Bye bye Bert...

Lieve allemaal,

Zo, sinds zondag m'n sister weer in town. Gisteren lekker samen geshopped in de Waterfront. Komende maandag is ze jarig dus haar kadootje heeft ze nu al vast. Eerst lekker gelunched met sushi en toen werkelijk de héle middag geshopped. Ik voelde me goed en fit en nu, vandaag ook. Vroeg wakker en goed geslapen dus om half 9 er al uit. Het koelt gelukkig weer af 's avonds. Afgelopen vrijdag en zaterdagnacht waren wat dat betreft bijna niet te harden...

Fit en goed, redelijk 'sterk' en stevig op m'n benen. Vreemd hoe ik daar af en toe grote verschillen voel. Vorige week was het af en toe heel moeilijk schuifelen en uitkijken dat ik ondanks ondersteuning niet alsnog omviel. En zondag stond ik ineens stevig op m'n benen en zei ik tegen Rick "Laat me maar los, ik sta goed" waarop hij uiterst verbaasd keek. Ja, lopen doe ik natuurlijk niet maar hé, elk positief puntje is er één!
Als ik me goed voel, zoals nu dus, merkt Rick dat ook altijd meteen aan mijn spraak. Ik articuleer beter en ben daardoor duidelijker te verstaan. Hoe het komt? Geen idee... wellicht gewoon de afwisseling van goede en slechte dagen. In dat geval is het een kwestie van de goede momenten benutten. Die dag van gisteren, met m'n zus, was heerlijk en die pakken ze me alvast niet meer af denk ik dan.
Maar ik denk zelf dat het letten op mijn gewicht en het 'veel' eten er ook wel mee te maken heeft dat ik me nu iets energieker voel. Prima dus als dat zo werkt en een stimulans om er op te blijven letten. Zondagavond gewogen, zelfde gewicht als de week er voor, 61,3 kg. Maar was dat de week er voor nog met kleren en schoenen aan, nu was het 'schoon aan de haak' (alleen in onderbroek) dus ik denk dat ik toch weer wat ben aangekomen.

Half 11 nu, Rick is naar de gym, Gini slaapt uit in haar hotel en Bert komt de keuken binnen wandelen. Ik vraag hoe hij zich voelt. "Gek... vreemd... inpakken en zo." Ja, Bert vliegt vanavond naar huis (en zit daarmee bij Gini aan boord ;-)) Zijn 3 maanden zijn voorbij, hij arriveerde eind Oktober, een paar dagen voor mij. Nu gaat hij weg, ik blijf nog even (nou ja, nòg 2 maanden). We, Rick en ik, zullen hem missen!! Het gezellige 'buurten', de bakkies '(N)Es', de peuken samen (Rick en hij), mijn 'stand-in zuster Clivia' én zijn tuinieren zullen we missen. Altijd bezig in de tuin. Daarom nu hier wat foto's van de laatste stand van zaken voor wat betreft die tuin. Let wel, toen Bert hier 3 maanden geleden aankwam was er niets, nadda... alles was kaal...

Bert's patio nu.

Hey!! 't Probleem met foto's op hun kant is ook verholpen ;-)

'Cactus hoekje'

Mijn favoriet, de olijk klimmende gele Suzanne (in de achtertuin, bij de koi pond). Ik hoef de bloempjes maar te zien en ik voel me vrolijk :-))

De tuinman 'himself'.

Nogmaals Bert, we missen je nu al.
En wat jij mist is de installatie van de 'stoel' of 'traplift'. Rick heeft zojuist bevestiging dat ie morgen geïnstalleerd gaat worden. Als ik het Bert vertel zeg ik erbij dat ik wel een filmpje op m'n blog zal zetten van 'mijn eerste keer'... "Wel wuiven met je hand" (zoals de koningin) zegt Bert. "Ok doe ik en ik zal de tiara er ook bij opzetten!" :-)) Goede reis jongen!!

Liefs,
Roland
xx

'Humpfff' oftwel 'Ja alstublieft meneer Meijer' ;-))

Lieve allemaal,

Laat ingeslapen vannacht. Het koelde voor geen meter af vannacht en dat is eigenlijk (en gelukkig maar) ongewoon voor Kaapstad. Meestal zijn het 'koele' nachten en is het gematigd warm overdag. Maar nu dus even niet. En de komende dagen blijft het heerlijk zomerweer. Yeah, rub it in honey!! :-))

7 Day Forecast (min-max)

Saturday21°C - 32°C

Sunday21°C - 28°C

Monday19°C - 26°C

Tuesday17°C - 27°C

Wednesday17°C - 28°C

Thursday19°C - 28°C

Friday19°C - 27°C

I know, i know: "Life is a bitch, and then you marry one"... :-))

-------------------------------------------------
Jullie merken het niet maar ondertussen heb ik al ruim een half uur de hik na het verslikken in mijn laatste slurpje koffie. Bij deze dus een oproep aan jullie, mijn bloglezers, om mij jullie beste tips op te sturen inzake "Hoe kom ik SNEL van mijn hik af?" En ik zeg er al vast bij dat 'adem inhouden' géén optie is.
-------------------------------------------------

Nieuws van de Australiën Open, sorry maar ik kan het niet laten :-) De 17-jarige Nederlandse Arantxa Rus heeft de junioren finale 'meisjes enkelspel' gewonnen. Nog meer Nederlands succes bij de dames rolstoeltennisers. Een tak van sport die helaas altijd nog veel te weinig aandacht krijgt in de media. Esther Vergeer, "wie anders?" zou je bijna zeggen wint het dames enkelspel. Het dames dubbel was zelfs helemaal een Nederlandse aangelegenheid met weer Esther Vergeer aan de winnende kant van het net. Mijn petje af voor deze dame (en alle andere overigens ook) die al jaren lang aan de top van het rolstoeltennis staat en ook nog eens een uitstekend ambassadrice is voor Nederland in het buitenland.

Gisteravond film gekeken. Stardust, een geinige, leuke sprookjesfilm (voor volwassenen?) met een leuke en verassende 'cast'. Onderbroken door een wat lange toiletgang van ondertekende... niet mijn schuld maar we lagen constant in een deuk. Af en toe als Rick mij eens wat vraagt en ik antwoord weer eens met een onverstaanbaar 'humpfff' (ja of nee?) of nog simpeler met mijn hoofd schudt of knik, zegt hij wel eens voor de gein "een Ja-dank-u-wel meneer Meijer mag ook hoor". "Ja graag" mag ook van hem maar gezien mijn problemen met de 'g' is dat voor mijn geen optie. ;-)
Mijn (soms weinig enthousiast klinkende) gemompel of simpel hoofdschudden of knikken is geen onwil of ondank van mijn kant hoor. Maar langlopende, ongestoorde volzinnen zijn nu éénmaal niet meer mijn forté, zeker niet als ik daarbij ook nog eens mijn volumeknop omhoog moet draaien om mijn antwoord van de éne kant van de kamer naar het andere eind van de keuken te doen laten klinken. Vaak als Rick wat bij me neerzet om te eten of te drinken (en dat is vaak tegenwoordig!) hoort hij mijn 'dank je wel' of 'lekker' niet omdat het te traag komt en hij al weer weg is of omdat het simpelweg in mijn keel of mond blijft steken of er hoogstens weer uitkomt als zachte 'humpfff'.
Natuurlijk weet Rick dit ook allemaal wel maar soms kan hij het niet laten en klinkt dus die "een Ja-dank-u-wel meneer Meijer mag ook hoor". Dus vanavond krijgt 'ie 'em. :-)) "Mag ik alstublieft naar het toilet, meneer Meijer?" vraag ik horten en stoten onverstaanbaar door het (surround) geluid van de film heen. "Hè, wat?" klinkt het van zijn kant/ Geluid uit. Ik herhaal en pas na een keer of 4 is mijn volzin begrepen. "Sinds wanneer vrààg jij dat?" luidt zijn commentaar. "Nou dat wilt u toch graag, m-e-n-e-e-r M-e-i-j-e-r?" jen ik tergend langzaam ;-)) waarop hij ineens dreigt met een draai om mijn oren omdat hij ook wel door heeft dat ik hem in het ootje neem. "Wat nou?" veins ik onschuld, "zeg ik eindelijk meneer Meijer en dan is het nog niet goed!"

Afin, dank zei al mijn volzinnen zit ik 10 minuten later eindelijk van 'movie'stoel in rolstoel en rij naar mijn kamer. Sinds kort daar een nieuwe routine die inhoud dat ik achterwaarts inparkeer bij het toilet wat het 'op mijn benen draaien voor ik kan gaan zitten' tot een minimum beperkt. Daarvoor moet Rick eerst mijn voetsteunen inklappen en dàn voor mij het toilet in zodat hij achter mij staat als ik inparkeer (zijn jullie er nog? :-)) Het eerste vergeet Rick nogal eens waardoor hij al naast het toilet staat te wachten tot ik inparkeer en ik met mijn rug naar hem toe sta te wachten tot hij die steunen eerst inklapt... "De steunen, meneer Meijer" zeg ik. "Goh, m'n opvoeding begint eindelijk z'n vruchten af te werken" zegt hij en komt bij het toilet vandaan om m'n voetsteunen in te klappen. Vervolgens blijft hij staan wachten tot ik inparkeer maar vergeet dat hij eerst terug moet naar zijn positie achter mij (nieuwe routine hè). Met een 'achterwaartse hoofdbeweging' en een "nou HUP" maak ik hem duidelijk welke 'move' ik van hem verwacht. Rick's reactie is er één van totale verbijstering en hij herhaalt met open mond "Ohhh... Hup?" "Oh sorry" zeg ik stikkend van het lachen en met dezelfde achterwaartse hoofdbeweging maak ik er een "HUP m-e-n-e-e-r M-e-i-j-e-r" van!! :-)))))))))

Na zoveel 'humiliation' en nog een rake opmerking van mij (die ik me helaas niet meer herinneren kan) word ik, zittend op het toilet, bekogeld met een lawine aan stukken toiletpapier door Meneer Meijer. We komen allebei niet meer bij!! Als we eindelijk uitgelachen zijn en ik klaar ben met wat ik hier kwam doen kunnen we beginnen met aankleden. Als Rick mijn zwembroek omhoog wil doen zie ik er keurig mooi een stuk toiletpapier inliggen. "Wat is dat nou? Maandverband?" vraag ik. Als Rick bevestigend antwoord en zegt dat ik dat nodig heb antwoord ik alweer lachend "Je weet toch dat ik liever tampons heb?" "Ja, je hebt er liever iets in, dat weet ik ja" is zijn reply... gieren van het lachen natuurlijk weer...

Als we eindelijk terug zijn in de kamer voor het vervolg van de movie vraag ik hem of ie 'em niet opnieuw kan starten omdat ik me door de lange pauze het begin niet meer kan herinneren. Maar ik ben nog niet aan het dementeren hoor ik dus we gaan gewoon door waar we gestopt zijn (en dat was niet bij 'captain Robert de Niro in drag", dat stukkie kwam later pas :-))

Ach, en zo houden we de moed er maar in en maken we lol. Van de week ook, Rick druk bezig met zagen en maken van een 'klim'schutting voor Suzanne. Hij steunend, zuchtend en zwetend (pleister om grote teen waar de zaag inviel), ik toekijkend, zittend in het zwembad en na zijn 'gezucht' (vals) opmerkend, doelend op het zagen: "Als ik het kòn zou ik het graag doen"... (ha ha... NOT!! ;-)) of als hij terugkomt van het boodschappen doen en verzucht "Ik haat boodschappen doen" (geen wonder ondanks lijstjes vergeet hij altijd wat en moet hij nog 1x of 2x terug of vergeet waar het lijstje is...) volg ik weer (vals) "Och... als ik het kòn..." (ha ha... NOT!! :-)) maar zo heb ik ten minste ook eens lol van het feit dat ik iets niet kan :-))

En zo is het alweer 15.00 uur, potver!! Ben ik al weer ettelijke glazen sap en een tostie salami/kaas verder (met liefde gemaakt hoor ik :-))

--–-----------------------------------------------
Oh, een glas "Ensure+water" achter elkaar leegdrinken hielp mijn hik om zeep. Voor een half uur althans. Nu blijft ie nog steeds spontaan weer langdurig opkomen... tips please!!
--------------------------------------------------

Zarah is terug van de trimster. Verlost van haar lange bontjas steekt ze nu weer in een dun, kort zomerjurkje. En met deze warmte is dat beslist geen overbodige luxe. M'n zuster hangt in de lucht met de KLM, die zien we morgen weer. En daarmee is het genoeg voor vandaag. "Kom Zaar,,,, we gaan zwemmen. Kijken of dat tegen de hik helpt". :-))

Liefs,
Roland
xx

lamme arm en tennis 'vuur'

Lieve allemaal,

Warme dag vandaag en ik zit nu, maak dat lìg nu, 18.15 uur buiten op het terras. In de schaduw nog steeds want in de zon is me te warm. Normaal gesproken is het na 4 uur 's middags wel lekker uit te houden in het zonnetje. Zeker als je daarvoor 2 uur lang hebt liggen rond dobberen. Maar vandaag met temperaturen van begin 30 is het daarvoor te warm.

Vandaag niet zo'n sjofele dag. Dat begon vanochtend al bij het wakker worden in bed. Ik rekte me uit en geeuwde daarbij wat dan nogal 'ongecontroleerde' bewegingen oproept. M'n spieren trekken dan samen en kunnen dan nogal in de kramp schieten en daarbij de verschillende lichaamsdelen in onaangename, pijnlijke standen trekken. Zo 'trok' op één of andere manier vanochtend m'n rechterschouder zich vast in een pijnlijke houding en ik kon hem daarna niet bewegen. Om m'n arm weer goed te krijgen, in een juiste houding, moest ik hem zeg maar 'naar de pijn toe' bewegen. En dat was niet prettig. Dus eerst maar heel rustig blijven liggen en ontspannen voor zover mogelijk in die onprettige houding en toen dat enigzins gelukt was heel langzaam en voorzichtig wat gewrikt en gewoeld en gelukkig kon ik toen weer in een goede positie komen.... pfffft, ook goedenmorgen ;-)

Als ik het aan Rick vertel zegt ie "Waarom belde je dan niet even?' Ja kijk, daar zat 'em nou net de kneep... als ik dat had gekund had ik dat wel gedaan maar die schouder lag dus vast...

Anyway, aankleden en ontbijt en tennis. Ik voel me niet echt florissant en van 'wauw wat heb ik een zin' vandaag. Bij het inspelen van Federer en Djokovic komt de dokter langs. Oh trouwens, de bloeduitslagen waren goed. Geen suiker en schildklier problemen als oorzaak van m'n gewichtsverlies. Vandaag krijg ik een cortisonen injectie in mijn pijnlijke rechterschouder. Zo ben ik in Nederland destijds ook met 2 van die injecties van een pijnlijke linkerschouder afgekomen. Nu proberen we het dus op dezelfde manier met mijn rechterschouder. Zolang ik m'n arm niet beweeg heb ik geen pijn, maar zodra de kop van mijn bovenarm gaat draaien in zijn schouderkom dan is het pijnlijk. Dit komt omdat niet alle schouderspieren even sterk meer zijn. De schouder wordt als het ware uit zijn verband getrokken waardoor de kop van de bovenarm niet mooi meer in zijn kom draait maar er tegen aan schuurt wat irritatie en ontsteking van het botvlies tot gevolg heeft en dat veroorzaakt dan de pijn. Cortisonen zijn ontstekingsremmers. Ze nemen de pijn weg (maar niet de oorzaak). Je leest wel eens van topsporters die alleen nog maar kunnen spelen na cortisonen injecties (van Basten in enkel, Krajicek in schouder/elleboog). Pijn is een signaal van je lichaam dat er iets niet goed is en dat onderdrukken en tòch spelen (onder druk van commercie en geld) kan je gewrichten behoorlijk in de soep draaien en voor goed veerknallen. Vraag maar aan boven genoemde twee topsporters. Dat gevaar loop ik niet overigens. Bij mij neemt het de ontsteking en pijn weg en ik ga niet wild met m'n arm slingeren nu ;-) Geen druk van geld en commercie voor mij al lijkt het wel of ik dagelijks met topsport bezig ben...

Afin, dokter zit voor me aan tafel en spullen en spuit voor te bereiden. Allemaal leuk en aardig maar ik kijk straal langs haar heen naar de tv waar Fed en Djoko inmiddels begonnen zijn. Ik probeer haar uit te leggen dat ik dit niet uit 'onbeleefdheid' jegens haar doe maar dat ik, ondanks dat ik niet bang ben voor naalden, ik ze en de hele 'voorbereiding' er van niet hoef te zien ;-) Jens 'em d'r maar in maar kijken doe ik niet ;-))
Aangezien ik moe ben schiet m'n articulatie in het Engels te kort en ze verstaat/begrijpt me niet. Gelukkig kan ik dan nog in het Nederlands tegen Rick zeggen wat ik bedoel en kan hij dan vertalen. Maar ook bepaalde Nederlandse woorden komen er niet meer uit als ik moe ben waarna ik dan overga tot het proberen te spellen van een woord. Losse l-e-t-t-e-r-s lukt vaak dan nog wel en nu gaat het een beetje lijken op dat spelletje van tv, hoe heet dat ook al weer? "Tweede woord, eerste lettergreep, klinkt als..." ;-)) Maar met een 'Gee' die klinkt als een 'Ee', een 'Ka' die klinkt als een 'Aa' , een 'Pee' die klinkt als een 'Bee' en zo zijn er nog wel een paar is dit al snel geen leuk spelletje meer en vreselijk frustrerend. Zeker als je toch al moe bent en je dus ondanks herhalen niet verstaan wordt. Me niet verstaanbaar kunnen maken, niet kunnen communiceren, dat vind ik nog wel het ergste van allemaal!! Ja, ik kan typen op mijn computer als het moet maar dat is wat anders dan een gezellig babbeltje maken.

Goed, ik ben dus moe, kijk tv en hoor ondertussen de dokter aan over wat ze aan het doen is maar sta er niet echt bij stil. Ze mixed 'local anesthetic' (plaatselijk verdovingsmiddel) met de cortisonen en dat gaat met één spuit met een héle lange naald aan de achterkant m'n schouder in. Vreemd, denk ik nog. Die prik in Nederland was alleen maar cortisonen en helemaal geen pijn... waarom dan nu een 'local anesthetic'? Afin... stil houden, prik er in, niet pijnlijk maar wel gevoeliger dan toen, we praten nog wat en als de dokter net weg is wil ik m'n stoel verrijden om beter voor de tv te zitten. Ik til m'n arm op om de stoel aan te zetten en met de joystick naar de goede plaats te rijden maar... shit... er gebeurd niets!! M'n hele arm 'doet het nu ineens niet' meer!! Fuck, dat was de vorige 2 injecties in Nederland in mijn linkerschouder echt niet zo!! Shit, heeft ze het wel goed gedaan denk ik? Lichte paniek maakt zich meester van mij. Als Rick binnenkomt na het uitlaten van de dokter, vertel ik het hem en probeer nog een keer m'n arm op te tillen, zonder resultaat... iets vertelt me rustig te blijven maar ik barst wel in snikken uit van de schrik. "Het zal die plaatselijke verdoving wel zijn" zegt Rick stellig en rustig. "Ja" denk ik ook maar waarom, dit was de vorige keer niet zo? Had ze wel even mogen vertellen (als ze al van dit effect wist), nu is het behoorlijk schrikken. Rick belt haar mobiel maar ze zit al in de auto en neemt niet op. Ok, er zit niets anders op dan rustig blijven en afwachten of en tot die verdoving uitwerkt. Gelukkig hoef ik niet een Wimbledon finale te tennissen of een EK finale te voetballen vandaag, stel je voor! Rick haalt stroopwafel en snoep voor mij, nog steeds snikkend. Voert de stroopwafel in mijn mond en legt het snoep voor me op mijn tafeltje neer. Drie snoepjes staren me van tafel aan... 'ja leuk!' roep ik naar Rick. 'Maak me maar lekker met dat snoep vlak voor m'n neus maar wat ik niet pakken kan' ;-))

10 minutenlang zit er weer wat beweging in mijn arm en 2 uur later is alles weer normaal... ware het niet dat nu ook Federer, in navolging van Nadal, zijn halve finale in straigth sets verloren heeft! 'Kamp Nadal' (ees: Rick) is weer happy. Gisteren was 'Kamp Federer' (lees: Roland en Jaime) happy toen het 'nadda' voor Nadal werd. Vandaag zijn de rollen omgedraaid :-) Jaime belde gisteren Rick op nadat Nadal de eerste set had verloren om diens verlies aan te kondigen... als Federer vandaag set nummer 2 verliest suggereer ik fijntjes of hij nu niet Jaime even zal terug bellen wat hij natuurlijk meteen doet ;-)) Heerlijk, die gezonde rivaliteit tussen beide tenniskampen. Nou ja,, hier thuis wel maar in Melbourne zijn nu voor het 2de achteréénvolgende jaar 'relletjes' uitgebroken op de tribunes. De opkomst van alle Servische spelers en speelsters brengt helaas niet alleen maar leuke dingen met zich mee.

Dus zitten we zondag met een finale Djokovic-Tsonga en zal het er hier thuis, jammer genoeg, minder fel aan toe gaan al verwacht ik dat er wel weer 2 kampen ontstaan. Ik en de rest van 'Kamp Federer' zullen nu wel voor Tsonga zijn. Juist ja want Djoko versloeg onze held en màg dus de finale niet winnen... En 'Kamp Nadal', omgedoopt nu tot 'nadda Nadal' (Hi hi... leuk gevonden al zeg ik het zelf) zal wel voor Djokovic zijn. Juist ja want Tsonga versloeg hun held en màg dus de finale niet winnen... Gezien het feit dat naddaNadal werd verpletterd door het goede spel van Tsonga en Djoko in 3 lange sets won van een verder slecht spelende Federer heb ik er alle vertrouwen in dat Tsonga, mijn nieuwe held, wint!! En voor jullie me betichten van het feit een 'slechte verliezer' te zijn, nee, dat is het niet (al verlies ik niet graag ;-)) Nee, dit is een bewuste daad van wat 'olie op het vuur gooien' zodat we zondag weer die gezonde rivaliteit in huis hebben. Jaime is al gewaarschuwd door Rick voor 'koffie met zout' en 'poisened breakfast'. Kijk, dat begint er op te lijken! ;-))
Ik realiseer me ook dat ik met dit 'oplaaien van het vuur' de kans loop m'n billen te branden maar mocht het tot blaren komen, het blijft de komende dagen boven de 30'C, dus dan ga ik er lekker in het zwembad op zitten!! BIG DEAL ;-))

Liefs,
Roland
xx

Zij weer!! :-))

Ja goedenmorgen zeg !!! Rolands blog gelezen en wil toch even wat dingetjes
recht zetten ;-) "op de mnd meeting zaten mannen begeleid door hun vrouwen,
wij maakten wat dat betreft weinig verschil' KOM nou even !!! Ik had bij die
meeting mijn hoge hakken NIET aan, de nagellak verwijderd, de lippenstift
was nauwelijks waarneembaar, en ik heb een prima foundation die je niet kunt
zien, ZO goed zit die op mijn gezicht !!! OK, ik had wel mijn 'wonderbra'
aan, maar hey, ik ben al bijna 54 dus dat moet toch mogen ??? DE BEL GAAT
het is pas 8 uur sogus, die gozer moet even wat manieren bijgebracht krijgen
vind ik.. dus zo terug !!

Nou dat was een vluggertje, TENNIS AAN ?? Wie spelen er, in plaats van goedenmorgen (bijna dan) Dus vlot tanden poetsen, snel lappie over het gezicht, en meneer zit nu met yoguhurt (vol vet, en met poeder gemengd, mango, druiven en kiwi er door) naar het tennis te kijken (en commentaar te leveren natuurlijk)

Oh, nog even over die 'wonderbra'.. vraagje aan de dames (hij gaat nog net vindt ik ;-)... waarom heet een wonder bra een wonder bra ? When you take it off, you wonder where the tits went !!' Ehh, sorry, kon ik even niet laten, kijken of hij door de censuur komt !

Enfin, verder reageren op die blog boodschap van gisteren.. TUURLIJK is het nu wel eens tijd dat Nadal gaat winnen van Federer in de finale, en hij heeft wel gelijk dat, als je dat shotje van de camera krijgt waarop hij zijn service staat voor te bereiden, mijn ogen afdwalen naar die prachtige 'glutes' van Nadal, maar enkel en alleen omdat ik een mooie spiermassa kan waarderen, nergens anders om !!! Kan je bij Nadal goed zien omdat heel toevallig zijn sportbroek zo lekker strak zit ! En de namen van de dames niet weten ? Tsja, ik ben slecht in het onthouden van namen, kan ik niets aan doen, en als ik dan ineens onverwacht 'overhoord' wordt en gekontroleerd op mijn kennis van het tennis...... huiswerk niet gedaan, dus die test, daar kwam ik inderdaad niet doorheen, jammer dan !

Verder was de MND meeting zeer informatief, en de dames die het organiseren ontzettend lief, het was op sommige fronten een eye opener, in de positieve zin van het woord. Voor ons beiden goed. De nederlandse gezondheids zorg steekt dan wel met kop en schouders uit boven die van hier.. Medicijnen worden (als ze te duur bevonden worden, of nut nog niet bewezen) hier niet vergoed, dus als je je dat niet kunt veroorloven, heb je vette pech, ongeloofelijk maar waar. Rolstoel en andere hulpmiddelen kan je maanden tot soms zelfs meer dan een jaar op wachten, ook als je dus echt niet zonder kunt, en in Nederland ga je vooraan in de rij. Zelfde met de aangepaste woning die Roland in Amsterdam heeft, daar hebben ze hier nog nooit van gehoord, en als je dan hoort hoe die mensen hier zich moeten behelpen, dan tel je toch wel weer je zegeningen.. Hebben we het PGB maar niet genoemd, en evenmin de sociale uitkering, of de deklaraties die kunnen worden ingediend voor physio en aanvullende voeding..

Verder hebben we besloten om de stoel met speciale armleuningen nog even te laten voor wat die is, ondanks het feit dat het ontzettend fijn zou zijn als die hier was, maar, de prijs van een enkele reis (ruim 850 euri heen en het zelfde terug) is toch wel even over de limit.. dus laten we nog even voor wat het is, kijken hoe het gaat zonder die stoel. De lift zou deze week moeten komen, dus daar even voor bellen later deze ochtend.....

Enfin, prachtige dag buiten, even wat cijfers, 28, 31, 32, 24, 25, 27 en dat zijn niet de beursnoteringen (kramp in mijn maag krijg ik daarvan) maar... de temperaturen van de komende dagen luitjes, jawel, u leest het goed, tis hier volop aan het 'zomeren' zullen we maar zeggen, dus er zijn zegeningen genoeg om te tellen, en dat doen we dus !!!

Zo naar de gym, dan even op de koffie bij vrienden, en dan weer snel naar huis, kijken hoe Roland naar het tennis zit te kijken !!

Prettige dag allemaal !
\
xx
Rick

Tennis en meer

Lieve allemaal,

Tennis staat weer aan, kwartfinale Federer-Blake. Eerder vanochtend keek ik naar de dames Hantuchova en Radwanska. Rick vroeg wie het waren en toen ik deze namen zei, zei hij "oh, die zijn nieuw voor mij". Da's niet zo vreemd zeg ik, jij kent toch geen enkele dame? "O jawel hoor" zegt hij. "Wie dan?" vraag ik. "Henin.... eh... Sharapova... eh... eh... (lange tijd niets)... o ja, die 2 zwarte zusjes" en verder komt ie niet. Nou ja, altijd nog beter dan Andrew. We hebben een wedlijstje samengesteld voor de komende mannen finale, lees onze voorspellingen aandachtig door. Vooral dus de laatste van Andrew;

Roland: Federer - Nadal. Federer in 4
Rick: Federer - Nadal. Nadal in 5 (big looser...)
Jaime, David: Federer - Nadal. Federer in 5
Ivan: Djokovic-Nadal. Djokovic in 5 but beware of Ferrer
Marc: Djokovi - Nadal. Djoko in 5
Andrew: Piolin - Borg. Navratilova in 2

Wij hebben de voorspellingen gedaan al vòòr de kwartfinales maar ok, jullie mogen voor de hàlve finales nog jullie voorspellingen aan dit lijstje toevoegen via de comments.

** En de speler die het Federer lastig maakte was natuurlijk Tipsarevich (niet Titovich). Rick keek voornamelijk mee omdat hij het zo'n lekker ding vond en omdat hij hoopte dat Fed zou verliezen zodat zijn favoriet Nadal (vanwege dat kontje) meer kans maakt op de titel. En zo belooft het zondagmorgen 'ouderwets' leuk te worden met alle boys in huis, verdeeld in 2 kampen...

Gistermiddag waren we naar een meeting van de MND-association. MND is de Engelse afkorting van ALS. Tot nu toe heb ik er nooit zo'n behoefte aan gehad om andere mensen met ALS te zien of te ontmoeten. En dat heb ik nog steeds niet eigenlijk. Eerder uit een soort 'angst' denk ik. Ik hoef geen mensen te zien die er erger aan toe zijn dan ik en zo als 'schrik' beeld gaan dienen. Maar hier had ik me niet echt zorgen om hoeven maken. Mensen die er echt slecht aan toe zijn komen natuurlijk niet meer. Het ging me meer om de practische kant van zaken. Antwoord krijgen op practische vragen (nursing, voeding) en ook op hoe 'alles' geregeld is hier in Zuid Afrika. Daarnaast leek het me ook goed voor Rick, Hij heeft natuurlijk ook zijn vragen en om die te kunnen delen met anderen 'verzorgenden' is alleen maar prettig natuurlijk.
Organisatorisch klopt het allemaal wel, blijkt, maar van overheidswege hoef je niets te verwachten hier. Als je hier privé niet goed verzekerd bent is het helemaal een struggle en dat geldt natuurlijk bij alle ziektes. Nee, wat dat betreft zit ik in Nederland goed.
Er zijn 5 andere mannen met ALS, allemaal begeleid door hun vrouw. Op dit punt wijken wij dus niet af van de rest, ha ha :-))) Daarmee houden de overeenkomsten op. 6 mannen met ALS maar allemaal totaal verschillend. Zo tel ik 4 rolstoelen en 2 lopen er nog. Van die 2 spreekt er ééntje nog prima. Aan hem zo je op het eerste oog niets maar als hij opstaat valt me op dat zijn armen als 'dooie rietjes' van zijn schouders omlaag bungelen. De andere die loopt kan niet praten maar nog wel schrijven en doet dat op zo'n 'fischer price' kindertekenbord waarvan je de tekst weer kunt wissen. Andere apparaten daarvoor zijn loei duur en verzekering dekt dat niet... De oudste man heeft het al sinds 2000 en ik ben de jongste, 'from Amsterdam' dus. Eén van de dames vraagt later hoe oud ik ben. Ze verstaat me niet en herhaald: "Thirty-one?". "Nee" zeg ik, "fòrty-one". "But you look so much younger!" zegt ze verbaasd. Kijk, dàt hoor ik nou graag :-))
De 'meeting' wordt geleid door een dame, de voorzitster van de club. Zij heeft een stapel papieren op schoot, verslagen van een bijéénkomst in Toronto, Canada, die pas geweest is. Hier kwamen alle onderzoekers, doktoren en anderen op het gebied van ALS bijéén om hun bevindingen met elkaar te delen. "Er is goed nieuws en slecht nieuws" begint Viviën, de voorzitster. Het slechte nieuws is dat men geen steek dichterbij een oplossing voor ALS is. Wat het goede nieuws is, is me eigenlijk ontgaan. Zó goed kan het dus niet geweest zijn...
Dan is er koffie/thee met gebak/koek en dan blijken de 2 uur al om te zijn. Ieder gaat zijns weegs en ook wij verlaten de St.Lukes Hospice, waar ook terminaal zieken worden verpleegd. Volgende maand weer een bijéénkomst. Tegen die tijd ben ik forty-two ;-)

Inmiddels spelen de Bryan-brothers in het heren-dubbel (Federer heeft gewonnen). Een één-eiege, identieke tweeling. Maar wat me opvalt is dat de één rechtshandig speelt en de ander linkshandig. Niet zo héél identiek dus. Verder zijn het Amerikanen dus hoop ik dat ze verliezen ;-)
Bert en Rick zijn buiten bezig een schuttinkje te maken die dienst gaat doen als klimrek voor één van de suzanne's en een jasmijn. Pal naast de druif blokt het tevens het zicht op de keukendeur van de buurvrouw en ons zicht op haar ;-) We hebben trouwens de eerste druiven van (haar) eigen oogst gehad en ze zijn heerlijk! Dat wordt voorlopig druiven eten want ondanks de vogels hangt er nog genoeg aan.

Gisteravond zat ik in het schemerdonker even buiten met Mart. Tijd om m'n nagels weer te knippen. Als Mart er op los knipt valt het me op dat er op de Lion's Head steeds lampjes knipperen. Ah, volle maan en traditiegetrouw wordt ie dan beklommen. Aan de hand van de lampjes kun je de progressie van de klimmers volgen.
Volgens de biologe die er laatst was, zouden de Koi vissen ook gaan spawnen (kuit schieten) bij volle maan. Ter voorbereiding heeft Rick 'groen' tuinmateriaal in de vijver gelegd zodat de 3 hoogzwangere vrouwtjes iets hebben om hun eieren tegen af te zetten. Dat beloofd "herrie in de vijver" te worden want de 7 volwassen mannetjes willen natuurlijk allemaal dat hun zaad de eitjes bevrucht. Nu zie je ze af en toe al fel achter de wijfjes aanzwemmen.
Vanochtend was er echter niets te zien dus de verwachtte orgie is uitgebleven...

Vandaag is bewolkt en nu komen Bert en Rick naar binnen omdat het begint te miezeren. Mooi, dan kan ik even naar het toilet nu en dan lunchen ;-)

Doei,

Roland
xx

Rick weer:

Ah, zie dat Roland de 18e voor het laatst 'gepost' heeft, dus neem nu even zelf de honneurs waar (Rick)... Hij ligt op het ogenblik op bed, de internet telegraaf en volkskrant geven weinig interressants, de mail box was leeg, dus even wat typen dan maar... Roland 'blogt' niet veel, want... we hebben natuurlijk WEL de Australian Open Tennis Championships die hier aanstaan !

Het gaat de laatste paar dagen weer lekker hoor, de lezers hoeven zich niet ongerust te maken ;-) Mentaal gezien dan he ! Die motoriek van Roland wordt er niet beter op, das inherent aan Als, het gaat er om hoe je de 'klappen' die je krijgt verwerkt, en het gewichtsverlies heeft een plaatsje gekregen, en we doen er wat aan. Straks, om 10.15 komt onze arts even bloed afnemen, want van nederlandse zijde het verzoek gekregen om diabetes en schildklier werking te laten kontroleren, zodat dat uitgesloten kan worden. We vermoeden dat dat wel snor zit, zal ons erg verbazen als die kilo's daar in zijn gaan zitten. Uitslag bloed onderzoek later deze week, en jullie horen wel wat de arts nog meer te vermelden heeft. Stoelgang is met een loud BANG zaterdag ook weer op gang gekomen, dus dat werkt ook allemaal weer goed !

Sinds een week wat meer op het eten gelet (en het drinken) en als straks Roland wakker wordt even kijken op de weegschaal of dat wat resultaat heeft geboekt. Astronauten voer nog niet gevonden hier, wel poeder (dank je wel Dicky) dat je verwerkt tot een soort milkshake waar extra calorieen inzitten, en dat af en toe, in plaats van water of sap, drinken. Wat vroeger op de avond eten, zodat er tijdens het film of tv kijken 's-avonds nog ruimte is voor kalorie rijke toetjes (voor Roland dan he) ! Zelf probeer ik er nog wat kilootjes af te krijgen (sorry Rene, die lat verleg ik wel over een paar jaar, nu nog niet ;-) en bij Roland moeten er als het even kan wat kilo's bij, dus hier hebben we nu een stereo ijskast, het linker deel is volvet en gericht op gewichts toename, het rechterdeel is vet vrij, en gericht op gewichts AF name. Dus uitkijken geblazen met wat je zoal uit dat ding pakt ;-)

Afgelopen dagen overheerlijk weer geweest, wat betekent dat opstaan plezieriger is geworden voor Roland,.(en voor mij, laten we eerlijk zijn!).

Waaat ? hoor ik u vragen, wat heeft dat er nou mee te maken ? Awel, met mooi weer buiten is het zwembadwater lekker warm, en kunnen we in plaats van douchen, lekker in het zwembad liggen weken, die 18.000 liter merken echt niet of je er nu 'schoon' in plonst of ehhh, ongedouched zullen we maar zeggen, plus de filter installatie houdt het water lekker schoon. Aangezien motoriek minder is, is douchen moeilijker geworden, dus we nemen het er op die manier maar van, niet dan ? En voor de rest van de week zijn de vooruitzichten goed, dus de douche zal zeker geen overuren draaien. Zomer in volle gang, en de rest van de week blijven de temperaturen boven de 25c, dus ......

Vrijdag avond waren we bij David en Andrew te eten gevraagd, dat was ontzettend gezellig, wat een prima avond hadden we daar. Ze hadden twee andere kennissen uitgenodigd en het was leuk om ook die weer even te zien. Jaime, Rolands vaste tennispartner toen hij nog in Z A woonde, kwam ook even hallo zeggen, die hadden we hier nog niet gezen. Deels omdat hij een druk leven heeft en veel reist, deels omdat hij het 'moeilijk' vond om Roland zo te zien.. jammer maar waar. Die 'barriere' is nu genomen, en hij kwam met het idee om de finale van de heren enkel met het Australian Open met zijn allen bij ons te komen kijken, maar pas NA de vraag of we wel een goed tv scherm hebben, ja hallo zeg, is de paus katholiek ??? ;-) Dus volgend weekend zit de hele bups hier, en kijken we met zijn allen naar de finale, hardstikke leuk natuurlijk !! Verder is het eerste wat moet gebeuren als Roland zijn slaapkamer uit komt rollen, de tv aan, kijken wie er spelen, en genieten van het tennis. Ik zelf geef er niet zo veel om, maar de wedstrijd Federerer /Titovich (of hoe die man ook heet) die was zoooo goed, daar keek ondergetekende ook naar !!! Hebben we met zijn tweetjes met volle teugen van zitten genieten.. dat was zaterdag ochtend .... gevolg was wel dat de klimplanten die in de tuin staan, en waar ik op een paar plaatsen ook de klim voorziening aan de muur zou maken, een daggie moesten wachten. Na 12 uur staat op die muur de zon, en dan werk je natuurlijk niet.. Dus dat zondag even gedaan, om er achter te komen dat het ZO simpel nou ook niet was, dus vandaag de andere helft doen, op zondag boor en hamer je niet in een woonwijk, je wilt je buren daar niet mee lastig vallen, als ze van hun rust genieten in hun tuin of patio natuurlijk !

Zo moeten er hier en daar in dit pas verbouwde huis (ik woon er pas een half jaar in voor diegenen die dat niet weten) nog wel wat meer klusjes gedaan worden, en daar deze week maar weer eens mee verder.... wat dat betreft ben ik aardig lui geworden, en Rolands aanwezigheid is daar niet langer een excuus voor, want ZO high maintenance is hij nou ook weer niet ;-) Dus deze week, als het goed is, wordt de 'vervelende klusjes' week, die al heel lang op zich laten wachten, en die ik steeds met veel plezier heb uitgesteld ! Ahhh, de bel, ik ben zo terug bij de blog, Roland is wakker, en klaar om op te staan, hij 'komt' vandaag even 20 minuten te vroeg, toe maar, goed geslapen denk ik !!!

Ja ! Daar ben ik weer, werd begroet door een grote smile, dat betekent dan dat hij goed geslapen heeft.. na het ritueel (toilet, tandenpoetsen en gezicht wassen) op de weegschaal, voor het eerst sinds we ons concentreren op gewichts toename, en ZONDER ons zelf voor de gek gehouden kunnen we verheugd mededelen dat YES YES YES er zitten ANDERHALVE KILO aan !!!!!!!!! DAT is een goed begin van de dag, kan ik jullie wel vertellen... !!! Daar zijn we mee op de goede weg, die dokter komt er even goed natuurlijk wel aan, even kontrole en wat dies meer zij, maar we doen het goed !! Yippieeeyaheeh !!!!

Dan vandaag concentreren op hoe we die stoel met speciale leuningen hier naar toe kunnen krijgen zodat Roland wat makkelijker kan typen en eten, (das 'huiswerk' voor de nederlandse delegatie, wie gaat dat regelen !) en van de leverancier gehoord dat de chair lift, die op de voortrap van het huis moet worden gemonteerd, inmiddels ergens in de lucht hangt !! Die moet uit Engeland komen (daarom heet dat ding natuurlijk ook 'chair lift' en niet stoeltjes lift denk ik ;-) Met een beetje mazzel zit die dus dit weekend op zijn plek, zodat wandelen langs boulevard, shoppen en tripjes maken, stukken makkelijker gaan worden !!! Electricien bellen voor de stroom toevoer, en zo hebben we vandaag dan weer wat huiswerk te doen !

Op het ogenblik staat onze interieur verzorgster enthousiast met de stofzuiger te zwaaien, horen en zien vergaat je ! Er wordt gewerkt in huisje weltevree, heerlijk zo na het weekend...

Nou lui, het is inmiddels even over tienen, dokter staat zo voor de deur, dan even boodschappen doen, en aan de slag met de klim faciliteiten voor de planten, dat mot... volgende keer meer, maar, hier gaattie goed, dus not to worry !!!

Liefs en garoetjes van Rick en Roland (en the doggy natuurlijk) uit Kaapstad !!!

xx

Etennnnn

Lieve allemaal,

Zo, 10.15 uur, ontbijtje op en tennis in Melbourne, Australië staat aan. Rick is naar de gym en Bert heeft net zijn emails gechecked en gaat nu ook. Over een uurtje komt m'n fysiotherapeute. Mooi weer vandaag al is er wel harde wind voorspeld maar voorlopig is het hier nog zo goed als windstil. Houden zo graag, dan lig ik straks weer lekker in de pool.

We hebben een traplift gevonden en besteld. Voor de trap bij de voordeur zodat ik makkelijker het huis kan verlaten en wij wat vaker de deur uit kunnen. Die trap is een aardig struikelblok geworden wat dat betreft. En aangezien Bert er straks niet meer is, is dat extra paar ondersteunende handen ook weg. Ja, Mart is er ook nog maar die is weer druk hele dagen aan het werk. Het is zo'n lange buis (rail) die over de traptreden gaat met daarop een stoeltje wat dan op en neer gaat. Na wat zoeken en bellen vinden we eindelijk een adequaat iemand die hem kan leveren. Het blijkt een 'niet Zuid Afrikaan' te zijn. Kijk, daar kun je ten minste zaken mee doen :-) Het ding moet wel geïmporteerd worden uit Engeland. Levertijd 6 tot 8 weken en met de 10 weken die ik hier nog ben heeft dat weinig zin. Maar, weet Rick, da's levertijd per schip. Wat als we het laten invliegen? De leverancier gaat er over bellen en later horen we van hem dat het dan maar 6 à 7 dagen duurt. Met andere woorden, dan is ie er volgende week! Wel ietsje duurder natuurlijk op deze manier maar dan hebben we er ten minste ook nog wat aan. Doen dus! Bestellen, aanbetalen en laat maar komen dat ding.

En zo ben ik ook bezig om te kijken hoe ik mijn gloednieuwe stoel uit Amsterdam het beste kan laten overkomen. Vliegen dus ook maar hoe en met wie. Ik ben halverwege mijn verblijf dus het is de moeite nog waard. Die stoel heeft speciale armleuningen waar ik mijn onderarmen in kan leggen zodat deze als het ware zweven zonder dat mij dit kracht en inspanning kost van vooral mijn schouders. Mijn handen zweven dan boven m'n toetsenbord bijvoorbeeld wat het computeren en bloggen weer een stuk makkelijker zal maken. Het wordt een geploeter zo langzamerhand maar ik wil het toch blijven doen. De moeite waard dus. En met mijn benen kan ik tegen een pinnetje drukken waarmee één of beide armleuningen omhoog komen. Op deze manier kan ik dan ook bijvoorbeeld een lepel naar mijn mond brengen. Allemaal electronisch en computer gestuurd. Fijn gevoelig en duur materiaal (dank u Nederlandse verzorgingsstaat ;-)) dus dat moet dan wel goed en veilig overkomen.

Met m'n gewicht zijn we bezig op meerdere fronten. Ten eerste zoals gezegd meer eten over de hele dag verdeeld. Daarom zit ik met een bord snoep en chocola alsof ik die 10 kilo in één dag weer kan aan eten ;-) En extra moeilijk voor Rick natuurlijk. Zijn goede voornemen van niet snoepen komt in gevaar met zo'n bord zichtbaar op mijn tafeltje. Dit bord is na de eerste dag daarom ook verhuisd naar mijn slaapkamer, uit het zicht. Moet ik zelf wel aan denken natuurlijk. En de eerste avond voert Rick mij een heerlijk chocolade toetje met room. "Weet je wat voor kwelling dit is voor mij?" zegt hij als hij lepel na lepel in mijn mond doet verdwijnen maar zelf niet neemt ;-)) Ja ja, 't leven is lijden!!
Diezelfde avond hangen mijn handen weer over de wasbak na het tandenpoetsen, klaar om afgedroogd te worden. Als Rick daarmee bezig is, giggelt er ineens een traan over zijn wang. Ik kijk hem in de spiegel aan, niet begrijpend waar dit zomaar ineens, uit het niets vandaan komt. Rick draait zich van me weg en loopt de kamer uit. Huh? What;s going on here? Even later komt ie weer terug, gezicht weer enigzins in de plooi en ik vraag wat er is? "Dat jij nog kunt lachen" zegt hij. "Dat is dan dank zij jou. Daar zorg jij wel voor" is mijn antwoord en dat is ook zo. Ik kan me geen betere nurse voorstellen dan Rick. Met een kus op m'n hoofd is Rick het moeilijke moment voorbij, droogt hij m'n handen af en brengt mij naar bed.

De volgende dag komt ie enthousiast thuis met havermoutpap. PAP!! Ja, lekker....NIET!! YUK!! Jeugdtrauma komt omhoog :-))
Maar ok, ik verman me en veel dingen die ik vroeger niet lustte ben ik later wel lekker gaan vinden, dus wie weet. Rick maakt een bordje pap en ik zet me er aan met de gedachte "ik wil niet eerder naar huis". Nu is het mijn beurt om te zeggen "weet je wat voor kwelling dit is voor mij?" Ik moet zeggen dat het wel mee viel en trots laat ik Rick het bijna lege schaaltje zien. Als hij het ziet zegt ie dat het nog half vol is... nou ja zeg, overdrijven is ook een vak!! Hij schept nog een lepel vol en houdt die voor mijn mond. Nee echt niet, ik heb mijn best gedaan. Ik grijp naar een stuk chocola dat naast me staat en stop dat als beloning in mijn mond ;-)

Meer eten dus maar het moet/mag ook geen obsessie worden. De hele dag er mee bezig zijn is niet goed. Daarvoor is er ook nog speciale voeding, 'astronautenvoeding' die extra veel van alles bevatten waardoor je met dezelfde hoeveelheid méér
voedingsstoffen binnen krijgt. Judith, die mijn administratie in Nederland regelt en ervaring heeft met ALS, wijst mij hier op en gaat er alvast werk van maken. Mailen, bellen, alles regelt zij voor mij en méér dan dat. Haar adviezen zijn ook zeer goed en doeltreffend. Judith, ik ben blij dat ik je gevonden heb (of jij mij)!!
Zojuist dokter gebeld en die komt maandag langs om bloed af te nemen. Kijken of er geen andere oorzaken zijn voor mijn gewichtsverlies (suiker, schildklier...) Ik denk het niet, voel me prima en moet me in de eerste plaats er wat meer toe zetten om te eten, al heb ik niet altijd trek. Maar dat is toch logisch als je de hele dag zit op je luie reet?

Maar goed, we zijn er mee bezig dus. En om een vraag te beantwoorden, ik heb hier wel een dokter maar sta hier verder niet onder controle. Zo lang er niets aan de hand is en ik niet zelf aan de bel trek gebeurd er niets. En 't is gewoon niet in me opgekomen om eens mijn gewicht te checken. M'n leven lang niet nodig geweest dus dan denk je daar ook niet aan. En ik voel me verder prima...

Even 'vers van de pers': m'n zus heeft de vlucht van 18 Februari gekregen wat betekent dat ze de 19de met mijn verjaardag óók hier is. M'n ouders zijn er dan ook, leuk.
En we gaan kijken of m'n stoel door een bevriende KLM captain meegenomen kan worden. Hij komt toevallig (?) op 4 Februari naar Kaapstad en dat is dan weer de verjaardag van mijn zus ;-) En lukt het niet met die stoel dan kan ie wellicht een koffer vol astronautenvoedel meenemen... we zien wel.

En dat is het voor vandaag. De pool lonkt!!

Liefs,
Roland
xx

PS
Ma, heb je m'n email nu wel ontvangen?

Lieve allemaal,

Laat al weer, 18.15 uur. Mooie dag en vanmiddag gelunched in Camps Bay met Bert en Rick. Dank je Bert, 't was lekker ;-) We zullen je missen als je straks weg bent, eind deze maand. Maar ja, gewerkt worden moet er ook maar hopelijk zien we je ergens in Maart nog weer terug dan...

Even terug naar het stukje van gisteren en het verhaal wat ik niet af kreeg (en vandaag ook niet ben ik bang maar geeft niet, morgen weer een dag :-) De maandagochtend na de zondagavond waarop ik constateer dat m'n rechterduim 'het niet meer doet' lees ik de krant. Twee Nederlandse soldaten door eigen vuur gedood in en een 3de beide benen afgezet... Dat zet 'mijn duim' weer even in perspectief. Twee jongemannen, 20 en 22 jaar oud... ja, het kan zo veel erger. Ik leef mee met het verdriet dat die families moeten hebben en met de 3de jongeman die zonder benen verder moet. En tranen wellen op als ik lees dat één van de omgekomen jongens van de 11de Luchtmobiele Brigade is. Die zijn gestationeerd op de Oranjekazerne in Schaarsbergen (Arnhem). Als dienstplichtig militair was ik sportinstructeur op deze kazerne en ik had in die hoedanigheid de A(lpha), B(ravo) en C(harlie) compagnies van deze zelfde 11de Luchtmobiele Brigade onder mijn hoede. Destijds, '89/'90, was het redelijk rustig met Nederlandse stationeringen in het buitenland maar ik heb wel heel wat jongens 'fysiek' opgeleid toen. "Snotapen" zijn het op die leeftijd!! Het lijkt zo vreemd dat ze op die leeftijd al zulk 'serieus' en gevaarlijk werk doen en oneerlijk dat ze moeten sterven op deze manier... Risico van het vak kun je zeggen, 't zijn beroeps nu maar wat weten die boys nou op die leeftijd? De verslagenheid op de kazerne zal wel groot zijn ook... Nee, dan heb ik in ieder geval nog 2x zolang genoten. Ja, het kan zo veel erger...

morgen verder...

xx

Schrik!!

Lieve allemaal,

Zo, weer even bijkletsen vanaf zondag. Kan op mijn eigen "tranentrekker" rating een 3*** stukje worden, licht gevoelig onderwerp dus. U bent gewaarschuwd :-)

Zondag last van mijn buik. Zaterdagochtend al krampen gehad maar na een half uur toilet zitten was dat weg om zondagochtend bij het ontbijt al weer terug te komen. Niet lekker, terug naar bed, slapen en pas tegen de avond er weer uit maar geen trek in eten. Alleen wat pretzels en wat cola... houd je mond, da's prima ziekenvoer! :-)

Zondagavond, tandenpoetsen. Dat heet, ik duw die tandenborstel zo goed en kwaad als het nog met m'n handen gaat door m'n mond. Gelukkig is ie electrisch, anders zou ik dat al lang niet meer kunnen. Nu hoef ik hem alleen maar in m'n mond te houden nadat Rick de tandpasta er op gedaan heeft. Dopjes draai en schroef ik al sinds lang niet meer open. Als de tandpasta er op zit steek ik het ding in mijn mond en pas daarnà drukt Rick op de 'aan' knop (anders wordt alles op de spiegel gelanceerd) want dat lukt mij sinds kort ook niet meer. Als ik klaar ben met poetsen of met wat daar nog voor door moet gaan, laat ik het zooitje in de wasbak vallen waarna Rick het afspoelt en ik mij ook afspoel. Als ik zo met mijn schone natte handjes op de rand van de wasbak zit te wachten tot Rick met de handdoek komt om ze af te drogen valt me ineens iets op...shit... Ik probeer m'n linkerduim op te tillen en die komt enigzins bibberend omhoog. Ik probeer m'n rechterduim nòg eens op te tillen maar nee, hoe hard ik hem ook in mijn kop omhoog beweeg, hij blijft roerloos op de rand van de wasbak liggen, nog niet eens een millimeter omhoog komend. Als Rick met de handdoek aankomt zeg ik "M'n rechterduim doet het niet meer" waarna we beiden kijken hoe ik m'n duim opnieuw probeer op te tillen, opnieuw zonder resultaat. "Fuck" (of Kut, weet ik niet meer precies ;-) is Rick zijn antwoord. M'n rechterduim doet het niet meer. Voor mij was het meer een constatering en een mededeling, wéér iets wat minder is. Ach, je raakt er aan gewend. Rick lijkt meer zichtbaar geschokt. Wenst me welterusten en met een 'niet te veel piekeren hè' verlaat hij m'n kamer.....

Maandagochtend. Rick komt m'n kamer in met een vragend gezicht. "En?" vraagt hij, "beetje kunnen slapen?" Het blijkt dat hij meer had liggen piekeren dan ik. Ik heb met hem te doen, 't moet voor hem ook niet makkelijk zijn. De rest van de dag voel ik me nog steeds niet top, slaap de hele middag weer aan elkaar en pas 's avonds heb ik het idee dat ik er weer ben. Ik eet m'n avondeten op en voel me beter. En m'n duim, die doet het nog steeds niet.

Dinsdag besluit ik een email te sturen naar mijn revalidatie arts in het AMC. Om hem op de hoogte te brengen/houden van mijn huidige stand van zaken. Even daarvoor heb ik een email van mijn moeder beantwoord waarin zij vraagt hoe het gaat. Haar antwoord ik dat alles zo zijn gangetje gaat. Geen grote verschillen van dag tot dag maar dat als je mij een tijd niet gezien hebt het wel weer even schrikken en wennen zal zijn. Mijn arts mail ik daarna een gedetailleerde lijst van de fysieke stand van zaken nu, in vergelijk met ons laatste consult eind September 2007 (wat mij nu ik het zo neerschrijf een eeuwigheid geleden lijkt). Ook bij hem begin ik met 'geen grote schokkende veranderingen van dag tot dag maar wel fysiek steeds een beetje minder'. Al met al wordt het een aardig lange lijst van dingen die minder zijn zoals m'n rechterduim bijvoorbeeld. Normaal houd ik me niet al te veel bezig met zulke dingen want je wordt er niet echt vrolijk van. Ik sluit af met een positieve noot: dat ik blij ben dat ik gegaan ben want ik heb het hier enorm naar mijn zin.

Bij het hoofdstuk 'eten' had ik het idee opgevat om ook mijn gewicht door te geven. Ik sta nooit op een weegschaal, heb er zelf ook nooit één gehad en heb er sinds mijn komst hier ook nog niet op gestaan. Maar gewicht en longinhoud zijn 2 objectieve meetpunten in elk consult, de rest is allemaal subjectief aan de hand van wat ik voel, denk en ervaar. Longinhoud kan ik zelf niet meten maar gewicht dus wel. Rick pakt de weegschaal en zet hem in mijn badkamer. Met moeite en hulp van Rick stap ik er uiteindelijk op. Eén van m'n voeten staat boven op de digitale teller. Als ik hem verplaats leest Rick nog net de stand voor hij uitspringt en heb ik het niet gezien. "60 kilo" zegt Rick. "WAAAT?? Dat kan niet!!" breng ik verschrikt uit en denk bij mezelf "shit, da's 10 kilo minder dan de laatste keer!!" "Nog een keer, ik stond er niet helemaal goed op, met m'n volle gewicht" zeg ik. "60,1" zegt Rick dit keer... "FUCK" denk ik, da's niet best, hier ben ik niet blij mee!! Dan gaat Rick er zelf op staan en zegt dat zijn gewicht wel klopt (en hij al weer 4 kilo 'kerst'gewicht kwijt is ;-))

Naast 'fuck' en 'shit' schieten nog andere gedachten en daarmee verbonden konsekwenties door mijn kop. PEG-sonde, kunstmatige voeding en 'eerder naar huis' zijn daar enkele van. Géén grote veranderingen van dag tot dag schreef ik zojuist nog... maar 10 kilo is dat wel. Weliswaar in 3 maanden tijd maar het is veel te veel. Nu is het mijn beurt om geschokt te zijn.
Ik krijg duidelijk niet genoeg voedingsstoffen binnen en nee Rick, dat is niet jouw schuld :-) Het is een combinatie van factoren die allemaal met ALS te maken hebben. Ik weet er van, ben van die valkuilen op de hoogte maar ben er toch met open ogen ingelopen.

Sorry dat ik het verhaal hier even onderbreek. Over het hoe en waarom van die 'valkuilen', dat vertel ik jullie morgen verder. Dat wordt me nu een te lang verhaal, het typen gaat traag en is vermoeiend. Zaak is nu wel de 'schade' verder te beperken en zo mogelijk wat te herstellen. Beter op m'n eetgedrag/patroon letten en verdeeld over de dag meerdere kleine porties te eten en tussendoor meer snoepen want eerder naar huis, dàt wil ik niet.

Morgen dus het 'hoe en waarom'.

Liefs,
Roland
xx

Petje af!

Greenpeace-schip Esperanza vindt Japanse walvisvloot

Zie ook de andere videos', geweldig!!

Morgen weer tekst van mij.
xx

hete zaterdag

Lieve allemaal,

Geen zorgen, alles prima hier. Ik heb geen serie van 'off' dagen waardoor ik niet schrijf. Gewoon even wat minder inspiratie en daarbij is het mooi weer en lig ik elke middag zo'n 2 à 3 uur aan één stuk in het water. Héérlijk!! Beetje dobberen, beetje rekken en strekken en je wordt er ook heerlijk bruin van. Iets anders dan die bleke 'winter koppies' van jullie ;-)) Nee, niets te klagen hier.

't Wordt wel tijd om eens wat vaker de deur uit te gaan om inspiratie op te doen. Om dat te vergemakkelijken zijn we aan het zoeken naar een rolstoellift. De trap bij de voordeur kom ik alleen met Rick niet meer af en op en dus moet er altijd iemand anders aanwezig zijn als we weg willen en 'spontaan' weg willen kan dan een probleem zijn. Daarnaast is het een aardige krachtsinspanning voor mij dus ik moet me wel goed voelen ook. Zo'n lift waar ik met rolstoel en al mee omhoog en omlaag kan zou een uitkomst zijn. Ik had het er van de week met Rick over. "Zo'n stoeltjeslift kan nu ook nog wel" zei ik 'maar stèl dat einde jaar weer terug kom en ik minder goed kan opstaan bijvoorbeeld, dan is zo'n plateau voor rolstoel en al makkelijker." Jullie zien, ik kijk voorzichtig af en toe verder vooruit dan m'n neus lang is. Tja, af en toe is lange termijnplanning ook nodig. En er klonk geen "Oh no..." uit Rick zijn mond ;-)

Andere lange termijn planning kwam ook grappend aan de orde... begrafenis. We keken een Engelse komedie/film, 'Death at a funeral' genaamd. Was heel leuk en ergens in de film, toen er ruzie over een parkeerplaats ontstond, zei ik droogjes tegen Rick; "Noteer even, voor voldoende parkeergelegenheid zorgen bij mijn begrafenis" ;-))
Veel verder dan dat ben ik nog steeds niet gekomen. Het staat nog te ver weg van me om me daar al gedachten over te maken. Alhoewel, laatst had ik ook een idee van een 'ruw' wit beschilderde kist, zo'n mooi 'oud hout' effect, 'white wash" en dan klaprozen er op geschilderd zodat het lijkt of ik in een veld met bloemen lig. Lijkt me een leuk idee om de boel een beetje op te vrolijken en 't is voor jullie ook wat leuker om tegen aan te kijken, niet dan? Desnoods zetten we verf en penselen neer en kan iedereen bij binnenkomst z'n eigen bloem op de witte ondergrond schilderen. Dat vind ik nou zo'n leuk idee!! Meteen die stijve, droevige begrafenis sfeer doorbreken en samen een leuke kist schilderen... vraag me alleen af of de verf droog moet zijn voor ik de 'vlammen' in ga. Moet ook geen giftige verf zijn dus... mag waterverf?
Verder alleen wat vage ideetjes van een aantal liedjes die gespeeld kunnen worden maar daarmee houdt het op. Komt nog wel denk ik maar dat houdt me nog niet zo bezig.

Verder heeft Rick een nieuw 'surround sound' dvd systeem gekocht en lijkt het of we in een bioscoop zitten als we nu film kijken. Wat een geluidje zeg!! En 't ziet er nog mooi uit ook met speakers als pilaren en de dvd speler zelf ook op een pilaar (Samsung voor de kenners). Klein nadeeltje is de zwarte afstandsbediening met in het donker van de avond voor Rick onleesbaar kleine knopjes... ;-)

Goed, Mirella komt binnen en ik ga ook de zon en het water opzoeken. Later dan gezellig een braai met z'n allen en zo is deze dag dan ook al weer voorbij.

Liefs,
Roland
xx

Verkiezingsperikelen

Lieve allemaal,

Sinds eind vorig jaar al overal verkiezingsperikelen. Te beginnen met wat mij het meest schokte, de moord in Pakistan op de oud-premier, mevrouw Benazir Bhutto. Na terugkeer uit ballingschap, ze woonde met man en kinderen in Dubai, was ze favoriet voor een 3de ambtstermijn als premier van dit land met de op 5 na grootste bevolking ter wereld. Dit laatste feit wist ik niet en verbaasde mij als 'onwetende westerling' enigzins. Maar ik begrijp ineens wel beter waarom vooral Amerika in dit buurland van China de democratie graag voortgezet ziet en ook graag Bhutto weer als premier had. Want ondanks beschuldigingen van corruptie en een gedwongen aftreden bij haar 1ste ambtstermijn, stond ze wel voor democratie en de rechten van de vrouw en dat in een islamitisch land! Kortom, een vrouw 'met ballen' en dat mag ik wel ;-) En daarom, als eerbetoon en 'in memorie' hier op deze plek een foto:

Benazir Bhutto †

En van deze éne vrouw is de overstap naar die 'andere' een logische. Hoewel de Amerikaanse presidentsverkiezing pas in Oktober is, mogen we nu allemaal alvast meegenieten van de voorverkiezingen. Maar eerst even een 'side step' naar Zuid Afrika. Afgelopen weekend 2 trouwerijen in het nieuws. De eerste die van Jacob Zuma, sinds kort leider van het ANC en daarmee de beoogde nieuwe president van dit land. En daar is heel wat tegen van doen want er lopen nogal wat aanklachten tegen hem, o.a. corruptie, afpersing en verkrachting, waarvoor hij zich nog zal moeten verantwoorden. Hij trouwde nu met een vrouw met wie hij al 2 kinderen heeft en die dus de 'first' lady' zal worden. Zij moet hem echter wel delen met zijn 3 andere en eerdere vrouwen... ehr... wat? Eerlijk gezegd weet ik niet precies hoe dit zit. Is 'veelwijverij' toegestaan in de 'nieuwe' Zud Afrikaanse grondwet? Of zijn die eerste huwelijken 'stam' huwelijken geweest (Zulu's) en geen huwelijken voor de wet? Al met al minder schokkend dan de moord op Bhutto maar deze man als president??
Die 'nieuwe' grondwet (sinds 1994) maakte ook het 2de huwelijk van dit weekend mogelijk. In Kaapstad trouwde Zachi Achmat, Zuid Afrika's bekendste voorvechter in de strijd tegen HIV/AIDS. Hij trouwde met zijn man, een man-man huwelijk dus en daarmee bent u dan meteen op de hoogte van die stand van zaken hier. Na Nederland was Zud Afrika destijds het 2de land ter wereld waar het homo-huwelijk mogelijk was. Op grond van het verbod op discriminatie in welke vorm dan ook. Dank u Mr. Mendela want hij heeft ook dèze ongelijkheid recht getrokken. Deze man was en is zijn tijd vèr vooruit, dat zal de geschiedenis ons nog leren...

En daarmee dan de stap naar Amerika en die andere vrouw en dan heb ik het natuurlijk over Hillary Clinton. Via het filmpje van gisteren (wat een test was en ik niet plaatste vanwege de titel ;-) kwam ik op dit onderstaande filmpje. In dit 10 minuten durende fragment beantwoorden de presidentskandidaten, zowel republikeins als democraat, vragen mbt 'gay & lesbian rights'. Kijk en luister of sla het over:



Republikein of Democraat, in het "land of the free" is nog geen plaats voor gelijke rechten voor gays & lesbians. Dat is niets nieuws dus ik kan het niet verassend of schokkend noemen maar een aanfluiting vind ik het wel voor een land dat vrijheid en gelijkheid zo hoog in het vaandel heeft staan. En met de aards conservatieve republikeinen (nu olv Bush) aan de macht zal er op dat gebied (én vele anderen) niet veel ten goede veranderen. Dus laten we hopen dat genoeg Amerikanen nu meer dan genoeg hebben van 8 jaar Bush-beleid en klaar zijn voor verandering. Dat is tegelijk de boodschap van de democratische kandidaten Barack Obama en Hillary Clinton. Wie van deze twee uiteindelijk de kar mag trekken namens de democraten blijft niet te voorspellen en is een mooi circus om te volgen. Hoe dan ook, mocht één van deze twee het tot president schoppen (daarvoor moeten ze dus eerst elkaar verslaan en daarnà nog de republikeinse kandidaat) dan zorgt dat voor heel wat primeurs. In het geval van Obama (ik denk steeds Osama!:-) wordt het de eerste zwarte president van de VS en volgens mij ook de jongste. In het geval van Hillary wordt het de eerste vrouw met daarmee ook de eerste 'first man' of hoe wordt haar man Bill dan genoemd? Tevens ook voor het eerst een presidentspaar in omgekeerde rollen terug keert. Er zullen ongetwijfeld nog andere primeurs zijn en laten we hopen op een vriendelijker 'gay & lesbian' beleid. Niet alleen in woorden maar ook daden!

Persoonlijk hoop ik dat het Hillary wordt. Oòk zo'n vrouw 'met ballen'. Ik mag haar wel. :-))

Liefs,
Roland
xx

Hillary Clinton is crybaby titty-sucker

testing

She is NOT :-))

TESTING TESTING

Bonbons en vers fruit

Lieve allemaal,

Zo, de kerst en andere feestversieringen zijn zojuist opgeruimd. Vanaf vandaag (7 januari) schijn je elkaar ook geen gelukkig nieuwjaar te mogen wensen. "Onze' boom verdwijnt in zijn doos naar zolder, het is een neppert, en zal dus niet op een vreugdevuur eindigen. Ik herinner me nog van vroeger dat we als jongetjes alle deuren langs gingen voor 'oude' bomen. Samen met m'n broer en de buurjongens, 3 broers Groters en Henk-Jan Milius vormden we een team en was het zaaks zo veel mogelijk bomen te verzamelen. Een duppie per boom kreeg je er uiteindelijk voor bij inlevering op de 'grote speelweide' waar alle bomen op een stapel gingen. De hele buurt en verder werd afgestruind voor afgedankte bomen. Bomen 'met kluit' of nepbomen bestonden nog niet dus bijna elk huis had wel een boom. En als na aanbellen op dat adres bleek dat de boom daar nog niet was afgetuigd, dan werd gevraagd wanneer dat dan wel gebeurde. Ook probeerde je die bewoner te laten beloven die boom niet aan een ander (team) mee te geven. In je 'eigen' buurt was dat een eitje maar in 'andere' aangrenzende buurten waren natuurlijk andere groepen jongens aan het verzamelen... uitkijken geblazen dus. Bij ons achter in de tuin werden onze bomen verzameld op het gras en met touw aan elkaar gebonden. En uitkijken ook dat ze daar vandaan niet gejat werden door anderen. Op de dag van het vreugdevuur was het dan slepen met z'n allen, best wel een eind. Een lange sliert dooie en half dode bomen en een naaldentroep van jewelste. En ging het niet in één keer, dan wel in meerdere. Geld innen en verdelen en 's avonds kijken naar het ontsteken. Eventueel nog overgebleven en op straat niet ontbrandde rotjes er ingooien. Dat mocht niet maar was wel spannend :-)

En schreef ik laatst om een voorbeeld te nemen aan de natuur omdat die zich niet druk maakt wat 'komt en is geweest', de yucca achter in de tuin leek mij daarbij tegen te spreken. Ergens in December leek het of hij ook de kerstversiering van zolder had gehaald. 5 Schitterende bloemen, breed van onder en spits van boven, leken stuk voor stuk op kleine, wit ondergesneeuwde kerstboompjes. Als je goed kijkt zie je dat elke bloem/kerstboompje is opgebouwd uit een heleboel kleinere witte bloemetjes. Allemaal 'bel' achtig gevormd. De 'jingle bells' dus. Helaas is door harde regen, vannacht en gisternacht, het mooiste van deze bloei er al weer af maar ik denk niet dat de yucca zelf daar om treurt ;-)


De druiven hangen nog steeds al is het een druk komen en gaan van vogels. Zwarte met oranje vleugels. Ze zijn iets groter dan, maar lijken met hun fleurige vlerken op exotische neefjes van 'onze' spreeuw. Kleine druifjes slikken ze heel door. Grotere druiven worden kapot gepikt op de dakrand van de buren die de mooiste trossen aan hun kant overigens hebben afgeschermd met witte netjes. Toen ik afgelopen vrijdag met Gini in het zwembad zat lag er een klein afgerukt trosje druiven op de bodem. Gini vroeg zich af of ze al zoet waren en haalde ze met haar voeten boven water. Ze stak er één in haar mond en beet er op. Eerst niets maar toen trok ze een heel vies gezicht en nog even later spuugde ze hem uit. Héél zuur dus :-) Een andere, iets grotere druif smaakte iets beter maar wachten tot de pluk in Februari lijkt me beter. Geen druif die zich daar druk om maakt...

Gisteren, Zondag, stond ik laat op. Het was al kwart voor 11. Als we klaar zijn met aankleden vraagt Rick of ik koffie of thee wil. Bert is al op de koffie. 'Doe ook maar koffie" zeg ik "met zo'n héérlijke bonbon van mijn zus er bij." Mijn zus had 4 grote, witte chocolade bonbons meegenomen. Eéntje at ik er meteen op, de rest bewaarde ik voor later (in de koelkast). Dus ach, laat ik eens royaal doen denk ik. 3 Bonbons nog dus allemaal één... het blijft lang stil en Rick lijkt als aan de grond genageld te staan. Ik kijk hem aan en hij weet niet waar hij kijken moet, schaamrood op de kaken. "Oh... wat voel ik me nu kloten" zegt hij dan. Ik blijf hem aankijken... "O, wat vind ik dìt erg zeg, ik heb net de laatste op" zegt hij. Ik kijk hem vernietigend aan... "Ik dacht dat je ze vergeten was" vind ik nog wel de domste opmerking van de deze drie! Want wat is er mis met me te helpen herinneren àls dat al het geval was geweest ipv alles in je eigen mond te stoppen? "Kun je me vergeven? Ik ga zo wel naar 'The Waterfront' om nieuwe te halen. Wil je dat?" Zonder een woord rijd ik de slaapkamer uit daarbij zijn uitgestoken tenen ontwijkend. Zó gemakkelijk komt ie er niet van af... ;-)
Boos? Nee dat niet. Maar leuk vind ik het niet! Maar ach, "het zijn maar bonbons" denk ik, "waar maak ik me druk om?" En trouwens, als iemand ze verdient is hij het wel... en die pens van 'em verdient hij ook!!" denk ik dan lachend ;-)

Ik mag het er niet over hebben en al helemààl geen foto's plaatsen. Voor de kerst 'beloof' ik Rick er niet over te schrijven maar als hij in het nieuwe jaar niet afgevallen is mag dat wel. Daartoe gaat hij, zo zegt hij zelf naast de 2x trainen met zijn personal trainer ook nog eens 2x in de week zelf cardio doen, op maandag én vrijdag... Some things never change. Ik zei vroeger al wel eens gekscherend dat hij meer 'zijn mond trainde' dan wat anders. :-) Zijn 'personal trainer' heeft vakantie en Rick is geen enkele keer wezen cardio'en. In plaats van afgevallen is hij alleen maar aangekomen van al het, vooral, snoepen! En nee, dat maakt helemaal niet uit. Who cares!! Maar ga dan ook niet mijn foto's lopen censureren ja :-))

Maar zie daar. Net als ik dit stukje vandaag schrijf, verschijnt er vers fruit op mijn bord, geschild en al... ik val bijna van mijn stoel en geloof mijn ogen niet. Want Rick en vers fruit (pellen of shillen), dat is als eh... water en vuur. Ik kan me niet herinneren hem dat ooit te hebben zien doen. En nu... gepelde verse lychees, ontdaan van pit en heerlijk zoete meloen (spanspek). Some things dò change!! :-))
"Meer fruit en minder snoepen" meldt Rick en dat wordt nu 's avonds nog eens bevestigd met een geschilde en in stukjes gesneden perzik. Wauw... hij meent het :-))Een goed voornemen dus.
De lychee en de meloen in de middag werk ik met enig geknoei weg. Ik kan m'n eten de laatste tijd minder goed in m'n mond rond bewegen. Het lijkt wel alsof ook mijn tong minder behendig wordt. En het sap van het fruit zorgt voor veel (overmatig?) speekselaanmaak (ook een bijverschijnsel van AlS). Zodanig veel dat het af en toe lekker over m'n kin druipt en lager op mijn t-shirt beland. Een irritante lieg krijg ik niet van mezelf en m'n fruit afgeslagen en uiteindelijk vlucht ik met bordje en al naar de andere kant van de kamer, de vlieg met gemorst sap op tafel achterlatend.

Gisteren (mist) en vandaag (wolken) was het minder mooi weer met ook beide nachten regen. Koeler ook dus 'speel' ik een beetje met mijn computer. Twee middagen later ben ik de trotse bezitter van een heuse website, zèlf gemaakt!! Deze website bevat ook ruimte voor een blog. Vanaf vandaag publiceer ik deze blog verhalen ook op die website, als test. Als dat allemaal goed gaat stap ik wellicht helemaal over naar die website. Voor mij werkt het namelijk veel prettiger met foto's inpassen en zo. Voor u is er geen verschil, u leest dezelfde stukjes. Hooguit wat software downloaden om alles te kunnen zien (ook foto's en film) maar dit is zelfs mijn ouders zojuist al zonder problemen gelukt! :-)) Zij hadden alvast de primeur van deze site en als ie nog nèt wat meer 'af' is mag u ook. Tot die tijd ook alles gewoon hier op blogspot.

Liefs,
Roland
xxx

'Petten stand'

Goeiemoggel :-))

Ochtendritueel:
-ik word wakker
-ik druk op bel
-Rick komt binnen.
En zoals hij vaak aan een half woord van mij genoeg heeft, zie ik ook (meestal) in één oogopslag hoe zijn pet staat. Fris of niet. Een woord, zucht, kreun, houding, gezicht of gebaar is genoeg... spreekt boekdelen ;-)

-Rick helpt mij van lig tot zit.
-Ik zit op de rand van mijn bed en buig langzaam naar voren, neus naar knieën, om te rekken.
-Soms gaat Rick naast me zitten en rekt mee.
-Ik zit weer rechtop en tel: "één-tweeee..." en op drie helpt Rick mij overeind tot staan.
-Ik draai/schuifel mijn kont een kwartslag naar rolstoel en ga zitten.

Al met al niets bijzonders en bijna niet het vermelden waard, ware het niet dat we in dit eerste korte stukje van de dag soms al gieren van het lachen. Afhankelijk van hoe de petten staan natuurlijk. Er zijn verschillende mogelijkheden:
Petten op 1: beide petten minder = zeldzaam.
Petten op 2: mijne goed, zijne minder = zeldzaam, maar minder zeldzaam dan 1.
Petten op 3: mijne minder, zijne goed = zeldzaam, maar minder zeldzaam dan 2.
Petten op 4: beide goed = meestal, gelukkig.

Disdag 1 Januari, Petten op 1:
Als zombies, de één zich nog zieliger voelend dan de ander. Op zulke momenten geen gefreubel aan mijn lijf! Toilet ok, tanden poetsen, wassen en aankleden komt later wel. Eerst koffie! Rick al lang blij natuurlijk met die beslissing en zwijgzaam computeren en zuchten we aan de koffie.

Petten op 2:
Let op, dit kan leuk worden. Afhankelijk van een aanwijsbare reden van zijn mindere pet heb ik meer of minder genade! Avondje stappen (zeldzaam, heeft ie 2x gedaan in 2 maanden tijd) is 'geen genade' :-)) Tijd om zijn devies aan anderen ('s avonds een man, 's ochtends een man) naar voren te halen. Ik houd mijn poot stijf ondanks al het theatrale gezucht, gesteun en gebaar van Floortje Nichtegaal die een poging zijn om mij met met zo min mogelijk 'werk' zo snel mogelijk aan de koffie/ontbijttafel te krijgen. Géén genade. Des te harder ze zucht en steunt, des te langer het duurt :-)) Aankleden gaat extra moeilijk. Ligt dat aan haar of aan mij...omdat ik mijn poot expres stijf houd? ;-)
Ziek, zwak, misselijk (overgeven) of pijn in de rug van Floortje stemmen mij enigzins milder. Wat gedaan moet wordt gedaan maar ik ben toegefelijker. Gezicht wassen ipv douchen, niet scheren ok. Zonder grappen en grollen wordt de klus routinematig gedaan.

Woensdag 2 Januari was een petten op 2 morgen. Ik druk op bel... niets! Na de 2de bel gestommel en een in d'r haast aangekleede Floortje verschijnt met slaperig (mild uitgedrukt! :-) gezicht om de hoek van de deur. Ze sliep nog!! En 't is al kwart voor tien... Op slag heb ik medelijden met haar. Je zal maar diep in coma liggen en ruw ontwaakt worden door een 'ongeduldig' bellende, wakkere patiënt. Helemaal als ik hoor van de krijsende (nieuwe) baby van de achterburen om half 6 's ochtends... oh wat een zegen is het hebben van mijn 'slechte' oren op zulke momenten! :-)
OK, zèèr mild gestemd zeg ik "plassen en tanden poetsen, wassen en aankleden komt later wel" omdat ik in zie dat dit laatste ook voor mij met een Floortje in deze toestand een lijdensweg wordt. Na het tanden poetsen zie ik Floortje achter me zitten, op haar knieën met mijn korte broek in de aanslag die ze me snel wil aanschieten. Ik draai mijn stoel om en rij haar, neus in de hoogte en in onderbroek, straal en hard voorbij richting deur van de slaapkamer. Haar mond valt open van verbazing en er komt een "Oooh, you bitch!" uit, "hier (zij op haar knieën, ik haar negerend) zouden ze een foto van moeten maken"... Gierend van het lachen draai ik mijn slaapkamer uit, de hoek om de kamer in, een verbouwereerde Floortje op haar knietjes achter latend. Ik zit al hoog en breed te computeren als een hoog verontwaardigde Floortje van haar schok bekomen is en ook de kamer in komt. "You bitch" klinkt het nog eens en samen liggen we dubbel. "Ik zèi toch... wassen en aankleden komt zò wel." Als Simone later om 12 uur die morgen komt om te zwemmen, zit ik nog steeds ongewassen en in onderbroek te computeren. Van uitstel komt afstel, weet u wel...

Donderdag 3 Januari, Petten op 4. "Wat? Scheren?..." zeg ik geveinsd verbaasd. Floortje die mij zo maar àànbied om te scheren!? Die pet moet wel érg goed staan vandaag :-) "Oh natuurlijk" plaag ik haar, "mijn zus komt straks dus ik moet er 'verzorgd' uitzien." Een valse blik is haar antwoord... Als ze ergens tussen het scheren en aankleden een 'bijdehante' opmerking maakt over hoe ik deze ochtend een verkeerde volgorde aanhou (Ik? Hoe durft ze!!) komt mijn wraak zoet en onverwacht snel, wat het des te zoeter maakt. Ze zit weer met diezelfde korte broek op haar knietjes in de aanslag. Dit keer rijd ik haar niet voorbij maar strek mijn benen uit, waarbij mijn voeten elkaar altijd lichtelijk kruisen. Rechter voet in rechterpijp, linker in linkerpijp, voeten uit elkaar en hijsen maar. Maar als Floortje iets tè vlot met hijsen is en ik mijn voeten nog niet voldoende uit elkaar heb, steekt mijn linker grote teen nog in het verkeerde, rechtergat met als gevolg dat het kruis van mijn broek tussen m'n linker tenen zit en de broek met geen mogelijkheid verder omhoog komt, hoe hard zo ook sjort en trekt. Normaal werk ik dan mee maar dit keer denk ik "Jij bijdehand? Wacht maar!..." Snel knijp ik mijn linkertenen samen om zo het kruis vast te houden. Floortje laat de broek even zakken omdat 'het niet gaat'. Normaal helpt dit wel maar nu, met mijn samengeknepen tenen niet. Als ze weer begin op te hijsen zit ie meteen wéér vast. "Hè verdorie" klinkt het als het bij de 3rde poging wéér niet lukt waarop ik mijn lachen niet meer kan inhouden en ze eindelijk in de gaten heeft dat ik de boel met een stalen gezicht saboteer. "Hoezo, ik doe het expres? Ik zou niet durven..." :-)) Theatrale verontwaardigdheid van haar kant is mijn deel. Ik veins onschuldigheid en mijn wraak was zoet. 'It takes two to tango."
Duidelijk een 'Petten op 4' dag want op elke andere stand van de petten flik je dit niet. :-))

Die avond eten we met zijn allen (eerder genoemde 8 man/vrouw) in Tank. Geen dubbele zitting, we hoeven niet om 2100 uur al weg. De reden dat we wel om half 7 moeten komen is om de drukte voor de keuken te spreiden. Ahaaa...dus borrelen we eerst gezellig bij de vis'tank'. Dan aan tafel waarbij Rick naast me zit en me de hele avond voert. Oesters als voorgerecht, weggespoeld met witte wijn (Buitenverwachting 'Buiten Blanc'), kreeft en reuzen garnalen als hoofdgerecht waarna ik me nog wat sushi laat welgevallen wat ze elders op tafel niet meer op kunnen. Ergens gaandeweg grap ik dat ik hier wel aan kan wennen. Rick beaamt dat hij ook wel aan dit eten kan wennen maar nee, dat bedoel ik niet. Ik bedoel aan het gevoerd worden! ;-)) Als een vorst zit ik aan het hoofd van de tafel en ik geniet! En als ik wil eten doe ik mijn mond open en het meest verrukkelijke eten schuift naar binnen en streelt mijn tong. Nee, gevoerd (moeten) worden is niet zo erg als ik dacht...
Héérlijk en wat is het gezellig aan tafel. Na het nagerecht en de (niet-voor-mij-irish) coffee gaat de klok al richting 11!. Moe maar voldaan lig ik uit te buiken in bed. Als morgen m'n pet wat minder staat dan weet ik waarvan en is het niet erg :-)


Vrijdag 4 Januari, Petten op 4. Op tot zit, rekken en na het "één-tweeee..." kom ik op drie als een veertje overeind tot stand "Dat ging makkelijk" zegt Rick. "Je moet eens wat vaker vis eten." ... "Eens kijken of je dat zo meteen ook nog zegt" merk ik droog maar niet al te duidelijk gearticuleerd op omdat ik een scheet voel afdalen nu ik op mijn benen sta. "Hè? Wat zeg je?" vraagt Rick niet helemaal begrijpend. Halverwege mijn gortdroge herhaling vind mijn "boer die de weg naar boven niet weet" de uitgang beneden wel en ontsnapt als scheet... ik schiet in de lach en dan heeft Rick ook ineens door wat ik nu eigenlijk zei en schiet ook in de lach. Lachen en lachen is nog harder lachen...ha ha... "Nu begrijp ik hem" zegt Rick. Omdat slappe lach en staan op m'n benen nu éénmaal niet samen gaan, die worden écht slap, 'zijg' ik terug op m'n bed. Rick zijgt naast mij neer. Als we uitgelachen zijn doen we een nieuwe poging. Rick staat op, éne hand in mijn hand, andere hand in mijn rug ter ondersteuning en als hij klaar is tel ik "één-tweeee-" maar schiet nog vóór het opstaan opnieuw in de lach bij de gedachte aan die scheet van net en een eventueel nieuwe. Ook Rick schiet weer in de lach... Als we weer uitgelachen zijn doen we een nieuwe poging. Rick staat weer op, neemt de houding aan en ik begin te tellen maar bij "één-" gaat het al fout als we elkaar per ongeluk aankijken en opnieuw in de lach schieten... "ja, zo zitten we hier morgenvroeg nòg" merkt Rick op. Eindelijk, bij de 4de poging lukt het me om, zonder lachstuip, de kwartslag naar m'n stoel te draaien en er in te gaan zitten. De dag is nog niet eens zo oud en we hebben al weer gegierd van het lachen ;-))

En zo gaat er bijna geen dag voorbij of er wordt wel ergens gelachen. Tenzij het soms een echte "Petten op 3" dag is. Petten op 3 is écht PET met hoofdletters. Op zulke dagen krijgen ook de leukste en meest goed bedoelde grappen van Rick me niet aan het lachen. Ik kàn er niet om lachen. Ik wìl er niet om lachen, al kost dat soms moeite :-). Gelukkig zijn deze dagen nog steeds een zeldzaamheid en ik hoop dat dat nog lang zo blijft. Aan òns zal het niet liggen.



En zo is het zaterdag 5 Januari (Petten onveranderd op 4) en zijn René, Annemarie en Simone afgelopen nacht met de KL(e)M vertrokken maar is mijn zus nog steeds hier. "Hè?" hoor ik U al zeggen, "ze zou hun toch terug vliegen?" Ehr... ja, dat zit zo. De KLM vlucht vertrekt hier om 00.30 uur. Technisch gezien is dat op zaterdag(ochtend?nacht?) al voelt het als vrijdag(avond). Dat halve uurtje na middernacht zorgt altijd voor veel verwarring. Dat is nu zo en dat was ten tijde van ons guesthouse óók al zo. We hebben wel eens gehad dat gasten reserveerden 'vanaf zaterdag' maar dus al in de nacht 'van vrijdag òp zaterdag' aankwamen en dan hoogst verontwaardigd waren als alle kamers bezet waren. Ze hadden toch vanaf zaterdag gereserveerd en het was nu toch zaterdag? Ja technisch gezien wel ja, maar als u nu een bed had willen hebben had u vrijdag er al bij moeten boeken. De nacht 'van vrijdag op zaterdag' begrijpt u? En dat alles sta je dan zo'n beetje uit te leggen ergens om 2 uur 's nachts... lekker he, die mensen die 'te vroeg' aankomen. KLM bedankt! En dan de laat vertrekkende passagiers... Check out is om normaal gesproken om 11 uur 's morgens maar ze hebben nog een hele, warme, zweterige dag te gaan voor vertrek om 00.30 's nachts. "Kunnen we later uit checken?" Als de kamer de nacht er na leeg was uiteraard wel maar dat was hoe langer we draaiden hoe minder het geval. Koffers overdag laten staan? Geen probleem! Overdag de tuin/het zwembad nog gebruiken (+extra handdoeken)? Geen probleem! In de avond omkleden? Geen probleem! In de avond douchen? Ehr... ja, gebruik onze douche maar. Geen probleem! Na het strand en in de vroege avond nog even slapen "want onze kamer is toch nog leeg"? Ehr... nou nee. Die kamer is schoon en de bedden netjes opgemaakt voor de gasten die vannàcht aankomen met de KLM, begrijp u wel? Dus die 'lege' kamer die u ziet is niet leeg, hij is gereserveerd. Als u nog de hele dag gebruik had wilen maken van 'uw' kamer en had willen vóór slapen tot 2200 uur alvorens uw vlucht te halen, had u toch écht een nacht extra moeten boeken... En natúúrlijk, diezelfde mensen die niet begrepen hadden dat ze een nacht éérder hadden moeten boeken, diezèlfde mensen begrepen ook dit laatste principe niet!! Ggrrrr... vriendelijk blijven... ggrrrrr.

Ja, af en toe had je ze er tussen zitten hoor. Van die gasten om door zo'n ouderwets wringertje te halen! :-)) En om het nòg leuker te maken. In Nederland is het nu een uur vroéger wat diezelfde 00.30 uur 'zàterdag' tot 23.30 uur vrìjdag maakt. Vat u 'em? Nee, die 00.30 uur vertrektijd van de KLM is niet echt 'klant vriendelijk' vind ik :-))

Afin, gisteren kwamen René en Annemarie dus afscheid nemen maar over 9 weken, op 15 maart, komen ze weer terug. Dan vieren we o.a. René zijn 50ste verjaardag en hopelijk ook het feit dat hun huis, de tuin en het zwembad af zijn. Nu was/is het nog een 'zooitje' tijdens deze vakantie. Nòg een keer kan Annemarie niet aan. ;-) Annemarie vraagt mij trouwens wanneer ik eigenlijk terug vlieg. Ik geloof dat dat op 2 April is. Zij vliegen dan namelijk op 5 April weer terug. Aangezien ik aan boord niet alleen kan/mag zitten moet er, net als op de heenreis, een begeleider met me mee vliegen. Als ik nou mijn ticket omzet naar 5 April ook, is dat 'probleem' meteen opgelost. "Maar misschien wil ik nog wel een hele maand langer blijven" zeg ik haar vanuit het zwembad waar ik al bijna 3 uur (!!) in lig te weken. Krijg mij daar nog maar eens uit en weg:-) Rick vangt mijn antwoord aan Annemarie ook op en roept 'Hè?.... WAAAT?? Nee hè!!??" Toevallig hadden wij het gisteren of eergisteren nog even over mijn afgelopen tijd hier en hoe lekker het tot ons beider tevredenheid loopt. Toen ik daarbij zei "2 months down, 3 to go" realiseerde hij zich ineens dat deze 'voorbije' periode korter is dan de nog komende... "Oh nee hè!" slaakte hij ineens zijn theatrale 'Floortje Nichtegaal zucht' ;-)

"2 months down, 3 to go"... eerlijk gezegd bevalt me die gedachte wel. Aan de goede kant van de score staan. Zelfde gevoel als bij jullie nu de dagen weer lengen. Zolang ze langer worden ben je op weg naar zomer, moet het mooiste nog komen. Aan de goede kant van de score... er komt hier ook nog veel moois. Daar ben ik van overtuigd! Het is misschien nog een beetje te vroeg om nu al te beslissen over verlenging van mijn verblijf. Wellicht dat ik, als het "3 months down, 2 to go is" en ik aan de verkeerde stand van de score sta, de score nog een keer gelijk trek tot "3 down, 3 to go". Maar daar hebben Rick en Floortje Nichtegaal natuurlijk ook iets over te zeggen. We zien wel...



Voor nu wens ik jullie allemaal een fijne zaterdag al was Rick er even eerder vanmiddag van overtuigd dat het zondag was. Zal wel te maken hebben met het komende KLM vertrek vanavond van mijn zus... nou ja, vannacht/morgenvroeg (?) dus, zondag dus maar zaterdag Nederlandse tijd!! :-)))

Liefs,
Roland
xx

Me again...

Lieve allemaal,

Zo, daar ben ik dan weer. Vandaag maar eens vroeg bloggen, als ik nog fris ben en energie heb, al is het nu ook al wel weer 12 uur en is de ochtend dus al voorbij. Die nieuwjaarsparty hakte er wel in maar leuk was het wel. Nu dus maar een paar dagen rustig aan met wat langer slapen in de ochtend (zeker half 10 ipv 9 uur) en langer slapen in de middag (een uurtje of 2). Daarmee blijft er minder tijd over voor andere dingen zoals o.a. de blog en de vele emails en messages en andere reacties die ik de afgelopen (feest)dagen ontving. Normaal neem ik tijdens m'n ontbijt eerst de emails en messages door en na de internetkrant begin ik dan met een kop koffie erbij (en soms een stuk chocola...ha...haaa...haaaaa....tssssjjjjjiiiieee!!:-)) alles te beantwoorden. Dan later in de middag de blog. Maar met alle bezoek en drukte van de laatste dagen kwam ik daar niet echt aan toe. Daarom vandaag eerst maar eens de blog en dan de rest. En kom ik niet aan de rest toe, dan komt die morgen. Oh, en mocht ik ergens een bericht of email niet beantwoord hebben, dan spijt me dat. Soms lees ik iets en dan denk ik "dat beantwoord ik een andere keer wel" of "dat heeft geen haast" en dan kan het wel eens helemààl blijven liggen. Excuus daarvoor.

Donderdag 3 januari. Je raakt de tel kwijt want 1 januari lijkt altijd op een zondag want iedereen slaapt uit en is vrij. Maar 1 Januari was wel degelijk een eh... dinsdag, het duurt even voor ik weer in mijn ritme ben. Rick is nu Gini aan het ophalen. M'n zus is gisteravond weer geland, werkend met de KL(e)M. Zal wel een "bumpy ride" geweest zijn want het waaide ineens weer gigantisch gisteravond. Het restaurant waar we vanavond heen gaan had alleen nog maar plaats voor 8 man van half 7 tot 9 uur. Dubbele seating dus en normaal houd ik daar niet van, om in de eerste seating te zitten althans. Dan moet je 'door eten' en word je snel 'afgeserveerd' om plaats te maken voor de volgende ronde. Nu vind ik het niet erg. Het betekent a: dat we op tijd eten en b: we niet te lang aan tafel zitten (max. 2 1/2 uur) en c: weer op tijd thuis zijn. Prima wat mij betreft, dan houd ik het tenminste uit.
Ik heb uitgenodigd Gini, Annemarie, Simone, René, Bert, Mart, Rick en met mijzelf erbij zijn dat 8 man/vrouw. Tank is een visrestaurant en ik zal m'n camera meenemen want binnen is het heel bijzonder. De wanden zijn grote aquariums (tank in het engels) dus vandaar de naam. Een heel mooi en wonderlijk effect al heb ik er tot nu toe nooit binnen gegeten, alleen maar buiten op het terras.

Op dit moment komt m'n zus binnen .............. en nu ik weer verder typ is het al weer bijna 1700 uur. In de tussentijd hebben we bijgekletst met koffie en witte (!!) bonbons. Heeft m'n zus een hele tas vol lekkers op tafel gezet. Ik geloof niet dat we al door de tas van Jan Hylke heen zijn :-)) Waar laat je al dat lekkers behalve op je dijen? Nou ja, ik heb daar niet zo'n last van, nooit gehad en ook nu nog niet, hè Rick :-)) Na een uurtje buiten babbelen, de verwachtte 2 dagen regen bleef uit maar het waait wel in een strak blauwe lucht, beginnen de woorden 'dubbel te slaan' in mijn mond en word ik meer en meer onverstaanbaar. Teken dat ik moe word en proberen uit te leggen en vruchteloos herhalen wat ik zojuist brabbelde, maakt me alleen maar moeier. Tijd voor een dutje dat al met al 2 uur duurt. Zzzzzzz.......

En zodoende is het nu al weer na vijven...O ja, tijdens het babbelen komen we er achter dat m'n zus op de vlucht terug (vrijdag-op-zaterdagnacht) 3 bekende passagiers aan boord heeft: René, Annemarie en Simone. Leuk...

En hier houd ik het bij voor vandaag. Zo meteen uit eten en daar heb ik 'verse' armen en handen bij nodig. ;-) En zodoende heb ik jullie nog steeds niet bijgepraat over oudjaarsavond (en de tranen die inderdaad klokslag 12 kwamen) maar dat komt nog wel.

Liefs,
Roland
xx

PS
OK ok, gastschrijver Rick komt nog wel eens aan bod beloof ik bij deze.

Gast schrijver 2

Lieve allemaal,

Ik tank nog even bij zodat ik fris ben voor mijn zus haar komst (morgen) en het etentje morgenavond in Tank (vis restaurant). Dus even vrij van bloggen voor mij en tijd voor gastschrijver 2, Rick. Welkom & T(h)ank you ;-)

Ah... zit net te kijken of Roland zijn blog al heeft bijgewerkt en zie dat hij 1 jan iedereen gelukkig nieuwjaar heeft gewenst, en het kort hield. Not to worry, alles is kits hier in Kaapstad, en we waren gewoon lekker lui, na het enorme nieuwjaarsfeest.. ;-) Vandaag dus de stoute schoenen aantrekken en 'gastschrijver' zijn op zijn blog, jawel, hij heeft het al een paar keer aan mij gevraagd, maar... hij zelf schrijft ZO apart, daar kan je als F N (Floortje Nigtegaal) niet aan tippen en ga ik niet proberen ook..

Wie die gast schrijver nu dan wel is ? Even introduceren, ik ben Rick, ben zijn ouwe (H)ex. Mijn naam heeft af en toe op zijn blog de revue gepasseerd ... 11 jaar waren we partners, en nu bijna 4 jaar geleden werd die partnership beeindigd, waren we een half jaartje ontzettend zuur tegen elkaar, en is er daarna een band ontstaan die zich moeilijk laat beschrijven, maar 'maatjes' komt aardig in de richting. Zoals jullie al begrepen hebben van zijn blog, logeert (zeg maar woont) Roland sinds november hier bij mij in Kaapstad,... niet zozeer omdat hij zo dol op mij is, maar meer omdat ik nog steeds voor 'zijn' hondje zorg, en hij knetter is van dat beessie (ik ook, make no mistake). Dat ik ook hier in huis zit neemt hij op de koop toe !

Het fijne klimaat is ook een prima bijkomstigheid, en dat we hier lekker de ruimte hebben, zowel binnen als buiten, werkt ook aardig in het voordeel ;-) Zijn chronische kwaal (ALS, de nasty bitch) was natuurlijk de aanleiding voor het geheel, en het feit dat een kombinatie van faktoren zijn welzijn positief beinvloeden, waren genoeg redenen voor mij om hem naar Zuid Afrika uit te nodigen, en voor hem om weer voor een tijdje hierheen te komen, tis allemaal lekker vertrouwd hier..

Inmiddels 2 maanden leidt hij hier het huishouden (afhankelijk van mij ?? haha, laat me niet lachen, hij heeft hier stevig de touwtjes in handen, vergis je niet ;-) !) en still going strong, weliswaar niet fysiek, maar zeer zeker mentaal. Wil niet roddellen maar hij heeft de laatste tijd een vrij droog en geweldig gevoel voor humor ontwikkeld, die recht voor zijn raap is, en vaak ontzettend grappig... Heb hem er wel eens een komplimentje over gemaakt, ook over zijn schrijven op zijn blog, en daar gelijk aan toegevoegd 'dat hij natuurlijk niet gelijk buiten zijn schoenen moet gaan lopen van verwaandheid" waarop hij zei, "zal ik niet doen, anders slijten ze HELEMAAL niet ! " Kijk, daar hou ik van, lik op stuk.. Zoals vanmiddag, vraagt Simone (onze peet dochter, jawel !) na zijn dutje, "Roland, wil je weer achter je komputer?" waarop hij antwoord, 'nee hoor meis, ik krijg eerst van Rick nog een Cappuchino" kijk, dat is dan duidelijk, wilt u een koppie koffie meneer Jolink ??

Of bij het inluiden van het nieuwe jaar, tis middernacht, traantje hier traantje daar, Rol, wil je nog wat hebben (terwijl iedereen staat te toasten) eehhhh, nou, een glaasje champagne zou leuk zijn !!! Duhhhh, slordig, vergeten, niet aan gedacht, en BAM, je wordt weer even op je plaats gezet, geweldig !! dus, hij dronk champagne met een rietje, ons sofietje, op een afrikaans terras, vrij naar hoe heette hij ook al weer, Johnny Lion denk ik, liedje uit de zestiger jaren...... waarmee ik dan gelijk ongeveer mijn leeftijd verraad, not to worry, zo oud als ik er uit zie zal ik nooit worden is mij wel eens verteld .... misschien eens een andere gezichts creme proberen, alhoewel de MakeUp artist van hiernaast gesuggereerd heeft eens wat 'polyfiller te halen, een paar kilo zouden genoeg kunnen zijn !!!

Terwijl ik dit zit te schrijven, nuttigt Roland een heerlijk stukje chocolade (dank aan Jan Hylke, die letter van pure hollandse chocolade zit al bijna in zijn geheel op mijn dijen) en ineens moet Rol ontzettend niesen, geweldig, de witte Apple notebook onder de zwarte spetters, waarop mij om een aanrecht doekje wordt gevraagd en ik de apple afneem, alsmede rolands handen en armen, en we allebei weer in de lach schieten.... Ik kan u, geachte lezer, met een gerust hart mededelen dat er geen dag voorbij gaat zonder dat we om de meest onzinnige dingen heerlijk in de lach schieten, veel plezier hebben en gewoon doen waar we goed in zijn (geworden)... lekker leven.. Waarderen wat we hebben, niet betreuren wat we niet hebben, doen wat we willen, en niet doen waar we geen zin in hebben. We zijn prima zelfstandig met zijn tweetjes en we maken ons niet al te veel zorgen om de dag van morgen., en al helemaal niet wat er volgende week misschien wel of niet gaat gebeuren.. want..... morgen is vandaag alweer een herinnering, en als je daar met een glimlach aan terug kunt denken, heb je het goed gedaan. Zoals ik eens las, there is no need to worry about the future, it will hit you in the face before you know it ;-) Een waarheid als een koe.

Bertje (mijn beste vriend en meest fabulous maatje sinds lange tijd) is inmiddels de aardappels aan het schillen (het wordt aardappel puree, spinazie fijn gehakt en vers, met gepaneerde kip filet vanavond, met als toetje een heerlijke Lemon Swirl Cake van de Woollies, hoogst waarschijnlijk gevolgd door een overheerlijke cappuchino) dus wie doet ons wat ?!!! Hele groote DANK U WEL voor diegenen die voor Roland veel betekenen, notes op zijn blog zetten, hem mailen, met hem chatten op de diverse sites, ons hier bezoeken (wat wassie geweldig om Jan Hylke en Alexander hier een paar dagen te 'hebben' helemaal top jongens !!) en diegenen die nog gaan komen.. Familie, (de zijne en de mijne), vrienden en bekenden, het betekent veel voor ons, we waarderen de support enorm, en het geeft ons van tijd tot tijd een heerlijk warm gevoel (helemaal als we in de zon liggen aan het zwembad ;;--)))) Duhhh, tsja, kunnen wij niets aan doen, maar het is hier ZOMER !!!

Wens ik iedereen die dit leest, alle vrienden en bekenden, een fantastisch 2008 toe. Dont worry too much, zoals ze hier zeggen, alles sal reg kom, en wanner niet, maak een goeje boer een plan !

Ennuh.. ZOUDEN er mensen zijn de mij eens persoonlijk willen kontakten over wat dan ook, maar mijn email adres niet hebben mail Rick@moomoo.co.za en ik schrijf u met plezier terug..

Liefs allemaal vanuit die Kaap !!!

Rick