6:Donderdag 8 November

Vandaag nog en dan ben ik up to date. Na m'n ochtend ritueel (douchen/aankleden/ontbijt) ben ik alleen in huis. Jacco, degene die mij 's ochtends helpt is weg en Rick is naar de gym. Hij traint daar met Adele, zijn personal trainer. Na de eerste paar keer mij uit bed en stoelen omhoog tekken, heeft hij van haar tips gekregen over goed tillen en trekken, zonder last te krijgen van je rug. En dat is natuurlijk wel nodig met zo'n zware baby ;-)


De zon schijnt vrolijk ondanks voorspelde regen. Weer voorspellen kunnen ze hier al net zo goed als in Nederland. Ik besluit naar mijn favoriete plekje te gaan, de veranda. Zarah dribbelt vrolijk achter mij aan en geeft al snel aan dat ook zij naar haar favoriete plekje wil, mijn schoot. Probleempje...er is niemand in de buurt om haar voor mij op te tillen en mijn schoot is te hoog voor haar omop te springen. Dit zijn 'frustrerende' momenten voor mij, als ik iets graag wil maar het door mijn ziekte niet kan. En op dit moment wil ik niets liever dan m'n hondje op schoot om samen voor ons uit te staren, samen genieten van ons lekkerste plekkie...en nu kan dit niet... ggrrr!!
Of toch? Wacht eens. Wie niet sterk is moet slim zijn toch? Verder op staat een normale stoel die lager is dan de mijne. Als ik nou eens daar heen rij en er naast ga staan, zou ik Zarah dan zo ver kunnen krijgen om eerst op die stoel te springen en van daar af op mijn schoot? Het lijkt een 'Mission Impossible' maar het is het proberen waard...
Als Rick een goed uur later thuis komt van de gym is het eerste wat hij ziet als hij komt aanrijden een trotse Roland met Zarah op schoot! Mission Impossible geklaard :-))

De rest van de middag ben bezig met schrijven. Bert is bezig buiten in de tuin, zaadjes planten in de tuin. De zaadjes zijn van stokrozen en heeft hij verzamelt overal in Amsterdam :-)) De eersten komen al op, voor bij de veranda. Nu gaan ze ook de achtertuin in. Rick is 'in and out' voor allerlei boodschappen en klusjes, o.a. nieuw filter voor de Koi vijver. Hij verklaart me voor gek dat ik met dit mooie weer binnen zit. Maar ik wil mijn 'eerste paar dagen' dagen vastleggen op de blog, waarvan akte. Ik heb geen haast, ik heb alle tijd. Of in ieder geval de komende 5 maanden om te genieten van nog heel veel mooi weer. Mijn hondje weer pal aan mijn voeten. Niet omdat ze weer op schoot wil maar vanwege de chips die naast mij op tafel staan :-)

Tot morgen.