1:Zaterdag 3 November

Even in vogelvlucht de eerste paar dagen.

ZATERDAG 3 NOVEMBER,

Dag van vertrek. Gini (m'n zus), Jan (m'n broer) en Sonja (zijn vriendin) waren blijven slapen want ik moest vroeg op, te vroeg voor de thuiszorg. Kwart over 6 ging de wekker. Gini hielp met wassen en aankleden. Inmiddels kwamen mijn ouders ook aanrijden. Die hadden bij Gini in Heemstede overnacht.

Met zijn allen naar Schiphol en daar kwamen we Rene (vriend van mij) en zijn oom tegen. Zij vlogen met mij mee naar Kaapstad.

De vlucht zelf viel erg mee. Heerlijk die films aan boord en voor je het weet is zo'n vlucht voorbij. Goede plaatsen ook, geen rij voor ons en toiletten om de hoek (ik hoefde gelukkig maar twee keer:-). Ja, het reizen in rolstoel heeft zo zijn voordelen. Nergens wachten ook, gewoon alle rijen wachtenden voorbij, heerlijk! Zo moet het ongeveer voelen om als VIP te reizen denk ik. Ach, ik kan er wel aan wennen :-)

Op de airport in Kaapstad stond Rick al te wachten. Bijna kwamen er tranen, blij om hem te zien en opgelucht om er dan eindelijk te zijn. Maar ik wist ze nog met moeite weg te houden. Geen zin in 'drama' op de luchthaven ;-) Die tranen kwamen er wel toen we thuis aankwamen en ik mijn hondje vrolijk kwispelend de trap af zag komen. Ik janken in de auto en Zarah vrolijk mee jankend op schoot.

Ik was niet half zo moe als ik dacht dat ik zou zijn dus met zijn allen even wat gedronken buiten aan de rand van het zwembad. Dat ziet er zo 's avonds met verlichting in het water en de wijnrank die er boven groeit betoverend mooi uit. Het roept een heerlijk vakantiegevoel op.

Daarna m'n bed in en geslapen als een oszzzzzzzz........

6:Donderdag 8 November

Vandaag nog en dan ben ik up to date. Na m'n ochtend ritueel (douchen/aankleden/ontbijt) ben ik alleen in huis. Jacco, degene die mij 's ochtends helpt is weg en Rick is naar de gym. Hij traint daar met Adele, zijn personal trainer. Na de eerste paar keer mij uit bed en stoelen omhoog tekken, heeft hij van haar tips gekregen over goed tillen en trekken, zonder last te krijgen van je rug. En dat is natuurlijk wel nodig met zo'n zware baby ;-)


De zon schijnt vrolijk ondanks voorspelde regen. Weer voorspellen kunnen ze hier al net zo goed als in Nederland. Ik besluit naar mijn favoriete plekje te gaan, de veranda. Zarah dribbelt vrolijk achter mij aan en geeft al snel aan dat ook zij naar haar favoriete plekje wil, mijn schoot. Probleempje...er is niemand in de buurt om haar voor mij op te tillen en mijn schoot is te hoog voor haar omop te springen. Dit zijn 'frustrerende' momenten voor mij, als ik iets graag wil maar het door mijn ziekte niet kan. En op dit moment wil ik niets liever dan m'n hondje op schoot om samen voor ons uit te staren, samen genieten van ons lekkerste plekkie...en nu kan dit niet... ggrrr!!
Of toch? Wacht eens. Wie niet sterk is moet slim zijn toch? Verder op staat een normale stoel die lager is dan de mijne. Als ik nou eens daar heen rij en er naast ga staan, zou ik Zarah dan zo ver kunnen krijgen om eerst op die stoel te springen en van daar af op mijn schoot? Het lijkt een 'Mission Impossible' maar het is het proberen waard...
Als Rick een goed uur later thuis komt van de gym is het eerste wat hij ziet als hij komt aanrijden een trotse Roland met Zarah op schoot! Mission Impossible geklaard :-))

De rest van de middag ben bezig met schrijven. Bert is bezig buiten in de tuin, zaadjes planten in de tuin. De zaadjes zijn van stokrozen en heeft hij verzamelt overal in Amsterdam :-)) De eersten komen al op, voor bij de veranda. Nu gaan ze ook de achtertuin in. Rick is 'in and out' voor allerlei boodschappen en klusjes, o.a. nieuw filter voor de Koi vijver. Hij verklaart me voor gek dat ik met dit mooie weer binnen zit. Maar ik wil mijn 'eerste paar dagen' dagen vastleggen op de blog, waarvan akte. Ik heb geen haast, ik heb alle tijd. Of in ieder geval de komende 5 maanden om te genieten van nog heel veel mooi weer. Mijn hondje weer pal aan mijn voeten. Niet omdat ze weer op schoot wil maar vanwege de chips die naast mij op tafel staan :-)

Tot morgen.

5:Woensdag 7 November

Ochtend en ik zit op, waar anders, de veranda :-) Rick staat de voortuin te sproeien en Bert, die dol is op tuinieren, gaat wat stekjes 'jatten'. Bert komt altijd thuis met stekkies. Overal in de stad vind ie stekkies en neemt ze in z'n broekzak mee naar huis, stopt ze in de grond en het lijkt altijd te werken. De kale patio aan zijn kant blijkt nu al een leuke tuin te zijn. En hij is een paar dagen voor mij in Kaapstad gearriveerd! Ja Bert heeft groene vingers en bruin als ie weer eens staan wroeten en spitten heeft.
Deze keer is de jacht geopend op de Morning Glory die over de schutting aan de overkant hangt. De muur achter bij de Koi vijver kan nog wel wat fleur gebruiken. De Morning Glory is een snelle klimmer (die OVERAL in klimt!) met prachtige, grote blauwe bloemen. Elke bloem bloeit slechts 1 dag, openend in de morgen, sluitend in de loop van de dag om nooit meer open te gaan. Schoonheid voor 1 dag, om nooit te vergeten...

Gewapend met trapje en schaar staat Bert al gauw te rukken dat het een lieve lust is. Eerst kleine stukjes maar uiteindelijk vallen er hele stukken klimop op de grond naast hem. Geen zorgen, de mensen uit wiens tuin/over wiens schutting dit spul groeit merken hier niets van. Het hangt over de schutting heen. De enigen die er wat van merken zijn hooguit wij zelf omdat bijna de hele achterkant van die schutting, waar wij als enigen tegen aan kijken, geschoond is van Morning Glory...

Rick is in de voortuin bezig, Bert is voor bezig en ik zit voor op de veranda en kijk het allemaal aan en geniet. Met Zarah op schoot. Ze is al niet bang meer voor m'n stoel en stond er zojuist al rechtop tegen aan om aan te geven dat ze op schoot wilde. Maar deze stoel is te hoog voor haar om op schoot te springen en ik kan haar niet optillen. Daarvoor heb ik de kracht niet meer in mij handen. Dus vraag ik aan Rick haar even op schoot te zetten. Ik blij en Zarah blij want vanaf mijn schootkan zij alles prima gade slaan wat zij anders zittend/liggend op de grond, achter het muurtje van veranda niet zou kunnen zien. Samen kijken we naar het schouwspel voor ons. Ik geniet...

Als Bert klaar is heeft hij een grote plastic tas VOL met Morning Glory. De rest van de middag is hij achter in de tuin bezig. De rest van mijn middag ben ik bezig met het opzetten van deze blog.
Als ik mijn stoel in beweging zet om naar binnen te gaan verwacht ik dat Zarah er af zal springen. Eng natuurlijk, zo'n rijdende stoel. Maar Zarah is geenszin van plan haar plekje om mijn warme benen op te geven en blijft tot mijn grote verbazing rustig liggen! Met Zarah op schoot tuf ik naar binnen. Dit is pas echt leuk! Als ik merk dat Zarah het ook wel leuk vind rij ik het hele huis door en draai extra rondjes op de plaats in de kamer. Rick komt binnen en ziet het geheel aan. Luie Zarah kennende (ze wandelt niet graag) hadden we al eens gegrapt dat we binnnenkort langs de boulevard zouden gaan wandelen. Rick als enige wandelend en Zarah zittend bij mij op schoot! En dit gegrapte scenario zou nu wel eens sneller dan gedacht waarheid kunnen worden. Ik zeg tegen Rick "Ik kan binnenkort tegen de mensen vertellen dat ik niet in deze stoel zit omdat ik zelf niet kan lopen..." , "maar omdat je hondje niet kan lopen" vult hij mijn gedachten lezend aan. We lachen allebei enorm bij de gedachte alleen al. En ik zeg het je, het gaat er echt nog eens van komen en dan filmen we het zodat julllie allemaal mee kunnen genieten.

4:Dinsdag 6 November

Beste Bloggers,

Doordat ik nu een aantal dagen in 1 keer op de blog zet, zie ik dat de beschreven dagen niet in de juiste volgorde staan. Ik heb geprobeerd dit te verhelpen door de dagen te nummeren maar ook dit werkt niet. Sorry, ook ik ben hier nog nieuw. Maar als jullie op de rechterkant in het archief de dagen in de juiste volgorde aanklikken dan is het probleem opgelost. En als ik straks per dag ga posten dan bestaat dat hele probleem niet meer.

Door met de dinsdag.

Inmiddels ben ik overal geweest waar ik met m'n stoel kan komen in en om het huis. Zelfs buiten achter de keuken waar Rick een enorme Suhsi, sorry Koi vijver heeft laten bouwen met al even zo enorme Su, eh ... Koi karpers er in. Wat zijn die dingen gegroeid zeg sinds ik ze de laatste keer zag (feb/maart dit jaar). Koi vissen komen uit Japan. Vandaar dat ik me steeds plagerig vergis met sushi naar Rick toe :-) Deze vijver heeft in 1 wand een grote glasplaat. Hierdoor kun je de vissen niet alleen maar van boven af zien zwemmen maar ook aan de zijkant, net als bij een aquarium. Statig glijden die joekels voorbij het raam. Sommigen zijn al veel groter en zwaarder dan Zarah!

En zei ik dat ik overal in en om huis was geweest waar ik kon komen? Nee dus! Ik realiseer me ineens dat ik niet eens aan de voorkant geweest ben, de voordeur uit, de veranda op. Ja, zaterdagavond na de vlucht toen ze me daar de trap op droegen maar dat telt niet :-) Als Rick voor een sigaretje de veranda opgaat (ja, hij rookt nog maar keurig alleen buiten, dank u ;-) realiseer ik me ineens dat ik daar nog niet geweest ben. Snel scheur ik hem achterna naar buiten toe en het lijkt ineens of ik in een andere wereld beland...wauw! Binnen en buiten aan de zwembad kant is alles 'strak en modern'. Hier voor op de veranda zie je ineens een heel ander karakter van het huis: oud en Victoriaans. Nu ben ik zo ie zo al een veranda freak, vraag maar aan Rick. Ik weet niet wat het is maar het is voor mij onlosmakelijk verbonden met vakantie en relaxen.
Maar naast het oude karakter van het huis is er nog iets wat me hier opvalt, al kan ik in eerste instantie niet benoemen wat het is...zittend in de hoek van de veranda, onder het riet gedekte dak, weet ik dan al wel dat dit mijn favoriete plekje gaat worden. In de verte, over de daken van andere huizen heen, zie je net een stukje oceaan. Ruiken doe je hem zo ie zo, heerlijk die zilte lucht.
En dan ineens weet ik te benoemen wat me opvalt. Het is juist iets wat er niet is wat me opvalt. Iets wat hier niet is en aan de zwembadkant wel: wind! De veranda ligt in de luwte en het is er daarom kompleet stil.......sluit je ogen en je hoort niets, geen verkeer, niets. Alleen maar rust, zaaaalig. Ja nu weet ik het zeker, dit word m'n favorite stekkie in huis. En in een flash zie ik me hier al schrijven, voor me uit mijmeren, drankje drinken, schommelen in een schommelstoel (die er nog niet is maar wel moet komen) en genieten van schitterende zonsondergangen in de oceaan.

3:Maandag 5 November

Deze morgen arriveert 'mijn' nieuwe rolstoel. Tijdens de voorbereiding is Rick in een winkel geweest waar ze allerlei artikelen/hulpmiddelen verkopen voor uhh...gehandicapten. Een kleine uhh, want zo zie ik me zelf absoluut niet. Al realiseer ik me wel dat mijn 'verzorging' enorm veel tijd en aandacht vraagt en ik in dat opzicht een hele grote baby ben. Ik waardeer het dan ook enorm dat Rick die verzorging op zich neemt de komende tijd. Het is niet niks! Gelukkig ben ik een makkelijke baby :-))

Terug naar de rolstoel. 't Is een kruising tussen mijn tripplestoel en scoot mobiel thuis in Amsterdam. Elektrisch en op 4 wielen. Met een pookje heel makkelijk te bedienen en hij draait op de plaats om zijn as. Handig voor binnen maar hij kan ook buiten. Hij is vouwbaar dus kan ook mee in de auto. Door de 2 accu's is ie wel loeizwaar om te tillen maar eh...tussen ons gezegd (en gezwegen!), da's natuurlijk niet mijn probleem :-))

Ik heb de smaak al gauw te pakken en scheur door het hele huis, draai rondjes tot ik duizelig word en ik kan er mee het terras op! Heerlijk. Wel uitkijken voor het zwembad. Na de deur die van de kamer naar het terras gaat heb ik 1 1/2 meter de ruimte om een bocht naar het terras te maken. Ga ik te ver of te hard rechtdoor, dan lig ik in de plomp! En al kijk ik erg uit naar m'n eerste duik in het verwarmde water van het zwembad, het hoeft niet nu meteen met stoel en al! :-))

Tegen de verkoper zeg ik natuurlijk meteen: "It's sold!"

De rest van de dag geniet ik van m'n 'herwonnen' vrijheid. Naar binnen, naar buiten, hier in de kamer, daar in de kamer, allemaal zonder te hoeven vragen, heerlijk. De zon schijnt inmiddels af en toe dus buiten op het terras is het prima toeven. Als echte Afrikaan klaagt Rick dat het koud en slecht weer is. Als inmiddels weer echte, van zon verstoken Nederlander, geniet ik van elk straaltje zonnewarmte op mijn huid. Heerlijk! Bijna orgasmisch lekker :-)

Zarah moet nog even wennen aan de stoel. Als ik aan kom rijden schiet ze alle kanten op. Als ik stil sta ligt ze al snel aan m'n voeten, het lieve beest.

2:Zondag 4 November

2:

Goeden morgen. De foto heet "In bed with...". Niet met Madonna in dit geval maar met mij en...Zarah. Als je goed kijkt zie je Zarah liggen boven mijn hoofd, op het kussen. Zo werd ik dus wakker de 1ste ochtend. Rick heeft een bel gemaakt (gewone draadloze voordeur bel) en als ik die indruk verschijnt de zuster Florence Nightingale (Floortje Nigtegaal voor de nederlanders onder ons ;-) aan mijn bed. Ik mag haar ook gewoon Rick noemen natuurlijk...Toen hij me zo zag liggen met Zaar heeft ie meteen maar deze foto genomen.

Mijn slaapkamer is enorm groot en mooi met vooral de nadruk op groot! Reuze handig want ik kan overal komen met de rolstoel. Ook de badkamer is groot en grenst open aan de slaapkamer, zonder deuren, dus ik kan er zo inrijden.

Rick is maanden lang bezig geweest met verbouwen van zijn nieuwe huis en heeft daarbij rekening gehouden met mijn komst in rolstoel. Echt fantastisch, bedankt Rick! De verbouwing is nu klaar. Alleen hier en daar moeten nog wat puntjes op de i gezet worden maar ik heb beloofd daar niet op te letten :-) Het huis ziet er fantastisch uit en ik kom daar uiteraard nog op terug, ook met foto's en zo.

Het weer is bewolkt en het regent van tijd tot tijd...ik voel me dus helemaal thuis zal ik maar zeggen :-) Afin, prima weer om te acclimatiseren zal ik maar zeggen en ook prima weer voor een lange (ruim 3 uur) afternoon nap. De reis zit er uiteraard toch wel een beetje in.

Later in de middag komen Mirella en Jeroen op de koffie. In hun appartement woonde ik vorig jaar in Amsterdam aan de van Woustraat. Ook zij zijn nu weer in Kaapstad neergestreken voor de komende paar maanden, voor hun werk (eigen productie bedrijf voor reklame en film, passend "Kaap de Goede Hoop" genaamd). Bert is er trouwens ook weer. Bert leerden we destijds kennen in onze guesthouse periode hier in Kaapstad. Bert is ook hier voor zijn werk als model en huurt hiernaast van Rick. Dit huis is in twee gedeeld, ene kant wonen wij. De andere kant verhuurt Rick 3 kamers. Toch nog een beetje guesthouse nog al als is het alleen 'long term' verhuur en geen ontbijt.

Kortom, allemaal nederlandse vrienden in de buurt, leuk en gezellig. Oh, Gooitzen en Hans, enorm bedankt voor de bos rozen die er bij aankomst stond. Gooizten is een ex-collega van me uit mijn Transavia tijd en woont nu met Hans, zijn Zuid Afrikaanse partner, ook in Kaapstad. Hun buren aan de overkant zijn... Rene (dezelfde die met mij mee vloog), Annemarie & hun dochter Simone, onze oude buren en uit Almere. Die hebben ook een huis gekocht hier. Om er ooit te gaan wonen maar voorlopig gaan ze nog op en neer. Rene is er nu 2 weken om samen met zijn oom aan het huis te timmeren (ja, er wordt wat af getimmerd hier overal) en in December komt de hele familie weer over, leuk!

De rest van de zondag rustig aan gedaan. Met alleen maar een rolstoel in huis, waarmee ik niet zelfstandig kan rollen, is het lastig verplaatsen in huis. Maar daar komt morgen verandering in...