Dank voor alle lieve reacties op mijn vorige blog. Het doet goed om te weten dat het gelezen wordt en daardoor houd ik het ook vol ondanks de moeite die het kost. Het is de enige manier waarop ik me nog verstaanbaar kan maken dus dat is me wel wat waard. Ik begrijp dat het voor jullie soms ook moeilijk is. Dat je niet weet wat je zeggen of schrijven zult. Weet dat ik met plezier al jullie belevenissen aanhoor of lees zonder dat ik daar 'jaloers' op ben of zo. Integendeel! Het doet me goed. Voor mij zijn dat sociale contacten die van levensbelang zijn en waar ik er door mijn ziekte al zo weinig van heb. Zonder sociaal contact verpietert elk mens, ik ook! Dus ga mij vooral geen verhalen onthouden om wat voor reden dan ook. Ik (be)leef nog graag mee. :-))

Afgelopen dinsdag liep uit op een heuse 'torture day'. De sonde zat niet goed op zijn plaats meer (hij hing er half uit) en moest vervangen worden. Oh gruwel, mijn grootste angst bewaarheid: hij moet er uitgetrokken worden! Iemand moet opzettelijk aan het slangetje trekken, aargh! En het deed de vorige keer zo'n pijn ... Gelukkig heb ik de tegenwoordigheid van geest om me te herinneren dat we de vorige keer geen glijmiddel bij de hand hadden er laat meteen een tube halen nadat de zuster gebeld is die het komt doen. Ze zou er met een uurtje moeten zijn maar belt vanuit de auto: file, het kan wat langer duren. Fijn! Ondertussen lig ik ontspannen op bed te wachten ... NOT! :-))

Ronald zit bij me en vraagt hoe lang de operatie gaat duren, 2 uur? Ik schud nee. Een uur? Nee. Een half dan? Nee. Bij 5 minuten is mijn antwoord ja. Oh, dus het is maar heel kort zegt hij. Ik dacht dat ze gingen opereren: open snijden en hechten. Ja zeg, hou effe lekker op denk ik. Jij maakt het helemaal mooi. Uiteindelijk doet een heerlijke voetmassage van Ronald de tijd vergeten en leidt de aandacht af.

Met een kleine ruk komt het slangetje los. Veel makkelijker dan de vorige keer, waarschijnlijk omdat het er al half uit hangt. Nu de nieuwe er nog in. En zie, met behulp van het glijmiddel glijdt het er zo in! Floep, klaar, gepiept! Wat een opluchting. Zo veel makkelijker en pijnlozer dan de vorige keer.

Eenmaal in mijn stoel volgt nòg een torture klusje: nagels knippen. Ook 5 minuten werk maar ik zie er altijd tegen op. Ik begrijp ook niet dat mijn nagels nu al weer zó lang kunnen zijn. Ze zijn pàs nog geknipt! :-)) En als je niet begrijpt waar ik bang voor ben dan stel ik voor dat jullie de volgende keer je nagels eens door een ander laten knippen ... vat je? :-))

**********************

Vrijdag de 18de al weer. Nog 1 week tot kerst. Wordt het een witte dit jaar in Nederland? We zagen gisteren de chaos die de sneeuwval veroorzaakte op tv. Heerlijk winterse beelden. Ik wens iedereen veel sneeuw en ijs plezier.

Liefs,

Roland

xx