Zo, Sinterklaas is verdwenen en de kerst (boom) is verschenen. Het lijken wel de Mexicaanse griep en de Q-koorts. Eerst is iedereen en de krant vol van het één, vervolgens van het ander. De één heeft zijn hielen nog niet gelicht of de ander neemt over.
En dus komen ook bij ons de kerstspullen van de zolder, traditiegetrouw onder muzikale begeleiding van Mariah (Carey) maar dit keer zonder 'meester boom optuiger' Bert (van Emden). Hij is er dit jaar voor het eerst sinds lange tijd niet bij. Maar niet getreurd, hij komt in januari en kan dus mooi helpen bij het aftuigen van de boom. :-))
Dit keer helpt Pamela bij het optuigen van de boom en als Mariah zo'n beetje klaar is met zingen zijn zij en Rick klaar met de boom. "Dit is al weer de 3de keer dat ik deze (kunst)boom optuig" zegt Rick. "Ik kocht hem met het idee nog 1 keer kerst voor Roland" vervolgt hij. Inderdaad, dit is al weer m'n 3de kerst op rij in Kaapstad en de 4de sinds ik weet dat ik ALS heb (sept. '06). Waar blijft de tijd? En of dit dan mijn laatste is? Daar maak ik me niet meer druk om. Of eerlijk gezegd, ik hoop eigenlijk dat het de laatste is want zo langzamerhand vind ik het wel mooi geweest. Een paar weken geleden had ik het moeilijk bij het begin van de lange, warme zomer. Ik zag er tegen op. De lange dagen van alleen maar op m'n stoel zitten terwijl ik in gedachten al vrolijke geluiden hoorde van buiten in het zwembad om maar eens wat te noemen. Dag in, dag uit op m'n stoel terwijl het computeren me moeilijker begint af te gaan. Hoe lang kan ik het nog doen? Wetende dat het allemaal alleen maar minder zal worden. Ik hoef het denk ik niet eens uit te leggen maar soms heb ik geen zin om een nieuwe dag te beginnen. Wéér een hele dag 'veroordeeld tot de stoel'.... Hoe lang nog?
Maar eenmaal in de stoel gaat de tijd meestal toch wel vlot voorbij. Meestal maar niet altijd zoals afgelopen zondag. Vóór het middaguur had ik al geen puf meer om nog te computeren, geen kracht meer in mijn vinger. Ik weet niet wat te doen en staar voor me uit. Op zulke momenten wil ik mentaal nog wel de uitdaging van een sudoku aangaan maar mijn fysiek houdt het tegen. Ik staar voor me uit ... en typ de woorden: ik verveel me. En met dat ik het typ realiseer ik me dat dit in al die tijd eigenlijk de eerste keer is dat ik deze woorden gebruik en het verbaasd me dat dit nog niet eerder is gebeurd. Ik vind dit ongelofelijk knap van mezelf en geef mezelf in stilte een pluim. Daarna vullen een paar opgenomen tv-programma's de tijd tot aan mijn middagdut.
Inmiddels is het al weer bijna de langste dag van het jaar en in die zin schiet het met die lange zomer al aardig op. De tijd vliegt als vanouds voorbij alleen soms, ja soms even niet .... :-))
Liefs,
Roland
xx
8 comments:
Verbaasde mij ook gigantisch toen je tegen me zei, ik verveel me, dat was echt de aller aller eerste keer, en ik moest wel even slikken, maar tegelijk ook nadenken in bewondering dat dit inderdaad de EERSTE keer was dat je dit zei.. Hoe heb je dat tot nu toe zo gedaan, vraag ik me wel eens af.. Persoonlijk verveel ik me al een ongeluk als ik eens 10 minuten stil zit, ik kan het niet eens als ik buiten in de zon zit, en ook niet als ik een film zit te kijken.. dus,,.. is het knap ????.. ik denk het wel.. en begrijp als geen ander (denk ik) dat je denkt, nou la ma zittuh, die dagen worden af en toe wel heel lang tegenwoordig.. we gaan het zien jongen, ik blijf m'n best doen en kan helaas niet veel meer dan dat ! Rick..
Hallo lieverd, er hangt een donkere wolk boven Barklyroad,
dat hebben we je nog nooit horen zeggen ..is even slikken , maar wel realiteit..zoals we je afgelopen november zagen , vonden wij het soms moeilijk om te vertellen wat wij voor leuke dingen gedaan hadden die dag..soms wilde wij ons excuseren ...maar aan je reactie op onze blog , vond je het blijkbaar wel leuk en had er schik in om het te lezen en als we er waren , dan had je soms toch een lach op je gezicht als er weer iets achter die tafel vandaan kwam van zuster Clivia.
Wetende dat jij je geen centimeter kan bewegen ...zo afhankelijk bent geworden van anderen ..ik kan me voorstellen dat je moe bent..
moe van het denken , denken over van hoelang nog ...denken van wat kan ik morgen niet meer kan...en je helemaal over moeten geven aan de zorg van anderen aan jou ..
Geniet van de feestdagen en je vrienden en familie, ga ervoor ..
een dikke kus van ons , en heel veel sterkte, en doe die kanjers van een Rick , Pamela en Ronald de groeten
wij zullen aan je denken ..
ehhu sorry , het vorige berichtje kwam uit Rotterdam
XXX Jasper en Dick
Ach schatje toch. Ja kan me voorstellen als je vinger niet meer wil typen en wil doen wat jij nog zo graag deed op de computer, dat de dagen dan wel heel lang worden. Ik hoop je in januari nog te kunnen opvrolijken met mijn bezoek en het is goed je gedachten op te schrijven, kunnen we je een beetje opbeuren. Ik wens jou hele fijne feestdagen met iedereen om je heen. Heel veel liefs en groeten aan Rick, Pamela en Ronald en een dikke zoen voor jou mijn schat. xxx
Hee Roland, ik geef je ook een pluim. Ik verveel me ook wel eens. Dan staar ik voor me uit denkend aan alle dingen die ik zou kunnen doen maar even geen zin in heb. Wat een luxe.
Groeten Jan.
he goser....ja die boom,jee al weer zoveel keer gestaan....als je wil kan ik hem wel symbolisch(in trav)aftuigen,maar dan liefst met zuster clivia(ook in trav)erbij,lol...blijft er geen bal meer heel denk....ik moet vaak aan je ene vinger denken..het reddertje voor je tot nu toe,en bid maar dat ie nog even volhoud..we moeten maar flink mooie docu dvds voor je shoppen,en vergeet niet toch nog van die mooie zonsondergangen te genieten.toch fijne dagen daar met mekaar...kus.nikos en bert.
Ik kan me voorstellen dat het genieten van de kleine dingen behoorljk zwaar word en moeilijk als je zelf niks meer kan doen en dat je contact met de buitenwereld van 1 vinger afhangt dat lijkt me nogal wat.
en de woorden van volhouden en geef niet op komen dan wel binnen bij je maar ik kan me zo goed voorstellen dat je op een gegeven moment ook denkt het is genoeg , ik ben er klaar mee.
Ik wens je heel veel wijsheid toe en sterkte en we denken aan je , maar dat weet je wel een hele dikke smakkerd uit Leusden.
Lilian
Wij sluiten ons aan bij alles wat iedereen hiervoor al heeft gezegd, maar willen graag nog één ding benadrukken. Je berichten worden altijd gelezen en vormen een digitale band zonder dat je dat altijd beseft. Als iedereen zoveel doorzettingsvermogen had als jij, zou de wereld er stukken beter uitzien! Kees en Monique
Post a Comment