meer bij. Mijn kleine wereldje werd nog kleiner. Tja, niet te lang bij stilstaan dus :-))

Op diezelfde oudjaarsparty lag Zarah in de prak met een 3-voudige hernia. Met veel tlc (= tender, love & care) is ze weer helemaal hersteld en is ze hard op weg 15 te worden (in maart 2010)!

In augustus was het de beurt aan Rick om in de prak te liggen: een hartaanval. Zijn herstel verliep wonderbaarlijk snel en hij lijkt weer helemaal de oude. Zelfs zijn goede voornemens voor 2010 zijn hetzelfde als voorheen: meer naar de gym. Ik ben benieuwd! :-))

Vooruit kijken doe ik niet zo heel veel of het is wel naar het 'buitenlandse' bezoek zijn dat gepland staat:

- Niels & Joël (nu)

- mijn vriend Yann uit Parijs (nu)

- Bert (eind januari)

- mijn ouders (eind januari)

- mijn zus (2x in januari)

- Ellen, fysio RCA (eind februari)

Verder kijk ik vooruit naar de olympische winterspelen (februari) en natuurlijk naar het WK voetbal hier in Zuid-Afrika al is dit laatste nog wel ver weg in mijn beleving.

Voor de rest zien we wel. Nemen zoals het komt. Meer kan ik er niet van maken. Dit keer geen oudjaarsparty hier in huisje Weltevree. Ik duik lekker op tijd mijn nest in waarna Rick elders feest kan vieren.

Ik wens iedereen een goed, gezond en gelukkig 2010!

*********************

Liefs,

Roland

xx

Lieve allemaal,

Graag wens ik iedereen op deze manier fijne kerstdagen toe. Maak er van wat je wilt, ieder op zijn eigen wijze.

Aan Pamela een Happy Birthday vandaag.

ik meld me nog in het oude jaar en o ja, de vogeltjes maken het nest in orde voor een tweede broed!

Liefs,

Roland

xx

Dank voor alle lieve reacties op mijn vorige blog. Het doet goed om te weten dat het gelezen wordt en daardoor houd ik het ook vol ondanks de moeite die het kost. Het is de enige manier waarop ik me nog verstaanbaar kan maken dus dat is me wel wat waard. Ik begrijp dat het voor jullie soms ook moeilijk is. Dat je niet weet wat je zeggen of schrijven zult. Weet dat ik met plezier al jullie belevenissen aanhoor of lees zonder dat ik daar 'jaloers' op ben of zo. Integendeel! Het doet me goed. Voor mij zijn dat sociale contacten die van levensbelang zijn en waar ik er door mijn ziekte al zo weinig van heb. Zonder sociaal contact verpietert elk mens, ik ook! Dus ga mij vooral geen verhalen onthouden om wat voor reden dan ook. Ik (be)leef nog graag mee. :-))

Afgelopen dinsdag liep uit op een heuse 'torture day'. De sonde zat niet goed op zijn plaats meer (hij hing er half uit) en moest vervangen worden. Oh gruwel, mijn grootste angst bewaarheid: hij moet er uitgetrokken worden! Iemand moet opzettelijk aan het slangetje trekken, aargh! En het deed de vorige keer zo'n pijn ... Gelukkig heb ik de tegenwoordigheid van geest om me te herinneren dat we de vorige keer geen glijmiddel bij de hand hadden er laat meteen een tube halen nadat de zuster gebeld is die het komt doen. Ze zou er met een uurtje moeten zijn maar belt vanuit de auto: file, het kan wat langer duren. Fijn! Ondertussen lig ik ontspannen op bed te wachten ... NOT! :-))

Ronald zit bij me en vraagt hoe lang de operatie gaat duren, 2 uur? Ik schud nee. Een uur? Nee. Een half dan? Nee. Bij 5 minuten is mijn antwoord ja. Oh, dus het is maar heel kort zegt hij. Ik dacht dat ze gingen opereren: open snijden en hechten. Ja zeg, hou effe lekker op denk ik. Jij maakt het helemaal mooi. Uiteindelijk doet een heerlijke voetmassage van Ronald de tijd vergeten en leidt de aandacht af.

Met een kleine ruk komt het slangetje los. Veel makkelijker dan de vorige keer, waarschijnlijk omdat het er al half uit hangt. Nu de nieuwe er nog in. En zie, met behulp van het glijmiddel glijdt het er zo in! Floep, klaar, gepiept! Wat een opluchting. Zo veel makkelijker en pijnlozer dan de vorige keer.

Eenmaal in mijn stoel volgt nòg een torture klusje: nagels knippen. Ook 5 minuten werk maar ik zie er altijd tegen op. Ik begrijp ook niet dat mijn nagels nu al weer zó lang kunnen zijn. Ze zijn pàs nog geknipt! :-)) En als je niet begrijpt waar ik bang voor ben dan stel ik voor dat jullie de volgende keer je nagels eens door een ander laten knippen ... vat je? :-))

**********************

Vrijdag de 18de al weer. Nog 1 week tot kerst. Wordt het een witte dit jaar in Nederland? We zagen gisteren de chaos die de sneeuwval veroorzaakte op tv. Heerlijk winterse beelden. Ik wens iedereen veel sneeuw en ijs plezier.

Liefs,

Roland

xx

Zo, Sinterklaas is verdwenen en de kerst (boom) is verschenen. Het lijken wel de Mexicaanse griep en de Q-koorts. Eerst is iedereen en de krant vol van het één, vervolgens van het ander. De één heeft zijn hielen nog niet gelicht of de ander neemt over.

En dus komen ook bij ons de kerstspullen van de zolder, traditiegetrouw onder muzikale begeleiding van Mariah (Carey) maar dit keer zonder 'meester boom optuiger' Bert (van Emden). Hij is er dit jaar voor het eerst sinds lange tijd niet bij. Maar niet getreurd, hij komt in januari en kan dus mooi helpen bij het aftuigen van de boom. :-))

Dit keer helpt Pamela bij het optuigen van de boom en als Mariah zo'n beetje klaar is met zingen zijn zij en Rick klaar met de boom. "Dit is al weer de 3de keer dat ik deze (kunst)boom optuig" zegt Rick. "Ik kocht hem met het idee nog 1 keer kerst voor Roland" vervolgt hij. Inderdaad, dit is al weer m'n 3de kerst op rij in Kaapstad en de 4de sinds ik weet dat ik ALS heb (sept. '06). Waar blijft de tijd? En of dit dan mijn laatste is? Daar maak ik me niet meer druk om. Of eerlijk gezegd, ik hoop eigenlijk dat het de laatste is want zo langzamerhand vind ik het wel mooi geweest. Een paar weken geleden had ik het moeilijk bij het begin van de lange, warme zomer. Ik zag er tegen op. De lange dagen van alleen maar op m'n stoel zitten terwijl ik in gedachten al vrolijke geluiden hoorde van buiten in het zwembad om maar eens wat te noemen. Dag in, dag uit op m'n stoel terwijl het computeren me moeilijker begint af te gaan. Hoe lang kan ik het nog doen? Wetende dat het allemaal alleen maar minder zal worden. Ik hoef het denk ik niet eens uit te leggen maar soms heb ik geen zin om een nieuwe dag te beginnen. Wéér een hele dag 'veroordeeld tot de stoel'.... Hoe lang nog?

Maar eenmaal in de stoel gaat de tijd meestal toch wel vlot voorbij. Meestal maar niet altijd zoals afgelopen zondag. Vóór het middaguur had ik al geen puf meer om nog te computeren, geen kracht meer in mijn vinger. Ik weet niet wat te doen en staar voor me uit. Op zulke momenten wil ik mentaal nog wel de uitdaging van een sudoku aangaan maar mijn fysiek houdt het tegen. Ik staar voor me uit ... en typ de woorden: ik verveel me. En met dat ik het typ realiseer ik me dat dit in al die tijd eigenlijk de eerste keer is dat ik deze woorden gebruik en het verbaasd me dat dit nog niet eerder is gebeurd. Ik vind dit ongelofelijk knap van mezelf en geef mezelf in stilte een pluim. Daarna vullen een paar opgenomen tv-programma's de tijd tot aan mijn middagdut.

Inmiddels is het al weer bijna de langste dag van het jaar en in die zin schiet het met die lange zomer al aardig op. De tijd vliegt als vanouds voorbij alleen soms, ja soms even niet .... :-))

Liefs,

Roland

xx

Vrijdag was het dan zo ver: de loting voor het WK voetbal vond plaats. Met nog 6 maanden te gaan tot het toernooi zelf waren de ogen van de wereld op Kaapstad gericht en kregen we vast een voorproefje van wat ons vanaf juni 2010 te wachten staat. Voetbal-gekte! Alleen voor deze loting al is het de hele week feest in Kaapstad. Straten afgezet, podia met muziek, etc, vrij toegankelijk voor iedereen. Voetbal is hier bijna religie onder de zwarte bevolking. Iedereen is enthousiast en trots dat 'we' dit mogen organiseren. Dit wil niemand voor geen goud missen! Je kunt je bedenkingen hebben over de miljoenen die worden geïnvesteerd maar als je het hier meemaakt, meebeleeft, dan kun je niet anders zeggen dan dat het leeft! En tja, waarom zou dit land dan geen voetbal feestje mogen geven? Is dat het exclusieve recht van de rijken? Ruud Gullit en andere ex oranje-Internationals speelden deze week voetbal in de townships, geweldig toch?!

En terwijl de hele wereld keek, keken wij naar de verkeerde zender! Potverdrie :-)) We zaten op de lokale zender die life verslag deed van buiten het gebouw en wij maar wachten en wachten tot ze naar binnen zouden overschakelen ... wat dus niet gebeuren ging! Het duurde even voor we dat in de gaten hadden. Uiteindelijk hebben we het hele eerste deel van de show gemist maar voor de loting zelf waren we nog op tijd. :-))

Voor de rest heeft Sinterklaas ons ook dit jaar weer weten te vinden. Dank U Sinterklaasje!

Fijn weekend allemaal.

Liefs,

Roland

xx