Eindelijk...

Lieve allemaal,

Eindelijk dan, weer een bericht van mij. Al weer 2 weken geleden zie ik! Sorry maar het kwam er gewoon niet van. De energie die ik had ging op aan andere dingen. Als ik al energie had ten minste want de afgelopen week hield het niet over. Ik heb veel liggen slapen, vaak zelfs 2 keer op een middag. Gewoonweg omdat ik het niet meer uithou om overeind te blijven zitten in mijn rolstoel. Mijn onderrug begint het langzamerhand te begeven door al dat zitten. Gewoon zitten en op m'n computer wat lezen is soms al zo'n inspanning dat ik zweetdruppeltjes op mijn rug naar beneden voel stromen. In de ochtend gaat het nog enigszins maar naar mate de dag vordert wordt het zwaarder en zwaarder als rug en nek beginnen te protesteren. En had ik in het begin nog een luie tv-stoel waar ik 's avonds ter afwisseling zonder nek brace op kon zitten en enigszins ontspannen, ook die zit nu, door mijn dunner wordende lichaam, niet comfortabel meer (te hard). Ook is mijn rechterarm zo verslechterd dat ik zittende in die stoel niet meer zappen (lees: mezelf vermaken) kan. Dat lukt alleen nog recht op zittend in de rolstoel waar ik al de hele dag in zit en dus met warme, irriterende nek brace om!

Dit laatste hebben we vorige week proberen op te lossen door het kopen van een nieuwe tv-stoel. JH was onverwachts even 'in town' en dus gingen we met zijn drieën op pad. Ik had van te voren al geshopped op het internet en wist waar en waarnaar ik wilde kijken. Dat scheelt een hoop geschlep::-))

----------------------------------------------------------
Om een idee te krijgen, bovenstaande heb ik non-stop getypt van 11.00 tot 13.00 uur. Tijd voor een sanitaire stop, een potje (guava) baby voeding, een sonde voeding en wat rek en strek oefeningen voor m'n rug. En daarmee is het nu bijna 14.00 uur voor ik weet verder schrijf.
----------------------------------------------------------

Dus wij winkel in en stoelen passen. Dwz ik word tot stand geholpen, er wordt een andere stoel onder m'n reet geschoven en ik word weer tot zit geholpen. Dat noem ik nou nog eens 'personal shopping' :-)) De stoel die het lekkerste zit kan na wat overredingskracht van Rick meteen mee naar huis. Hoe zo 6 tot 8 weken levertijd? :-))
's Avonds plof ik vol verwachting in mijn nieuwe stoel maar helaas, wat in de winkel voor 2 minuten wel lekker zat, blijkt na een half uur niet meer zo comfortabel en wat we ook proberen met een kussentje hier en een kussentje daar, ik kan m'n draai niet vinden en zit uiteindelijk gewoon weer in m'n rolstoel... shit! De avonden erna proberen we het opnieuw, steeds iets anders maar tot nu toe zonder succes.

Rick sleept zich ondertussen een versuffing aan mij. Hoe vermoeider ik ben, hoe meer kracht het hem kost om mij in en uit bed en op en van het toilet te krijgen. (En in en uit die nieuwe stoel :-)) Hij begint zelf zo langzamerhand ook lichamelijke gebreken te vertonen. De vermoeidheid slaat toe, ook mentaal. Geen wonder aangezien hij nu in totaal al ruim een jaar élke dag én elke nacht voor mij klaar staat, zonder ook maar een dag vrij te hebben voor zichzelf of een nacht ongestoord te kunnen door slapen. Ja ja, ook het leven van een mantelzorger gaat niet over rozen. Door de week hebben we gelukkig nog Pam maar de vervanging van Renier liet het al snel afweten waardoor onze laatste weekenden op zijn zachtst gezegd nogal moeizaam verliepen: Rick enerzijds die alles alleen moest doen en ik anderzijds met het idee dat ik op eieren liep vwb betreft het kunnen vragen van dingen aan Rick. Tel daar bij op (mijn) beperkte communicatie en nog tal van andere factoren en het moge duidelijk zijn dat je een ongezonde situatie hebt die dan ook niet verwonderlijk tot een aanvaring leidde tussen Rick en mij.

----------------------------------------------------
16.30 uur inmiddels en tijd voor een yoghurttje en weer een sonde voeding. En afgezien van een kopje thee tussendoor, weer non-stop getypt. Mijn rug klaagt inmiddels maar zal nog even door moeten tot ik klaar ben :-))
----------------------------------------------------

Het donderde en knetterde dus even tussen ons maar na veel gepraat/getyp is de lucht weer geklaard en kunnen we voorlopig weer even verder. Voor hoe lang? Tja, da's nou precies 1 van de grote hamvragen: hoe lang gaat dit nog duren? Je mag gerust weten dat ik 's avonds in bed vaak vraag om niet meer wakker te hoeven worden. Helemaal de afgelopen week toen ik mij, ik denk door een buik virusje, helemáál zwak en slap voelde. Wat heeft doorgaan nog voor 'n zin denk ik dan? Maak er een einde aan! (Nee Rick, ik beloof niet het zwembad in te rilden :-))

En dan zo maar ineens is daar een nacht als vannacht waarin ik Rick niet nodig had, ik goed sliep (een ander kussen deed wonderen) en zowaar uitgerust wakker werd! Heerlijk en hopelijk het begin van weer wat betere dagen.

Liefs,
Roland
xx

PS
Met Zarah alles goed. De kale landingsstrip op haar rug is nog steeds duidelijk zichtbaar maar is al weer wit gekleurd door een dun laagje nieuwe vacht.
17.30 uur geweest nu. Sanitaire stop nu en dan naar bed voor een late middagdut.