En daar gaat ie dan weer.

Lieve allemaal.

Afgelopen zondag naar Hermanus dus. Met z'n allen in de auto van Mirella & Jeroen. Zes volwassenen en 1 hond. Naast zo juist genoemde twee waren dat nog Annemarie & René, Rick & ik. De hond was natuurlijk Zarah. Gezellig met z'n allen onderweg over de mooie kustroute naar Hermanus. Door de lange winter en de vele regen is de lente hier laat dit jaar en er stond nog heel veel in de bloei overal langs de weg. Dat zorgde voor mooie plaatjes. In Hermanus aangekomen hebben we eerst geluncht. Dwz de anderen aten iets en ik kreeg een spuit. Eten gaat inmiddels zo moeilijk dat ik daar in het openbaar maar niet meer aan begin. Na de lunch langs de baai waar we meteen al veel walvissen zagen liggen. Eéntje lag er de hele tijd op zijn rug met borstvinnen boven het water uitstekend, alsof hij alle kijkers op de wal vriendelijk toewuifde. Even verder op lag er één met z'n staart op het water te klappen en ook hoorde je ze luid en duidelijk met elkaar communiceren met van die diepe, donkere walvis geluiden. Maar het spectaculairste gebeurde op het einde. Iets wat je altijd hoopt te zien maar wat niet altijd gebeurt... breaching! Zo ongelooflijk mooi als zo'n groot beest helemaal uit het water omhoog komt en er vervolgens weer met een gigantische splash in terug valt. Wat een kracht moet er in z'n staart zitten om dat voor elkaar te krijgen!

Al met al een heerlijke dag. "s Avonds kwam Bert aan met de KLM maar toen lag deze jongen al lang op één oor.

Liefs,
Roland
xx