Hallo gezellig,
't Is bijna niet bij te houden meer wat er allemaal gebeurd is als eens in de 2 weken schrijf. Rick heeft het heel leuk gehad in Pretoria. De maandag dat hij terug kwam was mijn zus ook al weer in Kaapstad. Onverwacht snel met dank aan een ex collega van mij bij Transavia die nu bij KLM crew indeling werkt. Bedankt! :-))
Dan waren daar weer Mirella en Jeroen, na een paar maanden Amsterdam nu weer terug in Kaapstad voor de komende zomer. Ik zag er goed uit en was volgens hen weinig veranderd. Da's mooi om te horen. Toch zijn er wel minieme veranderingen die je niet ziet maar die ik wel merk. Zo ben ik bijvoorbeeld sneller moe en gaat het schrijven de laatste tijd ook moeilijker. Het kost me echt kracht om met m'n éne vinger constant te moeten drukken op het juiste moment (als de juiste letter op licht. Gevolg: meer fouten die ook weer rechts gezet moeten worden. Meer en langere pauzes tussen door. En het ging al niet zo snel (deze 2de alinea nu ruim een uur!)
Jasper en Dick kwamen aan met Gooische Vrouwen serie nummer 5 en Rick en ik waren er in 2 avonden door heen :-)) Nu is het over en uit. Meer is er niet.
Het WK-voetbal komt snel dichterbij en het begint te leven. Je komt het overal tegen, krant, tv, enz. De laatste kwalificatiie wedstrijden worden binnenkort gespeeld en dan zijn alle deelnemende landen bekend voor de loting van begin december. Het stadion voor de finale is klaar en toen ik het laatst zag op tv moest ik lachen. Wat denk je? Alle stoeltjes zijn ORANJE gekleurd! Een mooi voorteken wellicht?
Gisteren 20 jaar geleden viel de muur. 1989, het lijkt nog niet zo lang geleden maar als ik denk 'toen was ik 23' lijkt het wel een eeuw geleden! Jemig, toen was ik sergeant Jolink, dienstplichtig sport instructeur bij de landmacht. 5 Jaar daarvoor was ik in Berlijn, met de klas van 5 VWO stonden we toen bij die gehate muur. Indrukwekkend en bedroevend vond ik het. In 2006 was ik er voor het laatst, zonder muur maar opnieuw bedroefd al had mijn stemming een heel andere reden: ALS. Al geloofde ik het toen nog niet echt weet ik nu. Het was niet te bevatten. Nu is het realiteit en denk ik met weemoed terug aan 'toen ik 23 was'.......
Liefs,
Roland
xx
