Bijpraten

Lieve allemaal,

Vrijdagmiddag al weer. Even de rest van de week bijpraten dus. Woensdag was m'n kleine lieve meid jarig, 13 jaar is ze nu. Eigenlijk een 'oma' in hondenjaren maar nog altijd ééntje met 'puppy looks'. Vanmorgen na m'n douche en scheerbeurt reed ik even naar buiten voor wat zonnewarmte en Zarah sprong via een ligstoel op schoot en begon uitgebreid mijn handen te likken alsof ik niet zojuist onder de douche geweest was. Ik laat het lekker toe (niet in m'n gezicht) want zoals vaker gezegd, aaien kan ik nog amper en dus is dit zo'n beetje de enig mogelijke vorm van contact. Heerlijk vind ik het als dat kleine warme propje bij me op schoot ligt en ik buig naar voren en leg mijn gezicht in haar nek, zij nog altijd druk mijn handen likkend. De haren van haar warme vacht kriebelen 'prettig' in mijn gezicht, ik voel haar ademhaling tegen mijn borstkas, zonnewarmte op mijn rug... mmm, heerlijk. Een gedachte van 'wat zal ik haar straks missen' komt in me op en een traan welt in mijn oog en rolt over mijn wang. Een volgende vormt zich en ik begraaf mijn gezicht nog dieper in haar vacht. Niet nog meer tranen toestaand vervang ik de gedachte aan 'vertrek' door het moment NU: 'genieten van dit moment van samen zijn'.

Gisteren, donderdag, waren Rick en ik in de 'Canal Walk', een groot overdekt winkelcentrum net buiten de stad, aan de snelweg N1. Rick is nog op zoek naar nachtkastjes (o.a.) en ik, ach ik vind winkelen wel leuk en ben op zoek naar een nieuw petje voor op m'n kale kop. Als we de begane grond hebben gehad (lange 'galerij' met winkels aan beide zijdes heen, 2de even zo lange galerij terug) heeft Rick zin aan koffie met gebak en een sigaret. "Weet je nog waar die éne tent zit waar je mag roken?" vraagt hij aan mij. Túúrlijk weet ik dat, ik ken mijn weg in (bijna) elke 'shopping mall' in Kaapstad;-), dus weet ik ook waar die éne tent met 'glazen hok' is waar rokers in een afgeschermde ruimte hun koffie kunnen drinken onder het genot van een sigaret. Het betekent wel dat we de zojuist gelopen galerij weer voor de helft terug moeten maar geen probleem, Rick gaat achter op mijn stoel staan en ik geef vol gas. Als er mensen 'in de weg' opdoemen roept Rick luidkeels 'miep-miep' (à la roadrunner) en lachend zijn we er zo.
Eénmaal aangekomen zoek ik een tafeltje 'buiten' het rookhol uit, doen we onze bestelling (1x strawberry- en 1x caramel/banana cheescake, 2x koffie) en gaat Rick het rookhol in voor de broodnodige nicotine. Gescheiden door een glaswand wachten we op de bestelling. Ineens zie ik Rick opstaan en zijn kleding aftasten, zijn tafeltje bekijkend, door het glas het mijne ook. Hij is duidelijk iets kwijt en maakt mij dat nu door het glas heen ook duidelijk. Liplezend zie ik de woorden "mijn bril" in de 'vragende vorm' uit zijn mond komen, lichte paniek in zijn ogen om zijn verloren (?) 'geslepen' zonnebril. In één oogopslag schiet ik in de lach want het ding staat komisch genoeg gewoon boven op zijn kop! ;-) Ineens, misschien door z'n eigen reflectie in het glas, heeft hij het zelf ook in de gaten en lachend en opgelucht rookt hij z'n sigaretje op.

Op de bovengalerij komen we langs en dierenwinkel en ik zie meteen een kadootje voor Zarah. Een alleraardigst roze honden-ballerina jurkje! Enig!! In gedachten zie ik Rick en Zarah al wandelen aan de boulevard (straks pas natuurlijk, als ik weer weg ben!!), zij in het roze, hij met een rood hoofd ;-)) Rick vind het geen goed idee... "Ok, die dan. Dat is wat stoerder" zeg ik wijzend op het ernaast hangende groene 'springbok' rugby pakje. 'Worldchamps 2007' staat er op geborduurd te lezen (voor hen die het niet weten, vorig jaar werd het rugbyteam van Zuid Afrika, de 'springbokke' geheten, wereldkampioen).''Enig' begin ik weer, ''en ook wat stoerder en lekker warm in de winter" plaag ik.
Zonder kadootje voor Zarah gaan we verder ;-((

Verder zien we 'wat' meubeltjes (maar niets gekocht), valt Rick van zijn geloof en koopt een shirt met V-hals (!!??) en kom ik met een petje thuis.
Die avond eten we uit met Jasper en Dick bij de 'Ocean Basket', beneden aan Main road. Voor het eerst in tijden heb ik mijn vest met lange mouwen aan en ook zijn we allemaal in lange broek. Het moge duidelijk zijn... de winter komt er langzaam maar zeker aan.

Vandaag, vanochtend komt René binnen wandelen voor een lekker bakkie koffie. Hij is net geland en aan boord (SAA) was de koffie niet te zuipen. Aanstaande dinsdag komen Annemarie en Simone, die dan paasvakantie heeft, aan. Ook René zijn moeder komt dan mee om het weekend daarna René zijn 50ste verjaardag mee te vieren. Tot hun komst heeft René een paar dagen om te klussen in hun huis.
Begin Januari, bij het afscheid nemen, zei Annemarie "Over 2 1/2 maand zijn we er weer". Dat leek toen ver weg en is nu heel nabij en dus ook mijn vertrek. Zondag nog 3 weken...

Tijdens m'n fysio uurtje verteld Andrea me dat ze als 93ste dame is geëindigd in de Argus tour van afgelopen zondag. Top 100 dus, héél knap bij meer dan 30.000 deelnemers (heren én dames). Met een tijd van 3uur/4minuten brak ze weliswaar net niet de vooraf gewenste/gehoopte '3 uur grens' maar was ze maar 12 minuten langzamer dan de snelste dame (2uur/52min). Bovendien was ze met haar tijd één minuut sneller dan haar ex-vriendje, die in een latere groep startte (gna gna ;-)) In de groep van haar ex startten trouwens ook bekende namen als Jan Ulrich en Andreas Klöden als toerrijders. De wedstrijd bij de profs werd gewonnen door Zuid Afrika's eigen sprintkanon Robbie Hunter, winnaar van een etappe in de 'Tour de dope...eh, France' van vorig jaar.
Andrea heeft ons overigens niet langs de kant zien staan. Het laatste stuk zag het 'zwart voor haar ogen' van vermoeidheid en kon ze maar amper overeind blijven. Jammer vond ze want ze had op dat moment wel een persoonlijke aanmoediging (GO Andrea, GOOO....!!) kunnen gebruiken.

En daarmee, en met nasi geuren in mijn neus, eindig ik voor vandaag.

Fijn weekend allemaal van ons hier 'uit die Kaap',

Roland
xxx